หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4637

ที่คฤหาสน์ตระกูลซิง หลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว เฉินผิงก็ตรวจดูทรัพยากรของเขาและถอนหายใจ

แม้จะเพิ่มระดับถึงขั้นมหายานได้แล้ว แต่บรรณาการร้อยปีของสมาพันธุ์ผนึกมารก็เหลืออยู่ไม่มากนัก

แม้แต่ผลึกเซียนจำนวนมากที่ชิงมาจากหลัวต้าก็ยังถูกใช้ไปหมด

แค่ขึ้นมาถึงขั้นมหายานยังใช้ทรัพยากรมากขนาดนี้ฉันจะทำยังไงต่อดี

ไม่รู้ว่าทรัพยากรจากทั่วอาณาจักรนิรันดร์จะมากพอหรือเปล่าถ้าถึงเวลาที่ต้องขึ้นสู่ขั้นเซียน

“คงต้องรีบหาทรัพยากรมาเพิ่ม...” เฉินผิงพึมพำอย่างช่วยไม่ได้

เพราะฟังไม่ออกว่าเขาพูดอะไร ไป่เฉิงจึงถาม “คุณเฉิน คุณว่ายังไงนะ?”

“อ้อ ไม่มีอะไร คุณช่วยบอกแม่ทัพซิงด้วยว่าผมจะออกเดินทางไปนอกเมือง”

เฉินผิงกะว่าจะไปที่เหมืองผลึกเซียน ผ่านมาหลายวันแล้ว เขาคิดว่าตอนนี้น่าจะสกัดผลึกเซียนได้จำนวนมาก

“คุณเฉิน ถ้าจะออกจากเมือง ระวังอย่าให้คนตระกูลฉิวเจอตัวด้วย” ไป่เฉิงเตือน

“ได้เลย” เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นจึงไปจากคฤหาสน์ตระกูลซิง

เฉินผิงคุ้นเคยกับแถบนี้เป็นอย่างดี เขาขึ้นมาถึงยอดเขาได้โดยสะดวก เขาจ้องไปยังหน้าผาเบื้องหน้า รู้ว่าสิ่งเดียวที่ต้องทำคือกระโดดลงเหวและไปที่ทางเข้าเหมือง

ในขณะนั้นมีสิ่งปลูกสร้างชั่วคราวตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขา

เฉินผิงเดินไปที่อาคาร โดยคิดว่าเฉียนชื่อเป็นคนสร้างไว้

“เฉินผิง...”

เฉียนชื่อก้าวออกจากอาคารและเห็นเฉินผิงพอดี ดวงตาของเขามีแววตื่นเต้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเฉินผิงเลื่อนขั้นจากผู้ทุกข์ยากสู่ขั้นมหายานแล้ว เขาก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

“คุณไปถึงขั้นมหายานแล้ว น่าประทับใจจริงๆ!” เฉียนชื่อกล่าวชมเฉินผิง