หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4615

ฉิวหยูนึกว่าเฉินผิงเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดา แต่ต่อมาก็คิดว่าเฉินผิงเป็นผู้ใช้วิชามาร

เป็นอีกครั้งที่เขาสันนิษฐานผิด และเขาอยากรู้มากว่าเฉินผิงเป็นเผ่ามังกรจริงหรือไม่

ตัวตนที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของเฉินผิงทำให้ฉิวหยูสับสน

“เร็วเข้า! เรียกแก่นอสูรกลับมา” ในขณะนั้นก็มีคนรู้สึกตัวและตะโกนเตือน

ขณะที่กำลังจะเรียกกลับมา แก่นอสูรก็ถูกดึงออกไปกะทันหัน หลังจากนั้นแก่นอสูรก็ลอยไปหาเฉินผิง

แก่นอสูรทั้งหมดตกอยู่ในมือของเฉินผิง และเขาก็เก็บไว้ถุงใส่ของ

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฉิวหยูและคนอื่นๆ ก็โมโหจนแทบกระอักเลือด “แก่นอสูรของเรา!”

หากไม่มีแก่นอสูร พวกเขาก็ไม่มีทางบำเพ็ญเพียรได้อีกแล้ว ต่อให้กินแก่นอสูรของคนอื่น มันก็ยังต้องใช้เวลานานกว่าจะหลอมเข้ากับแก่นได้

“ผมเตือนแล้ว แต่พวกคุณไม่ฟัง จะมาโทษผมไม่ได้นะ” เฉินผิงเก็บแก่นอสูรเอาไว้และยิ้ม

ในขณะนั้นพวกฉิวหยูต่างสิ้นหวัง หากไม่มีแก่นอสูร พลังของพวกเขาก็จะด้อยลงไปมาก ตอนนี้พวกเขารับมือเฉินผิงไม่ได้อีกแล้ว

ขณะที่เฉินผิงมองด้วยสายตาเย้ยหยัน ความโอหังของฉิวหยูก็หายไปหมด

“ส่งแก่นอสูรคืนให้เรา แล้วฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันรับรองว่าแกจะไม่ได้เจอฉันอีก ฉันขอซื้อด้วยเหรียญวิญญาณม่วง แค่บอกมาว่าแกจะเอาเท่าไหร่” ฉิวหยูต่อรองด้วยหวังว่าจะซื้อแก่นอสูรคืนได้

“คุณอยากซื้อคืนเหรอ?” เฉินผิงถาม

“ใช่ ถ้ายอมคืนแก่นอสูรของเรา ฉันก็จะจ่าย” ฉิวหยูพยักหน้า

“ตกลง หนึ่งพันเหรียญวิญญาณม่วงต่อแก่นอสูรหนึ่งชิ้น” เฉินผิงกล่าว

ฉิวหยูชะงักไป จากนั้นก็ถามเหมือนไม่เชื่อ “แกพูดจริงเหรอ?”