หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4627

เฉินผิงนึกถึงหลิวจงหนาน

หลิวจงหนานค้าขายผลึกเซียนในนครอสูรและมีความรู้ในด้านนี้แต่คิดดูอีกทีเขาขี้ขลาดเกินไปและยังเป็นคนของจวนเจ้าเมืองด้วยถ้าบอกเขาเรื่องเหมืองผลึกเซียนเขาก็คงฮุบไปเป็นของตัวเองหมด! เขาโลภเกินไปและขี้ระแวงแถมยังเป็นคนของจวนเจ้าเมืองอีก

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงตัดหลิวจงหนานออกไป

เฉินผิงนึกถึงไป่เฉิง แต่ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยเหมาะสมนัก

ไป่เฉิงเป็นเสนาธิการของแม่ทัพซิงหากเขารู้เรื่องนี้แม่ทัพซิงก็คงรู้ด้วยแบบนั้นคงไม่ดีแน่ตอนนี้พลังของฉันยังด้อยกว่าพวกเขาหากแม่ทัพซิงใช้กำลังยึดครองเหมืองผลึกเซียนฉันก็คงไม่มีทางหยุดเขาได้!

ทันใดนั้นเฉินผิงก็นึกถึงคนๆ หนึ่งขึ้นมา เขาคือเฉียนชื่อ ชายที่เหยาเม่ยแนะนำให้เขารู้จักตอนที่เข้าไปในนครอสูรครั้งแรก

เฉียนชื่อไม่ใช่คนของจวนเจ้าเมืองยิ่งกว่านั้นเขายังเป็นมนุษย์ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะหันไปเข้าพวกกับชาวนครอสูรนอกจากนี้เขายังอยู่ที่ขั้นมหายานระดับสี่น่าจะทำลายผนังหินได้เป็นบริเวณกว้างเขายังดูอบอุ่นและเป็นมิตรด้วยตอนที่รู้ว่าฉันก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์เหมือนกันเลือกเขาก็แล้วกัน!

เฉินผิงคิดในใจว่าจะร่วมมือกับเฉียนชื่อสกัดผลึกเซียน

เขารู้ว่าตัวเขาคงอยู่ที่นครอสูรอีกไม่นาน เขาจึงต้องหาคนมาช่วยสกัดผลึกเซียนในขณะที่ยังอยู่

หลังจากคิดได้แล้วว่าจะทำอะไร เฉินผิงก็หันไปหาคนอื่นๆ แล้วพูด “พวกคุณรอผมอยู่ที่นี่ ผมจะไปจัดการบางอย่าง ระหว่างที่ผมไม่อยู่อย่าเพิ่งสกัดผลึกเซียนด้วยตัวเอง สงวนพลังวิญญาณเอาไว้ก่อน เผื่อว่าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน”

“เฉินผิง... คุณจะไปช่วยพี่ชายของฉันใช่ไหม?”

เฉียงหยิงบอกที่ตั้งของเหมืองผลึกเซียนให้เฉินผิงรู้แล้ว ดังนั้นเพื่อเป็นการตอบแทน เขาก็ควรจะไปช่วยพี่ชายของเธอ

“ใช่ ผมกำลังจะไปช่วยพี่ชายของคุณ” เฉินผิงพยักหน้ายืนยัน

“ขอบคุณ!” เฉียงหยิงส่งยิ้มให้เขา

เฉินผิงตัวสั่นเล็กน้อย เธอดูสวยชวนตะลึงตอนเธอยิ้ม

เขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นมาสักพักแล้ว หลังจากที่ได้พบเจอผู้คนมากมาย เขาก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับการบำเพ็ญเพียรคู่มากนัก