หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4642

ฉิวถูหัวเราะออกมา “หลงตัวเองจริงๆ! ไม่อายปากบ้างเลยเหรอ”

ยิ่งเฉินผิงพูด ฉิวถูก็ยิ่งดูแคลนเขา สำหรับฉิวถู มีแต่พวกระจอกเท่านั้นที่พึ่งคำพูดโอ้อวดเพื่อเสริมความมั่นใจ

“คุณชายฉิว ฉันจัดการเอง” ปรมาจารย์หลวนพูดขณะก้าวไปข้างหน้า เขากระตือรือร้นที่จะลงมือ คำพูดก่อนหน้านี้ของเฉินผิงหยามเขา และปรมาจารย์หลวนก็อยากพิสูจน์ฝีมือตัวเองแล้ว การที่วงแหวนอาคมถูกทำลายเป็นการทำร้ายความภาคภูมิของเขา และเขาตั้งใจที่จะกอบกู้ศักดิ์ศรีคืนมา

ฉิวถูพยักหน้า “ได้เลย ปรมาจารย์หลวน”

สีหน้าของปรมาจารย์หลวนเปลี่ยนเป็นจริงจัง เขาเริ่มผสานอินและท่องคาถาโบราณเบาๆ

ดวงแสงขนาดใหญ่สองดวงปรากฏขึ้นในอากาศ หมุนช้าๆ ขณะที่สว่างขึ้นเรื่อยๆ ดวงแสงเชื่อมต่อกันจนเกิดเป็นอาคมซับซ้อนที่ห่อหุ้มเฉินผิงทั้งตัว

“ฮึ ถึงจะทำลายวงแหวนอาคมได้หนึ่งแห่ง ก็ไม่ได้หมายความว่าแกจะทำลายได้ทั้งหมด” ปรมาจารย์หลวนเยาะเย้ย “ฉันจะให้แกได้เห็นฝีมือของปรมาจารย์อาคมตัวจริง!”

เฉินผิงยังคงสงบนิ่ง ไม่สะทกสะท้านกับแสงเจิดจ้า เขาหลับตาลงชั่วครู่ ราวกับกำลังสัมผัสโครงสร้างของวงแหวนอาคม จากนั้น เมื่อดีดนิ้วและพูดเพียงคำเดียวว่า “สลาย” วงแหวนอาคมก็แตกสลายราวกับแก้ว กระจายไปในความว่างเปล่า

ปรมาจารย์หลวนชะงักเหมือนไม่อยากไม่เชื่อ ขณะที่เศษของอาคมของเขาหายไป เฉินผิงก็ยังยืนนิ่ง ท่าทางของเขาเย็นชาและเฉยเมย ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อะไรกัน” ปรมาจารย์หลวนพูดติดขัด ใบหน้าของเขาซีด เขาลองอีกครั้ง โดยอัดพลังวิญญาณของเขาลงไปในวงแหวนอาคมอีกครั้ง แต่เฉินผิงก็พบจุดอ่อนและทำลายได้อย่างง่ายดาย

“อาคมของคุณไม่เห็นเท่าไหร่เลย ปรมาจารย์หลวน” เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่เฉียบขาด