หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 458

“ช่างมันเถอะ เฉินผิง” เฉินหยิงเซี่ยโบกมือก่อนจะปาดน้ำตาและฝืนยิ้ม “ไม่มีอระโยชน์จะพูดถึงมัน อีกอย่าง ฉันก็ยอมรับชะตากรรมตัวเองได้แล้ว”

“บอกมาเถอะ หยิงเซี่ย” เขายืนกราน “ฉันจะช่วยเธอเอง”

“ใช่ หยิงเซี่ย” ซูอวี่ฉีเสริม “เราจะช่วยเองค่ะ”

เฉินหยิงเซี่ยจ้องมองซูอวี่ฉีอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจเชื่อใจพวกเขา “เฉินผิง จำเจ้าหมาบ้าได้ไหม?”

เฉินผิงพยักหน้า “อ้อ จำได้สิ ที่เขาออกจากโรงเรียนไปกลางคันใช่ไหม ไอ้หมอนี่ชอบรีดไถค่าคุ้มครอง มันยังเคยเตะฉันด้วยนะ ฉันลืมไม่ลงเลยล่ะ”

“นั่นแหละคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วย” เฉินหยิงเซี่ยพึมพำออกมา พลางคอตกอย่างหดหู่ใจ

“อะไรนะ?” เฉินผิงตะโกนออกมาพร้อมดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความโมโห “ไอ้นี่มันเดนคน เรียนยังไม่จบมัธยมเลยด้วยซ้ำ ป้าสองยอมให้เธอไปแต่งกับมันได้ไง?”

ถึงซูอวี่ฉีจะไม่รู้จักเจ้าหมาบ้า แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงพลังในแง่ลบที่อยู่ในสายตาของคนทั้งสองเมื่อเอ่ยถึงเขา เด็กสาวคนนี้สวยและสดใส เธอควรจะได้แต่งงานกับคนอื่นที่ดีกว่าเพื่อนที่ฟังดูน่ารังเกียจคนนั้น

เฉินหยิงเซี่ยเริ่มร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้งขณะที่เธอระบายความทุกข์ใจให้เฉินผิงฟัง

เมื่อเธอเล่าจบ เฉินผิงก็เลือดขึ้นหน้าด้วยความเกรี้ยวกราด เขาทุบกำปั้นลงกับโต๊ะ ทำเอาโต๊ะแหลกเป็นผุยผงไปในทันที

“เขาทำแบบนี้ได้ยังไง!” ซูอวี่ฉีอุทานออกมา

เขาคงไม่สนใจถ้าเจ้าหมาบ้าจะแต่งงานกับเด็กสาวคนอื่น เพราะอันธพาลประจำเมืองก็มักจะร่วมมือกับนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ทุกครั้งเมื่อการขยายตัวของเมืองเกิดขึ้น ฉันจะเข้าไปขวางทุกครั้งได้ยังไง ฉันไม่ใช่หมอสอนศาสนานะ! แต่ถ้ามันเกี่ยวกับหยิงเซี่ย ให้ตายฉันก็ไม่ยอมให้ไอ้หมาบ้ามันทำอะไรตามใจได้หรอก!