หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4602

เฉินผิงสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารที่แผ่ออกมาจากเจ้าเมืองและรีบหุบปากทันที หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากมิติในต้นไม้โบราณอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงรู้ว่าเขาไม่มีทางสู้เจ้าเมืองได้ เขาไปถึงขั้นเซียนแล้วนี่เอง! เหตุผลที่เขาไม่ปรากฏตัวอาจเป็นเพราะกำลังจดจ่อกับการบำเพ็ญเพียรเพื่อที่จะได้ขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวง!

เฉินผิงถอนหายใจขณะมองต้นไม้โบราณที่อยู่ตรงหน้าและพลังวิญญาณมหาศาลที่มันแผ่ออกมา ดูจากพลังในตอนนี้ของฉัน ฉันคงไม่อาจครอบครองพลังวิญญาณในต้นไม้โบราณได้!

“ในเมื่อพลังในต้นไม้โบราณหลุดมือไปแล้ว งั้นมาดูกันว่าเหมืองผลึกเซียนจะมีอยู่จริงหรือไม่” เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง

เฉินผิงหมดหนทาง ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมา เขาตัดสินใจตามหาเหมืองผลึกเซียนที่เฉียงคั่วพูดถึง

ถ้าพบเหมืองผลึกเซียนเข้าจริงๆ ก็คงจะดีไม่น้อย

ด้วยของที่เขาชิงมาจากหลัวต้าและบรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมาร เฉินผิงจึงมีทรัพยากรเพียงพอที่จะบำเพ็ญเพียรได้อีกสักพัก

ด้วยทรัพยากรเหล่านั้น การก้าวขึ้นสู่ขั้นมหายานน่าจะไม่ยากเย็น

เฉินผิงจึงตัดสินใจตามหาเหมืองผลึกเซียน และหลังจากนั้นเขาจะมุ่งมั่นบำเพ็ญเพียรอย่างเต็มที่

ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งขึ้น จากนี้ก็คงลำบากไม่น้อย

ยอดฝีมือที่ซ่อนอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์เริ่มเผยตัวออกมาแล้ว และเฉินผิงรู้ว่าเขาต้องเร่งฝึกฝน

เมื่อพลบค่ำ ท้องฟ้าก็ค่อยๆ มืดลง

เฉินผิงที่อยู่ในห้องขังรู้สึกว่าเวลาเหมาะๆ มาถึงแล้ว เขาจึงเดินออกจากคุกไปอย่างสบายใจ

เฉียงคั่วมองเฉินผิงที่เดินออกไปอย่างไม่แยแส ตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เมื่อมาถึงลานของเรือนจำ เขาสังเกตเห็นว่าไม่มีผู้คุมคอยเฝ้า

นั่นเป็นเพราะมีวงแหวนอาคมปกคลุมทั่วคุก ไม่มีนักโทษคนใดหลบหนีออกไปได้

ซึ่งแบบนี้ยิ่งทำให้เฉินผิงหลบหนีได้ง่ายขึ้นมาก

ส่วนอาคมรอบเรือนจำนั้น เฉินผิงไม่ได้กังวลด้วยซ้ำ