หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4565

“ทำไมก่อนหน้านี้คุณไม่ช่วยฉัน? พวกเขาเอาผลึกเซียนไปแล้ว ถ้าไม่มีผลึกฉันก็คงไม่ได้ไปหาพี่ชาย” เหยาเม่ยร้องไห้อย่างกลั้นไม่อยู่และกล่าวโทษเฉินผิง

เฉินผิงมองเหยาเม่ยที่กำลังสะอึกสะอื้นและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คุณขโมยผลึกเซียนมาจากใคร?”

“ฉัน...” ทันใดนั้นเหยาเม่ยก็พูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่าเธอขโมยมันมา

“ในเมื่อคุณเป็นคนขโมยมา มันผิดด้วยเหรอที่พวกเขามาทวงคืน? ถ้าคุณยอมขโมยของเพื่อได้พบกับพี่ชาย ก็แปลว่าถ้าผมอยากสนุก คุณก็คงยอมด้วยใช่ไหม” เฉินผิงจ้องเหยาเม่ยเขม็ง

เหยาเม่ยตกใจและรีบคว้าคอเสื้อของเธอไว้แน่น “คุณคิดจะทำอะไร? ถ้ากล้าแตะต้องฉัน ฉันสาบานเลยว่าจะไม่เอาคุณไว้แน่”

“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น ผมแค่เปรียบเทียบเท่านั้นเอง และอีกอย่าง รูปร่างแบบคุณน่ะผมไม่สนใจหรอก” เฉินผิงกล่าว

“อะไรนะ... รูปร่างฉันมันแย่ยังไง?” เหยาเม่ยจงใจยืดตัวตรงและแอ่นหน้าอก

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะแอ่นอกมากเพียงใดก็ไม่ทำให้ดูใหญ่ขึ้น

“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน คุณนำทางให้ผมก็ได้ เพราะยังไงคุณก็คุ้นเคยกับนครอสูรอยู่แล้ว ผมจะให้ผลึกเซียนชิ้นนี้เป็นของตอบแทน ถึงมันจะไม่ได้ใหญ่เท่าผลึกเซียนชิ้นก่อน แต่ก็ยังคุ้มค่าอยู่ดี” เฉินผิงโยนผลึกเซียนที่เขาถืออยู่ให้เหยาเม่ย

เหยาเม่ยรับผลึกเซียนแล้วมองเฉินผิงเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

ผลึกเซียนมีค่ามหาศาลในนครอสูร เธอถึงได้ตกใจที่จู่ๆ เฉินผิงยกให้เธอ

เหยาเม่ยมองเฉินผิงอย่างไม่วางใจแล้วพูด “ฉันจะพูดให้ชัดเจน ถึงฉันจะรับผลึกเซียนจากคุณ แต่ก็เพื่อแลกกับการนำทางให้คุณเท่านั้น อย่าหวังว่าฉันจะร่วมเตียงกับคุณ”

อย่างที่คนเขาว่าไว้ คนใจดีเกินเหตุมักคิดไม่ซื่อ

แม้เฉินผิงจะทำดีด้วย แต่เหยาเม่ยก็สงสัยว่าเขาอาจมีเจตนาแอบแฝง

เนื่องจากเธอไม่มีของมีค่า เธอจึงคิดว่าเขาต้องการร่างกายของเธอ

“ผมบอกไปแล้วว่าผมไม่สนใจร่างกายของคุณ ถึงคุณจะอยากร่วมเตียงกับผม แต่ผมก็ไม่ต้องการแบบนั้น ไม่ใช่ว่าผมขาดผู้หญิงหรอกนะ” เฉินผิงพูดด้วยความระอาเล็กน้อย

“ฉันไม่เชื่อ...” เหยาเม่ยยังคงไม่เชื่อ

“ทีนี้คุณสบายใจหรือยัง ผมไม่ได้สนใจคุณเลย” เฉินผิงกล่าว

เหยาเม่ยกัดริมฝีปากและพยักหน้าเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เฉินผิงเดินตามเหยาเม่ยไปที่นครอสูร

ตลอดการเดินทางไม่มีใครพูดอะไร ดูเหมือนว่าเหยาเม่ยจะเสียความมั่นใจไม่น้อย

เมื่อมาถึงประตูของนครอสูร เฉินผิงก็เงยหน้าขึ้นมอง ประตูเมืองสูงหลายร้อยเมตรและมีทางเข้าขนาดใหญ่สามทาง

ทางเข้าตรงกลางเป็นประตูที่ใหญ่ที่สุด อย่างไรก็ตาม ประตูนั้นยังคงปิดอยู่

ทางเข้าอีกสองทางเปิดกว้าง มีผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากเดินเข้าออกอยู่ตลอดเวลา ในขณะเดียวกันก็มีทหารยามคอยตรวจตรา

“ประตูตรงกลางมีไว้สำหรับท่านเจ้าเมืองโดยเฉพาะ หากท่านเจ้าเมืองไม่มา ประตูก็จะถูกปิดไว้ตลอด” เหยาเม่ยพูด