หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4600

นายกองโจวรู้สึกไม่พอใจลึกๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองไป่เฉิงเดินไปที่ห้องขัง

เมื่อเข้าไปในห้องขัง ไป่เฉิงก็เห็นเฉินผิง รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่พูดอย่างตื่นเต้น “คุณเฉิน ฉันได้คำสั่งปล่อยตัวพิเศษมาแล้ว ฉันจะพาคุณออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”

ใบหน้าของเขาประดับรอยยิ้มยินดี ดวงตาของเขามีประกายความคาดหวัง ราวกับเขาเห็นภาพสีหน้าประหลาดใจของทุกคนเมื่อพวกเขาได้พบกับเฉินผิง

เฉินผิงชี้เหยาเก้อแล้วพูดว่า “ผมไม่ไป ใช้คำสั่งปล่อยตัวพิเศษปล่อยตัวเขาแทน”

ท่าทางของเฉินผิงสงบนิ่ง เขาไม่สนว่าตัวเองจะได้ออกจากคุกหรือไม่ ที่เขากังวลมากกว่าคือความปลอดภัยของเหยาเก้อ

จากนั้นไป่เฉิงก็พูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “คุณเฉิน คำสั่งปล่อยตัวพิเศษนี้ฉันขอมาให้คุณโดยเฉพาะ แม่ทัพซิงต้องการพบคุณ ฉันเล่าเรื่องคุณให้แม่ทัพซิงฟังแล้ว แต่ไม่มีใครเชื่อฉัน พวกเขายืนกรานให้ฉันพาคุณไปที่คฤหาสน์แม่ทัพเพื่อให้พวกเขาเห็นด้วยตาตัวเอง หากใช้คำสั่งปล่อยตัวพิเศษกับคนอื่นและคุณไม่สามารถไปที่คฤหาสน์แม่ทัพ แบบนั้นฉันคงลำบาก นอกจากนี้หลายคนอาจคิดว่าฉันโกหก และแม่ทัพซิงก็คงไม่ไว้ใจฉันอีก”

น้ำเสียงของไป่เฉิงแฝงด้วยความลำบากใจและร้อนรน เขาไม่รู้จะโน้มน้าวเฉินผิงอย่างไร

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหยาเก้อก็วิตกทันที เขาเกรงว่าหากเฉินผิงไม่ช่วยเขาและใช้คำสั่งปล่อยตัวพิเศษพาตัวเองไปจากคุก เขาก็จะไม่ได้ออกไปอีกเลย

ความกลัวปรากฏชัดในดวงตาของเขา ร่างกายของเขาสั่นเบาๆ เขาเกาะชายเสื้อของเฉินผิงแน่นราวกับว่ามันเป็นฟางเส้นสุดท้าย

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เฉินผิงก็พูดว่า “ก่อนอื่นให้ใช้คำสั่งปล่อยตัวพิเศษพาเขาออกไป จากนั้นรอผมที่นอกคุกคืนนี้ แล้วเราจะไปที่คฤหาสน์แม่ทัพด้วยกัน”

ในแววตาของเฉินผิงมีความมุ่งมั่น เขาจะปล่อยให้เหยาเก้อติดคุกไม่ได้ นอกจากนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้คำสั่งปล่อยตัวพิเศษถ้าเขาต้องการไปจากเรือนจำ

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ไป่เฉิงก็ตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็พาเหยาเก้อออกไป