หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4576

ห้องพักหรูหราสมกับชื่อเสียงของโรงเตี๊ยมที่ดีที่สุดในนครอสูร มีทั้งอาคมรวมพลังวิญญาณและอาคมอำพราง ทำให้แขกสามารถบำเพ็ญเพียรหรือพักผ่อนได้โดยปราศจากการรบกวนจากภายนอก

“คุณไปพักเถอะ พรุ่งนี้จะได้พาผมเดินชมนครอสูร” เฉินผิงพูดอย่างเป็นกันเอง

“ตกลง” เหยาเม่ยตอบ เธอเริ่มถอดเสื้อผ้าโดยไม่พูดอะไร

“คุณกำลังทำอะไรอยู่?” เฉินผิงพูดออกไปด้วยความตกใจกับการกระทำของเธอ

“ถอดเสื้อผ้าไง” เหยาเม่ยพูดหน้าตาเฉย “ต้องถอดเสื้อผ้าก่อนเข้านอนไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อพูดจบ เธอก็ถอดเสื้อผ้าชั้นนอกออกและนอนลงบนเตียงในชุดชั้นใน

เฉินผิงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ผู้หญิงคนนี้ปั่นหัวฉันเล่นอยู่หรือไง? เธอทำแบบนี้เพื่ออะไร? พยายามจะยั่วยวนฉันเหรอ?

ขณะที่เขามองเหยาเม่ยซึ่งนอนใกล้จนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจางๆ ที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่เธอก่อขึ้นภายในตัวเขาได้ เหยาเม่ยไม่ได้เป็นอะไรกับเขา เขาไม่มีสิทธิที่จะล้ำเส้น การฉวยโอกาสเธอในสภาพเปราะบางเช่นนี้ไม่เพียงแต่จะไร้เกียรติแต่ยังไม่รอบคอบด้วย หากเขาเผลอใจ เหยาเม่ยก็อาจจะเป็นฝ่ายเล่นงานเขาแทน เธอจะใช้เรื่องนั้นผูกมัดเขาไว้กับเธอ บังคับให้เขารับผิดชอบเธอด้วยการช่วยเหยาเก้อผู้เป็นพี่ชาย

ในที่สุดเฉินผิงก็ตัดสินใจเรียกจงหลี่ออกมาและใช้เวลาทั้งคืนอยู่กับเธอ

เสียงที่เปี่ยมด้วยชีวิตชีวาทำเอาเหยาเม่ยหลับไม่ลง

ตอนเช้าเหยาเม่ยจ้องไปที่เฉินผิง เธอรู้ว่าเฉินผิงจงใจทำ

เฉินผิงออกจากโรงเตี๊ยมแล้วออกเดินทางไปยังสถานที่ที่เฉียนชื่อพูดถึง ซึ่งก็คือจุดรับซื้อผลึกเซียนของทางการ

จุดรับซื้อผลึกเซียนของทางการคืออาคารสองชั้นหลังงามซึ่งประดับด้วยป้ายที่แขวนอยู่ที่ทางเข้า ร้านค้าของทางการแบบร้านนี้สามารถพบได้ตามถนนสายหลักทั่วนครอสูร

ขณะที่เฉินผิงเดินตามเหยาเม่ยเข้าไปข้างใน พนักงานขายก็รีบเข้ามาหาและถามว่า “คุณลูกค้า มาขายผลึกเซียนใช่ไหม?”

“ใช่” เฉินผิงตอบ “แต่ก่อนอื่น ผมขอคุยกับเจ้าของร้านก่อน”

พนักงานขายตอบห้วนๆ “ที่นี่คือจุดรับซื้อของทางการ เราดำเนินธุรกิจอย่างยุติธรรม และราคาก็เท่าเทียมกันสำหรับทุกคน ไม่จำเป็นต้องรบกวนเจ้าของร้าน”

แค่เอาผลึกเซียนมาขายแต่กลับคิดจะพบกับเจ้าของร้านไม่มีทางหรอก

ชายชุดเขียวชะงักไปเมื่อเห็นเฉินผิง สีหน้าของเขาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

“ท่านครับ ลูกค้าท่านนี้เอาผลึกเซียนจำนวนมากมาขาย” พนักงานแจ้งเจ้าของร้าน

ชายชุดเขียวสะดุ้งและรีบตั้งสติ เขาแสร้งทำเป็นว่าพวกเขาไม่เคยพบกันมาก่อน เขาหันไปหาเฉินผิงด้วยรอยยิ้มฝืนๆ “ยินดีต้อนรับ ในเมื่อคุณจะขายผลึกเซียนมากขนาดนี้ ทำไมเราไม่คุยเรื่องนี้กันต่อในห้องทำงานของฉันล่ะ”

ชายชุดเขียวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาเฉินผิงเข้ามาในห้อง หากข้อตกลงลับของพวกเขาถูกเปิดเผย ผลที่ตามมาคงเลวร้ายกับทุกฝ่าย

“ตกลง” เฉินผิงเห็นด้วยพร้อมพยักหน้า แล้วเดินตามเขาเข้าไปข้างใน

ห้องนั้นติดตั้งอาคมอำพรางไว้ บ่งบอกชัดเจนว่าเป็นห้องสำหรับสนทนาลับกับลูกค้าระดับสูง

เมื่อประตูปิดลง ความหงุดหงิดของชายในชุดคลุมเขียวก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้า “คุณมาที่นี่ได้ยังไง? เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ? หลังจากพาคุณมาที่นครอสูร เราก็ควรจะแยกย้ายไปคนละทางเหมือนคนแปลกหน้า คุณไม่ควรตามหาเราอีก”

น้ำเสียงของเขาตึงเครียด มีทั้งความหงุดหงิดและไม่สบายใจ