หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4583

“คุณนี่โชคร้ายเป็นบ้า แต่ไม่ต้องห่วง โลกยังไม่แตกสักหน่อย เดี๋ยวคุณก็จะได้ออกไปแล้ว” เฉินผิงพูดพลางหันไปทางเหยาเก้อ

เหยาเก้อหัวเราะอย่างขมขื่น “จะเป็นไปได้ยังไงกัน? ถ้าไม่ได้ออกไปเร็วๆ นี้ ฉันคงตายคาคุก ความหวังเดียวที่เหลืออยู่คือให้น้องสาวช่วยหาเหรียญวิญญาณม่วงได้มากพอที่จะซื้ออิสรภาพให้ฉัน”

“แล้วเธอมีเงินพอไหม?” เฉินผิงถามพร้อมเลิกคิ้ว

“ไม่” เหยาเก้อยอมรับ “แต่เธอไปเจอลูกหลานคนรวยคนหนึ่ง เขาดูมีเงินไม่น้อย เธอยังเอายาชั้นสูงให้ฉันกินเพื่อต่ออายุด้วย ถ้าเธอมัดใจหมอนั่นได้ เราก็อาจมีเงินมากพอที่จะประกันตัวฉัน”

เหยาเก้อไม่รู้เลยว่าเขากำลังพูดกับลูกคนรวยคนนั้นอยู่ เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็อดขำไม่ได้ “แล้วถ้าหมอนั่นไม่ได้คิดจริงจังกับน้องสาวของคุณล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเบื่อและทิ้งเธอไป?”

“ก็อาจจะเป็นอย่างนั้น” เหยาเก้อตอบพร้อมส่ายหัว “น้องสาวของฉันอาจจะไร้เดียงสาไปหน่อย แต่เธอก็ไม่ได้โง่ ฉันแค่หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะห่วงใยเธอจริงๆ ถ้าเธอมีความสุข ถึงจะพาฉันออกไปไม่ได้ ฉันก็ยอมรับชะตากรรมของตัวเองได้”

ทันใดนั้น ประตูคุกขนาดใหญ่ก็เปิดออก และชายร่างใหญ่ก็เดินเข้ามา ชายคนนั้นราวกับมนุษย์หมี ร่างใหญ่ของเขาถูกล่ามโซ่เส้นหนา ผู้คุมนำเขาไปที่ห้องขังของเหยาเก้อ เปิดประตูและผลักเขาเข้าไปข้างใน

“เดี๋ยว ผู้คุม! ทำไมถึงเอาคนอื่นมาขังในนี้ ไม่มีห้องว่างเหลือแล้วเหรอ?” เหยาเก้อตะโกน

ผู้คุมยิ้มเยาะ “ตะโกนอะไรของนาย? นายจะอยู่ที่นี่ได้อีกไม่นาน คนในห้องขังนี้จะได้รับการปล่อยตัวในไม่ช้า!”

ดวงตาของเหยาเก้อเบิกกว้าง “เดี๋ยวนะ แปลว่าน้องสาวมาประกันตัวฉันแล้วเหรอ?” จู่ๆ ความหวังก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเขา และเขาก็หัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น

ชายร่างใหญ่จ้องเหยาเก้อและสูดจมูกด้วยความรังเกียจ “แหวะ ตัวเหม็นชะมัด! แกไม่ได้อาบน้ำมานานแค่ไหนแล้ว?”

พลั่ก!

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ “อย่างนั้นเหรอ?”

เฉินผิงเตะกำแพงระหว่างห้องขังทั้งสองจนพังในทันใด วงแหวนอาคมที่ใช้ขังนักโทษไม่มีผลกับเขาเลย ราวกับว่าไม่มีอยู่ตั้งแต่แรก

ชายร่างใหญ่ตัวแข็งทื่อ เขาตะลึงเมื่อเฉินผิงปรากฎตัวกะทันหัน

ในขณะเดียวกัน เหยาเก้อก็ประหลาดใจเมื่อเห็นเขา “นายมาทำอะไรที่นี่?” เขาถามเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

“แล้วทำไมผมจะมาไม่ได้?” เฉินผิงหัวเราะเบาๆ แล้วหันไปมองชายร่างใหญ่ “คุณนี่ดูแทบไม่เหมือนมนุษย์เลย คงคิดว่าตัวเองแกร่งมากสินะ”