หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4601

ดูเหมือนเฉินผิงจะสัมผัสได้ถึงบางอย่าง เขาลืมตาขึ้นกะทันหันและตกใจเมื่อเห็นชายชราอยู่ตรงหน้า

หัวใจของเขาเต้นรัว และแววตาก็เริ่มแสดงความกลัวเมื่อเขาถอยหลังไปก้าวหนึ่งตามสัญชาตญาณ

“คุณเป็นใคร? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ เขาใช้ปราณสัมผัสสำรวจมิติดูแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรเลย การปรากฏตัวกะทันหันของชราชราจึงทำให้เขาตกใจ

สายตาของเขาจ้องผู้เฒ่าไม่กระพริบ หัวใจเต็มไปด้วยความระแวง

“พูดอะไรของเจ้า? ข้าสิต้องถามแบบนั้น ที่นี่คือบ้านของข้า เจ้ามาทำอะไรที่นี่?” ชายชราถามเฉินผิงด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ชายชราสวมชุดคลุมยาวสีขาว ผมสีเทาเงิน แม้จะแก่ชรา แต่ใบหน้าของเขากลับดูอ่อนเยาว์อย่างน่าประหลาด อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาแฝงด้วยพลังอำนาจและความไม่พอใจ

เฉินผิงตะลึงและถาม “บ้านของคุณเหรอ? คุณจะบอกว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณเหรอ?”

เฉินผิงรู้สึกสับสน เขาไม่นึกเลยว่ามิติในต้นไม้โบราณจะเป็นบ้านของผู้เฒ่าตรงหน้า

“ก็ใช่น่ะสิ! ไม่ใช่แค่ที่นี่เท่านั้น ทั้งนครอสูรคือบ้านของข้า!” เสียงของผู้เฒ่าเผยให้เห็นถึงความภาคภูมิและความเหนือกว่า

เขาเงยหน้าขึ้น ดวงตาเผยความเย่อหยิ่งราวกับกำลังแสดงอาณาเขตของตนให้เฉินผิงเห็น

เฉินผิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาอุทานด้วยความประหลาดใจ “ระ-หรือว่าคุณคือเจ้าเมืองนครอสูร?”

เขารู้ว่าเจ้าเมืองนครอสูรหายตัวไปนานแล้ว คาดไม่ถึงว่าเจ้าเมืองจะซ่อนตัวอยู่ในมิติของต้นไม้โบราณเพื่อบำเพ็ญเพียร แถมเขายังควบคุมพลังวิญญาณของผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากในมิติแห่งนี้ และใช้เพื่อการบำเพ็ญเพียรของตัวเอง

ผ่านมาหลายพันปีแล้ว เจ้าเมืองนครอสูรจะคิดยังไงถ้าคนนอกอย่างฉันเข้ามา? อีกอย่างถ้าฉันพูดความจริง หลิวจงหนานกับคนอื่นๆ คงซวยแน่ หลังจากไตร่ตรองแล้ว เฉินผิงจึงตัดสินใจที่จะไม่พูดความจริง หากเจ้าเมืองรู้ว่าเขาโกหก ก็คงโทษใครไม่ได้นอกจากเฉินผิง