หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4604

“จ้าวมาร คุณช่วยผมจัดการได้ไหม?” เฉินผิงถามและหันไปขอความช่วยเหลือจ้าวมารสีชาด

“เจ้ารับมือผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่ด้วยตัวเองไม่ได้หรือไง?” จ้าวมารสีชาดถามด้วยความสงสัย

เฉินผิงจึงอธิบายสถานการณ์ให้ฟัง หลังจากนั้นจ้าวมารสีชาดก็พยักหน้า “ได้ ข้าจะช่วย แต่ข้าสิงร่างเจ้าไม่ได้ ข้าไม่ใช่เผ่าอสูร หากให้ข้าใช้ร่างเจ้ามันจะดูน่าสงสัยเกินไป”

“แล้วคุณจะช่วยผมยังไง?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

“ไม่ต้องกังวล” จ้าวมารสีชาดรับปาก “เริ่มการต่อสู้ได้เลย ที่เหลือข้าจัดการเอง”

เฉินผิงพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก ที่อีกฟากของห้องโถง เสนาธิการขั้นมหายานระดับสี่คนนั้นก้าวมาข้างหน้าพร้อมเชื้อเชิญให้เข้าต่อสู้ พลังวิญญาณของเขาพุ่งพล่านจนเกิดระลอกคลื่นในอากาศ

“เจ้าหนู” เขาเยาะเย้ย “อีกเดี๋ยวแกจะได้เห็นว่าระดับบำเพ็ญเพียรของเราสองคนนั้นห่างชั้นเพียงใด”

เฉินผิงยืนนิ่งไม่สะทกสะท้าน เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย “โปรดชี้แนะผมด้วย” เขาตอบอย่างใจเย็น

เสนาธิการกระโจนไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร และใช้พลังวิญญาณมหาศาลโจมตีอย่างรุนแรง

เหล่าผู้ชมมองดูไม่ละสายตา พวกเขามั่นใจว่าเฉินผิงจะเสียเปรียบ แต่เพียงขยับเล็กน้อย เฉินผิงก็หลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย

เสนาธิการคนนั้นหงุดหงิดแต่ไม่ย่อท้อ เขาเปิดฉากโจมตีครั้งที่สอง พลังวิญญาณของเขาถักทอเป็นลวดลายที่ซับซ้อนเหมือนงูและฉกใส่เฉินผิง

ทั้งห้องเงียบ เหล่าผู้ชมรวมทั้งแม่ทัพซิงต่างตกตะลึง

ตอนแรกเขากังขาความสามารถของเฉินผิง แต่เมื่อได้เห็นเฉินผิงโค่นเสนาธิการขั้นมหายานระดับสี่อย่างง่ายดาย เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองเฉินผิงด้วยความสายตาที่ยำเกรงยิ่งขึ้น

เสนาธิการคนอื่นต่างพูดไม่ออกและตกตะลึงจนเกินกว่าจะเชื่อ ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้ทุกข์ยากระดับเก้าจะมีพลังมหาศาลเช่นนี้

เฉินผิงมองไปรอบห้องด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏบนริมฝีปาก “ขอบคุณที่รับชม” เขากล่าว

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่มาชุมนุมต่างหวาดกลัวและตระหนักถึงความจริงข้อหนึ่งได้ในทันใด แม้ว่าภายนอกเฉินผิงจะดูธรรมดาสามัญ แต่จะประมาทพลังของเขาไม่ได้