หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4605

แม่ทัพซิงผุดลุกขึ้น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและชื่นชม “ไม่นึกว่าคุณจะเก่งกาจขนาดนี้ คุณเฉิน คุณเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับเก้า แต่ก็ยังเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่ได้อย่างง่ายดาย!”

“นั่งลงได้” เขากล่าว ทัศนคติของเขาที่มีต่อเฉินผิงเปลี่ยนไปมาก เสนาธิการคนอื่นๆ ในห้องต่างมองหน้ากันด้วยสายตาที่แสดงความนับถือในตัวเฉินผิง

ผู้บำเพ็ญเพียรที่เพิ่งต่อสู้กับเฉินผิงยืนอยู่ตรงหน้าเขา ดูอับอายอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าของเขาแดงก่ำขณะที่กล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ฉันล่วงเกินคุณ หวังว่าคุณจะไม่ถือโทษ คุณเฉิน”

“ไม่เป็นไร” เฉินผิงตอบพร้อมโบกมือ

“คุณเฉิน คุณมีคนในครอบครัวบ้างไหม? มีเพื่อนหรือเปล่า? ที่ผ่านมาคุณไปอยู่ไหนมา?” แม่ทัพซิงถามด้วยความอยากรู้

เขาสงสัยว่าเฉินผิงยังมีญาติเหลืออยู่บ้างหรือไม่ หากเขาได้เผ่ามังกรทองเป็นพรรคพวก ความแข็งแกร่งและอิทธิพลของเขาจะทะยานเหนือแม่ทัพอีกสองคนอย่างแน่นอน

ใบหน้าของเฉินผิงยังคงสงบนิ่งขณะตอบ “ผมไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ผมเร่ร่อนมาโดยตลอด”

ในความเป็นจริงแล้ว เฉินผิงไม่สามารถเปิดเผยภูมิหลังที่แท้จริงของเขาได้ หากแม่ทัพซิงรู้ว่าเขามาจากนอกนครอสูรก็อาจสร้างความยุ่งยากที่ไม่จำเป็น

“งั้นคุณก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร” แม่ทัพซิงพูดพร้อมพยักหน้าครุ่นคิด “แต่คุณก็ยังไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าได้ด้วยตัวเอง... ไม่ธรรมดาจริงๆ”

“แล้วจากนี้คุณจะทำยังไงต่อ? คุณเฉิน มีที่ไหนที่คุณกำลังมุ่งหน้าไปหรือเปล่า?” แม่ทัพซิงถามต่อ

“ผมจะไปที่ไหนได้” เฉินผิงหัวเราะอย่างขมขื่น “ผมยังถูกตราหน้าว่าเป็นอาชญากรอยู่เลย ผมต้องรับโทษในคุก”

“คุกเหรอ?” แม่ทัพซิงชะงัก “แต่ฉันมอบคำสั่งปล่อยตัวพิเศษให้ไป่เฉิงพาคุณออกมาแล้วนี่? ทำไมคุณยังต้องกลับเข้าไปในคุกอีก?”

แม่ทัพซิงไม่รู้ว่าเฉินผิงออกมาได้ด้วยตัวเอง และนึกว่าไป่เฉิงพาเขาออกมาโดยใช้คำสั่งปล่อยตัวพิเศษ

แต่เฉินผิงผู้นี้กลับพูดอย่างกับว่าวงแหวนอาคมเหล่านั้นเป็นแค่ของเล็กน้อย มันยากที่จะเชื่อ

จริงอยู่ที่เฉินผิงเป็นเผ่ามังกรและได้แสดงวิชาต่อสู้น่าทึ่ง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเก่งไปทุกด้าน ไม่ว่าจะวิชาอาคมหรือศาสตร์การกลั่นยานั้นซับซ้อนกว่าการบำเพ็ญเพียร ทั้งสองศาสตร์ต้องใช้ความมุ่งมั่นและทุ่มเทเป็นเวลานานหลายปี จึงเป็นวิชาที่ผู้บำเพ็ญเพียรเพียงไม่กี่คนเลือกที่จะเรียน

“คุณเฉิน” แม่ทัพซิงพูดหลังจากนั้นครู่หนึ่ง “คฤหาสน์แม่ทัพของฉันก็มีวงแหวนอาคมปกป้องเช่นกัน ฉันอยากรู้ว่า... คุณจะหาตำแหน่งของอาคมและทำลายมันได้หรือเปล่า”

“มันยากตรงไหนกัน?” เฉินผิงตอบอย่างเรียบเฉย ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มน้อยๆ เขาสะบัดข้อมือไปทางคฤหาสน์

แสงสีขาวระยิบระยับล้อมรอบคฤหาสน์แม่ทัพ มันโดดเด่นท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด แสงของมันดึงดูดทุกสายตา

แต่ทันทีที่แสงปรากฏขึ้น มันก็หายไปในเงามืด