หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4636

ทันใดนั้นความผันผวนของพลังวิญญาณรอบตัวเขาก็ลดลง ทดแทนด้วยความสงบนิ่งเยือกเย็นที่มากยิ่งกว่าเดิม เป็นลักษณะเฉพาะตัวของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน

แสงส่องประกายในดวงตาของเฉินผิง สะท้อนถึงความยินดีและมั่นใจที่เขารู้สึกหลังเพิ่มระดับ

เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่พุ่งพล่านในตัวเขา รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏที่มุมปาก เขารู้ว่าในที่สุดก็มาถึงขั้นมหายานแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

ไป่เฉิงรีบวิ่งไปข้างหน้าและอุทาน “คุณเฉิน ยินดีด้วยที่ไปถึงขั้นมหายานแล้ว!”

เขารู้ดีว่าเฉินผิงเก่งกาจขึ้นเพียงใด

แม้ตอนนี้เฉินผิงจะอยู่ที่ขั้นมหายานระดับหนึ่งเท่านั้น แต่ถึงจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน ระดับห้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

แม่ทัพซิงเองก็รีบวิ่งไปข้างหน้าและไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้ “คุณเฉิน การที่คุณก้าวไปสู่ขั้นมหายานก่อให้เกิดความโกลาหลไปทั่ว นี่มันยิ่งกว่าการขึ้นสู่ขั้นเซียนเสียอีก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในไม่ช้าจะมีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วนครอสูรว่ามีคนของตระกูลซิงขึ้นเป็นเซียนได้...”

ในขณะนั้นแม่ทัพซิงรู้สึกตื่นเต้นไปหมด

หากผู้คนเข้าใจผิดคิดว่ามีคนตระกูลซิงไปถึงขั้นเซียน จะไม่มีใครกล้ายุ่งกับพวกเขาอีกต่อไป

“กล่าวเกินไปแล้ว แม่ทัพซิง ผมเพิ่มจะมาถึงขั้นมหายานเท่านั้น ยังห่างไกลจากขั้นเซียนอยู่มาก” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

ลึกๆ แล้วเขารู้สึกตื่นเต้นมาก

“แม่ทัพซิง ฉันจะพาคุณเฉินไปล้างตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้า” ไป่เฉิงกล่าว

เฉินผิงในตอนนั้นดูโทรมไปหมด เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่งราวกับว่าเพิ่งถูกฟ้าผ่า จึงต้องพาเขาไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อย

แม่ทัพซิงโบกมือและพูด “ไปเถอะ...”

เฉินผิงเดินตามไป่เฉิงไปเปลี่ยนชุด

ในขณะนั้น ทั่วนครอสูรอยู่ในความโกลาหล

“มีคนเพิ่มระดับอย่างนั้นหรือ? หรือจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นที่ไปถึงขั้นเซียน ทำให้เกิดอัสนีบาตที่รบกวนการฝึกฝนอันสงบสุขของข้า?”

เจ้าเมืองขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย

นครอสูรถูกซ่อนมานานนับพันปี เขารู้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรในเมืองแข็งแกร่งขนาดไหน

เป็นไปไม่ได้ที่จะมีผู้บำเพ็ญเพียรก้าวขึ้นสู่ขั้นเซียนได้เร็วขนาดนี้

แต่อัสนีบาตที่เพิ่งเกิดชัดเจนว่าไม่ธรรมดา ถึงกับทำให้การบำเพ็ญเพียรของเขาชะงักได้

หากเป็นเพียงอัสนีบาตของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานทั่วไป มันก็คงไม่รบกวนเขา

“คงต้องส่งคนไปตรวจสอบดูเสียหน่อย...”

เจ้าเมืองถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ