หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4615

สรุปบท ตอนที่ 4615 แลกเปลี่ยน: หัตถ์เทวะราชันมังกร

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 4615 แลกเปลี่ยน – หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บท ตอนที่ 4615 แลกเปลี่ยน ของ หัตถ์เทวะราชันมังกร ในหมวดนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย อาร์ม อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ฉิวหยูนึกว่าเฉินผิงเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดา แต่ต่อมาก็คิดว่าเฉินผิงเป็นผู้ใช้วิชามาร

เป็นอีกครั้งที่เขาสันนิษฐานผิด และเขาอยากรู้มากว่าเฉินผิงเป็นเผ่ามังกรจริงหรือไม่

ตัวตนที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของเฉินผิงทำให้ฉิวหยูสับสน

“เร็วเข้า! เรียกแก่นอสูรกลับมา” ในขณะนั้นก็มีคนรู้สึกตัวและตะโกนเตือน

ขณะที่กำลังจะเรียกกลับมา แก่นอสูรก็ถูกดึงออกไปกะทันหัน หลังจากนั้นแก่นอสูรก็ลอยไปหาเฉินผิง

แก่นอสูรทั้งหมดตกอยู่ในมือของเฉินผิง และเขาก็เก็บไว้ถุงใส่ของ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฉิวหยูและคนอื่นๆ ก็โมโหจนแทบกระอักเลือด “แก่นอสูรของเรา!”

หากไม่มีแก่นอสูร พวกเขาก็ไม่มีทางบำเพ็ญเพียรได้อีกแล้ว ต่อให้กินแก่นอสูรของคนอื่น มันก็ยังต้องใช้เวลานานกว่าจะหลอมเข้ากับแก่นได้

“ผมเตือนแล้ว แต่พวกคุณไม่ฟัง จะมาโทษผมไม่ได้นะ” เฉินผิงเก็บแก่นอสูรเอาไว้และยิ้ม

ในขณะนั้นพวกฉิวหยูต่างสิ้นหวัง หากไม่มีแก่นอสูร พลังของพวกเขาก็จะด้อยลงไปมาก ตอนนี้พวกเขารับมือเฉินผิงไม่ได้อีกแล้ว

ขณะที่เฉินผิงมองด้วยสายตาเย้ยหยัน ความโอหังของฉิวหยูก็หายไปหมด

“ส่งแก่นอสูรคืนให้เรา แล้วฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันรับรองว่าแกจะไม่ได้เจอฉันอีก ฉันขอซื้อด้วยเหรียญวิญญาณม่วง แค่บอกมาว่าแกจะเอาเท่าไหร่” ฉิวหยูต่อรองด้วยหวังว่าจะซื้อแก่นอสูรคืนได้

“คุณอยากซื้อคืนเหรอ?” เฉินผิงถาม

“ใช่ ถ้ายอมคืนแก่นอสูรของเรา ฉันก็จะจ่าย” ฉิวหยูพยักหน้า

“ตกลง หนึ่งพันเหรียญวิญญาณม่วงต่อแก่นอสูรหนึ่งชิ้น” เฉินผิงกล่าว

ฉิวหยูชะงักไป จากนั้นก็ถามเหมือนไม่เชื่อ “แกพูดจริงเหรอ?”

หลังได้แก่นอสูรมาแล้ว ฉิวหยูและคนอื่นๆ ก็รีบกลืนลงไป ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“หวังว่าฉันจะไม่เจอแกในนครอสูรอีก” ฉิวหยูพูดพลางจ้องเฉินผิง จากนั้นเขาก็หันหลังและกำลังจะไป

“รอเดี๋ยว” เฉินผิงพูด

ฉิวหยูหันไปถาม “อะไรอีก?”

“ผมคืนแก่นอสูรให้คุณแล้ว แต่ผมไม่ได้อนุญาตให้พวกคุณไป แก่นอสูรเหล่านั้นคงมีค่าไม่น้อย ถ้าดูดกลืนเข้าไป พลังของผมคงเพิ่มขึ้นมหาศาล เพราะฉะนั้นผมจะเอาคืนมา” เฉินผิงพูดพร้อมกับยิ้ม

“อะไรนะ? แกขายแก่นอสูรให้เราแล้วไม่ใช่เหรอ? แกได้เงินไปแล้ว” ฉิวหยูขมวดคิ้ว

“ใช่ ผมขายแก่นอสูรให้คุณแล้ว และผมรับเงินมาแล้ว แต่ตอนนี้ผมอยากได้แก่นอสูรคืน ผมก็เลยคิดจะชิงกลับมา ง่ายๆ แค่นั้น ไม่มีอะไรซับซ้อน...” ขณะที่เฉินผิงพูด เขาก็เดินเข้าไปใกล้พวกฉิวหยู

“นี่แก...” ฉิวหยูแทบจะระเบิดออกมา ไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะทำแบบนี้!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร