หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4577

“ผมมาหาคุณเพราะต้องการคุยเรื่องผลึกเซียน ไม่เกี่ยวกับเรื่องอื่น”

เฉินผิงหันไปหาชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเขียว

“ถ้าคุณต้องการขายผลึกเซียนก็ไปที่โต๊ะรับรองก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาคุยกับฉัน!”

หลังจากพูดจบ ชายวัยกลางคนในชุดคลุมเขียวก็กำลังจะจากไป

เห็นได้ชัดว่าเขาปฏิเสธที่จะสุงสิงกับเฉินผิงและไม่ต้องการพบกันอีก

ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่พวกเขาทำนั้นไม่เพียงแต่เป็นอันตรายเท่านั้น แต่อาจทำให้ทั้งตระกูลถูกลงโทษเลยก็ได้

“ผมไม่ได้มาขาย ผมจะซื้อ!” เฉินผิงอุทาน

“จะซื้อผลึกเซียนเหรอ?” ชายในชุดคลุมเขียวชะงัก จากนั้นก็พูดต่อ “ที่นี่รับซื้อผลึกเซียนเท่านั้น ฉันไม่ได้ขาย ถ้าอยากซื้อผลึกเซียนคุณควรไปซื้อนอกนครอสูร แต่ถ้าคุณพยายามลอบซื้อผลึกเซียนในเมือง คุณก็อาจโดนจับขังคุก”

เฉินผิงไม่พูดอะไร เขากลับหยิบถุงใส่เหรียญวิญญาณม่วงออกมาแล้วโยนลงต่อหน้าชายชุดเขียว

“นี่เงินมัดจำของผม” เขาพูด “ผมต้องการผลึกเซียนจำนวนมาก” เฉินผิงกล่าว

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมเขียวจ้องเหรียญวิญญาณม่วงเหล่านั้น แม้จะมีประกายแห่งความโลภในดวงตา เขากลับส่ายหัวและพูดว่า “ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันไม่ขาย เงินมากแค่ไหนก็เปลี่ยนใจฉันไม่ได้”

“คุณเฉียนส่งผมมา...” เฉินผิงอ้างชื่อเฉียนชื่อ

“เฉียนชื่อ?”

ชายชุดเขียวขมวดคิ้ว “หมอนั่น... ทำไมปากพล่อยแบบนี้? เก็บความลับไม่เป็นหรือไง... ฉันไม่มีผลึกเซียนที่จะขายให้คุณตอนนี้ ผลึกที่ฉันเพิ่งได้มาถูกส่งมอบให้จวนเจ้าเมืองไปแล้ว”

เฉินผิงจ้องมองมองชายในชุดคลุมสีเขียว ชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่สนใจที่จะทำธุรกิจกับเขา

เฉินผิงรู้ว่าเขาไม่น่าจะออกจากนครอสูรในเร็วๆ นี้ รอสักพักคงไม่เสียหาย

“เอาล่ะ ในเมื่อเราตัดสินใจที่จะร่วมมือกัน เราจึงควรซื่อสัตย์ต่อกัน ชื่อของฉันคือหลิวจงหนาน ฉันเป็นเจ้าของร้าน จะบอกว่าเป็นตำแหน่งกึ่งทางการก็คงไม่ผิดนัก”

ชายในชุดคลุมเขียวแนะนำตัวกับเฉินผิง

“ผมชื่อเฉินผิง” เฉินผิงยื่นมือออกไป จากนั้นหลิวจงหนานก็จับมือเขาไว้

“คุณหลิว ร้านซื้อขายผลึกเซียนเหล่านี้มีกี่แห่งในนครอสูร? คุณร่วมมือกับจวนเจ้าเมืองไม่ใช่เหรอ?” เฉินผิงถาม

“ทั่วนครอสูรมีร้านค้าถูกกฎหมายมากกว่าสิบแห่ง ฉันร่วมมือกับจวนเจ้าเมืองเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ฉันทำหน้าที่รวบรวมผลึกเซียนแทนพวกเขา แต่จวนเจ้าเมืองไม่ได้ให้ทรัพยากรกับฉันเลย ฉันทำงานให้กับจวนเจ้าเมืองโดยไม่ได้รับค่าตอบแทน แต่ก็มีข้อดีอย่างหนึ่ง ฉันสามารถจัดการลับหลังพวกเขาและยักยอกผลึกเซียนบางส่วนมาเป็นของตัวเองได้ แต่ถ้าผู้บำเพ็ญเพียรที่แอบสะสมผลึกเซียนถูกพบตัว พวกเขาก็จะถูกจับเข้าคุก” หลิวจงหนานอธิบายอย่างละเอียด

เมื่อได้ยินหลิวจงหนานพูดถึงคุก เฉินผิงก็นึกถึงต้นไม้โบราณสูงตระหง่านในคุก เขาจึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณหลิว คุณอยู่ในนครอสูรมานาน คุณรู้ไหมว่าทำไมถึงมีต้นไม้โบราณตั้งอยู่ตรงกลางเรือนจำ? รากของต้นไม้ต้นนั้นยังเลื้อยไปทั่วภายในคุกด้วย ทำไมถึงไม่ย้ายเรือนจำไปที่อื่นล่ะ?”