หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4602

สรุปบท ตอนที่ 4602 แหกคุก: หัตถ์เทวะราชันมังกร

สรุปตอน ตอนที่ 4602 แหกคุก – จากเรื่อง หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

ตอน ตอนที่ 4602 แหกคุก ของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์เรื่องดัง หัตถ์เทวะราชันมังกร โดยนักเขียน อาร์ม เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

เฉินผิงสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารที่แผ่ออกมาจากเจ้าเมืองและรีบหุบปากทันที หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากมิติในต้นไม้โบราณอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงรู้ว่าเขาไม่มีทางสู้เจ้าเมืองได้ เขาไปถึงขั้นเซียนแล้วนี่เอง! เหตุผลที่เขาไม่ปรากฏตัวอาจเป็นเพราะกำลังจดจ่อกับการบำเพ็ญเพียรเพื่อที่จะได้ขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวง!

เฉินผิงถอนหายใจขณะมองต้นไม้โบราณที่อยู่ตรงหน้าและพลังวิญญาณมหาศาลที่มันแผ่ออกมา ูจากพลังในตอนนี้ของฉัน ฉันคงไม่อาจครอบครองพลังวิญญาณในต้นไม้โบราณได้!

“ในเมื่อพลังในต้นไม้โบราณหลุดมือไปแล้ว งั้นมาดูกันว่าเหมืองผลึกเซียนจะมีอยู่จริงหรือไม่” เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง

เฉินผิงหมดหนทาง ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมา เขาตัดสินใจตามหาเหมืองผลึกเซียนที่เฉียงคั่วพูดถึง

ถ้าพบเหมืองผลึกเซียนเข้าจริงๆ ก็คงจะดีไม่น้อย

ด้วยของที่เขาชิงมาจากหลัวต้าและบรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมาร เฉินผิงจึงมีทรัพยากรเพียงพอที่จะบำเพ็ญเพียรได้อีกสักพัก

ด้วยทรัพยากรเหล่านั้น การก้าวขึ้นสู่ขั้นมหายานน่าจะไม่ยากเย็น

เฉินผิงจึงตัดสินใจตามหาเหมืองผลึกเซียน และหลังจากนั้นเขาจะมุ่งมั่นบำเพ็ญเพียรอย่างเต็มที่

ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งขึ้น จากนี้ก็คงลำบากไม่น้อย

ยอดฝีมือที่ซ่อนอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์เริ่มเผยตัวออกมาแล้ว และเฉินผิงรู้ว่าเขาต้องเร่งฝึกฝน

เมื่อพลบค่ำ ท้องฟ้าก็ค่อยๆ มืดลง

เฉินผิงที่อยู่ในห้องขังรู้สึกว่าเวลาเหมาะๆ มาถึงแล้ว เขาจึงเดินออกจากคุกไปอย่างสบายใจ

เฉียงคั่วมองเฉินผิงที่เดินออกไปอย่างไม่แยแส ตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เมื่อมาถึงลานของเรือนจำ เขาสังเกตเห็นว่าไม่มีผู้คุมคอยเฝ้า

นั่นเป็นเพราะมีวงแหวนอาคมปกคลุมทั่วคุก ไม่มีนักโทษคนใดหลบหนีออกไปได้

ซึ่งแบบนี้ยิ่งทำให้เฉินผิงหลบหนีได้ง่ายขึ้นมาก

ส่วนอาคมรอบเรือนจำนั้น เฉินผิงไม่ได้กังวลด้วยซ้ำ

เฉินผิงเพียงแค่ยิ้มและพูดว่า “ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าผมออกมาเองได้? ผมไม่ได้พูดเล่น พาผมไปพบแม่ทัพซิงได้แล้ว”

“ตกลง ไปกันเถอะ!” ไป่เฉิงพยักหน้า

จากนั้นไป่เฉิงก็พาเฉินผิงไปที่คฤหาสน์แม่ทัพ

ในขณะนั้น แม่ทัพซิงนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่กับเสนาธิการราวสิบคน พวกเขารอเงียบๆ

“แม่ทัพซิง ฉันคิดว่าไป่เฉิงพูดจาเหลวไหล นี่ก็ดึกมากแล้ว เขายังไม่พาหมอนั่นมาที่นี่อีก”

“ใช่! ฉันไม่เคยได้ยินเลยว่ามีเผ่ามังกรอยู่ในนครอสูร!”

“ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าโค่นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่ได้งั้นเหรอ? ไม่ว่าจะยังไงฉันก็เชื่อไม่ลง ถ้าคนที่ชื่อเฉินผิงมาจริงๆ ฉันก็อยากจะท้าสู้กับเขาด้วยตัวเอง อยากรู้นักว่าจะเอาชนะฉันที่ไปถึงขั้นมหายานระดับสี่ได้หรือเปล่า!”

เสนาธิการหลายคนไม่เชื่อคำพูดของไป่เฉิง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร