หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4637

ที่คฤหาสน์ตระกูลซิง หลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว เฉินผิงก็ตรวจดูทรัพยากรของเขาและถอนหายใจ

แม้จะเพิ่มระดับถึงขั้นมหายานได้แล้ว แต่บรรณาการร้อยปีของสมาพันธุ์ผนึกมารก็เหลืออยู่ไม่มากนัก

แม้แต่ผลึกเซียนจำนวนมากที่ชิงมาจากหลัวต้าก็ยังถูกใช้ไปหมด

แค่ขึ้นมาถึงขั้นมหายานยังใช้ทรัพยากรมากขนาดนี้ฉันจะทำยังไงต่อดี

ไม่รู้ว่าทรัพยากรจากทั่วอาณาจักรนิรันดร์จะมากพอหรือเปล่าถ้าถึงเวลาที่ต้องขึ้นสู่ขั้นเซียน

“คงต้องรีบหาทรัพยากรมาเพิ่ม...” เฉินผิงพึมพำอย่างช่วยไม่ได้

เพราะฟังไม่ออกว่าเขาพูดอะไร ไป่เฉิงจึงถาม “คุณเฉิน คุณว่ายังไงนะ?”

“อ้อ ไม่มีอะไร คุณช่วยบอกแม่ทัพซิงด้วยว่าผมจะออกเดินทางไปนอกเมือง”

เฉินผิงกะว่าจะไปที่เหมืองผลึกเซียน ผ่านมาหลายวันแล้ว เขาคิดว่าตอนนี้น่าจะสกัดผลึกเซียนได้จำนวนมาก

“คุณเฉิน ถ้าจะออกจากเมือง ระวังอย่าให้คนตระกูลฉิวเจอตัวด้วย” ไป่เฉิงเตือน

“ได้เลย” เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นจึงไปจากคฤหาสน์ตระกูลซิง

เฉินผิงคุ้นเคยกับแถบนี้เป็นอย่างดี เขาขึ้นมาถึงยอดเขาได้โดยสะดวก เขาจ้องไปยังหน้าผาเบื้องหน้า รู้ว่าสิ่งเดียวที่ต้องทำคือกระโดดลงเหวและไปที่ทางเข้าเหมือง

ในขณะนั้นมีสิ่งปลูกสร้างชั่วคราวตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขา

เฉินผิงเดินไปที่อาคาร โดยคิดว่าเฉียนชื่อเป็นคนสร้างไว้

“เฉินผิง...”

เฉียนชื่อก้าวออกจากอาคารและเห็นเฉินผิงพอดี ดวงตาของเขามีแววตื่นเต้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเฉินผิงเลื่อนขั้นจากผู้ทุกข์ยากสู่ขั้นมหายานแล้ว เขาก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

“คุณไปถึงขั้นมหายานแล้ว น่าประทับใจจริงๆ!” เฉียนชื่อกล่าวชมเฉินผิง

เฉินผิงก้าวไปได้อีกสองก้าวก็หยุดอีกครั้ง สายตาของเขากวาดไปรอบๆ

เฉียนชื่อชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็ไปยืนข้างเฉินผิง ดวงตาของเขามองไปมาตลอดเวลา ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดบางอย่าง

เฉินผิงหันไปหาเฉียนชื่อแล้วถามว่า “คุณเฉียน ตอนที่ผมไม่อยู่ คุณไม่ได้พาใครมาที่นี่ใช่ไหม? แล้วคุณแน่ใจหรือเปล่าว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่คุณจ้างมาสกัดผลึกเซียนไว้ใจได้?”

“ฉันแน่ใจ คนที่ฉันพามาเชื่อถือได้ และฉันไม่ได้บอกคนอื่นเรื่องที่นี่ คุณไม่ไว้ใจฉันเหรอ?” เฉียนชื่อตอบด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นโกรธ

ในขณะนั้นเหยาเก้อก็ออกมาจากถ้ำ เมื่อเห็นเฉินผิง เขาก็อุทานด้วยความตื่นเต้น “เฉินผิง นายมาแล้ว! เราสกัดผลึกเซียนได้หลายร้อยชิ้นในช่วงหลายวันที่ผ่านมา พวกเรารวยแล้ว!”

ความระแวงบนสีหน้าของเฉินผิงเริ่มหายไปเมื่อเขาเห็นเหยาเก้อ

“เฉียงคั่วมาที่นี่แล้วใช่ไหม?”

“เขามาถึงแล้ว แต่เขาบอกว่ามีเรื่องต้องจัดการ ก็เลยออกไปกับเฉียงหยิง แต่เขาน่าจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน ตอนที่เขาไปฉันเอาผลึกเซียนสิบชิ้นให้พวกเขาด้วย ซึ่งคงแลกเป็นเงินได้ไม่น้อย ถึงยังไงสองคนนั้นก็เป็นคนพบเหมืองผลึกเซียน พวกเขาจึงมีสิทธิได้ส่วนแบ่ง”