หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4617

เมื่อเห็นนายกองโจวมาถึง ฉิวหยูก็ตะโกนทันที “นายกองโจว ช่วยฉันด้วย!”

ตอนแรกเขานึกว่าจะตายเสียแล้ว แต่นายกองโจวก็มาทันเวลาพอดี ฉิวหยูจึงคิดว่าเขาอาจรอดก็ได้

นายกองโจวมองเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ตายอนาถและฉิวหยูที่ขาถูกตัดขาด เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

นายกองโจวหันไปหาเฉินผิงด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูด “โอหังนัก ไม่ใช่แค่หนีออกจากคุกเท่านั้น แต่แกยังกล้าทำร้ายคนเหล่านี้และลงมือกับคุณชายฉิวด้วย!”

เฉินผิงเหลือบมองนายกองโจวอย่างเยือกเย็นแล้วพูด “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ อย่าเข้ามายุ่งถ้าไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง ส่วนเรื่องที่ผมหนีออกจากคุก อีกเดี๋ยวคุณจะได้ฟังคำอธิบาย ผมคิดว่าตอนนี้ไป่เฉิงคงนำคำสั่งปล่อยตัวพิเศษไปที่คุกแล้ว”

“คำสั่งปล่อยตัวพิเศษไม่ได้ทำให้แกมีสิทธิ์แหกคุก รวมถึงที่แกทำร้ายคนอื่นด้วย!” นายกองโจวคำราม

“คุณคงอยากจับตัวผมมากสินะ” เจตจำนงสังหารเริ่มแผ่ออกมาจากตัวเฉินผิง

หากนายกองโจวยังคงยืนกรานที่จะเผชิญหน้ากับเขา เฉินผิงก็คงไม่ละเว้นเช่นกัน

นายกองโจวอยู่ที่ขั้นมหายานระดับสี่เท่านั้น เฉินผิงกำจัดเขาได้สบาย

เมื่ออยู่นอกนครอสูร เฉินผิงย่อมไม่ถูกผูกมัดด้วยกฎใดๆ เขาสามารถใช้พลังทั้งหมดที่มีได้ แตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่ออยู่ในนครอสูร ซึ่งเฉินผิงต้องระมัดระวังและได้แต่ใช้พลังของเผ่าอสูร

“ก็ใช่น่ะสิ ฉันจะจับแกเข้าคุก!” หลังจากนายกองโจวพูดจบ เขาก็เปิดฉากโจมตีเฉินผิงโดยใช้ดาบยาว

เฉินผิงมองดูขณะนายกองโจวเดินเข้าหาเขา ประกายแห่งความมุ่งมั่นปรากฎในดวงตา

เขาส่ายหัวช้าๆ เสียงของเขาเย็นชาในขณะที่พูดว่า “ถ้าอยากตายขนาดนั้น ก็อย่าว่าแล้วกันถ้าผมไม่ปราณี”

นายกองโจวเปิดฉาก ทหารยามหลายสิบนายที่อยู่ด้านหลังชักอาวุธออกมาและตามเข้าไป

พวกเขากระจายกำลังอย่างรวดเร็วพร้อมตั้งค่ายกล ล้อมรอบเฉินผิงที่อยู่ตรงกลาง

นายกองโจวคำรามด้วยความโกรธ “แกไม่มีทางหนีแล้ว!” จากนั้นเขาก็ฟาดดาบยาว ซัดปราณดาบอันทรงพลังใส่เฉินผิง

เฉินผิงยืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับเขาไม่ได้มองว่าการโจมตีนี้อันตราย