หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4642

ฉิวถูหัวเราะออกมา “หลงตัวเองจริงๆ! ไม่อายปากบ้างเลยเหรอ”

ยิ่งเฉินผิงพูด ฉิวถูก็ยิ่งดูแคลนเขา สำหรับฉิวถู มีแต่พวกระจอกเท่านั้นที่พึ่งคำพูดโอ้อวดเพื่อเสริมความมั่นใจ

“คุณชายฉิว ฉันจัดการเอง” ปรมาจารย์หลวนพูดขณะก้าวไปข้างหน้า เขากระตือรือร้นที่จะลงมือ คำพูดก่อนหน้านี้ของเฉินผิงหยามเขา และปรมาจารย์หลวนก็อยากพิสูจน์ฝีมือตัวเองแล้ว การที่วงแหวนอาคมถูกทำลายเป็นการทำร้ายความภาคภูมิของเขา และเขาตั้งใจที่จะกอบกู้ศักดิ์ศรีคืนมา

ฉิวถูพยักหน้า “ได้เลย ปรมาจารย์หลวน”

สีหน้าของปรมาจารย์หลวนเปลี่ยนเป็นจริงจัง เขาเริ่มผสานอินและท่องคาถาโบราณเบาๆ

ดวงแสงขนาดใหญ่สองดวงปรากฏขึ้นในอากาศ หมุนช้าๆ ขณะที่สว่างขึ้นเรื่อยๆ ดวงแสงเชื่อมต่อกันจนเกิดเป็นอาคมซับซ้อนที่ห่อหุ้มเฉินผิงทั้งตัว

“ฮึ ถึงจะทำลายวงแหวนอาคมได้หนึ่งแห่ง ก็ไม่ได้หมายความว่าแกจะทำลายได้ทั้งหมด” ปรมาจารย์หลวนเยาะเย้ย “ฉันจะให้แกได้เห็นฝีมือของปรมาจารย์อาคมตัวจริง!”

เฉินผิงยังคงสงบนิ่ง ไม่สะทกสะท้านกับแสงเจิดจ้า เขาหลับตาลงชั่วครู่ ราวกับกำลังสัมผัสโครงสร้างของวงแหวนอาคม จากนั้น เมื่อดีดนิ้วและพูดเพียงคำเดียวว่า “สลาย” วงแหวนอาคมก็แตกสลายราวกับแก้ว กระจายไปในความว่างเปล่า

ปรมาจารย์หลวนชะงักเหมือนไม่อยากไม่เชื่อ ขณะที่เศษของอาคมของเขาหายไป เฉินผิงก็ยังยืนนิ่ง ท่าทางของเขาเย็นชาและเฉยเมย ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อะไรกัน” ปรมาจารย์หลวนพูดติดขัด ใบหน้าของเขาซีด เขาลองอีกครั้ง โดยอัดพลังวิญญาณของเขาลงไปในวงแหวนอาคมอีกครั้ง แต่เฉินผิงก็พบจุดอ่อนและทำลายได้อย่างง่ายดาย

“อาคมของคุณไม่เห็นเท่าไหร่เลย ปรมาจารย์หลวน” เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่เฉียบขาด

เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเริ่มมีความหวัง พวกเขาอาจจะยังมีโอกาสรอดก็ได้

“เจ้าหนู ฝีมือแกไม่เบา” ฉิวถูพูดพลางหรี่ตามองเฉินผิง น้ำเสียงของเขาโกรธแค้นแต่ก็ยังเคารพ

“วงแหวนอาคมกระจอกแบบนี้ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าปรมาจารย์อีกเหรอ ตลกสิ้นดี!” เฉินผิงโต้ตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบและสีหน้าเยือกเย็น

อย่างไรก็ตาม ปรมาจารย์หลวนไม่ได้ตอบสนองต่อคำดูถูก แต่กลับมองเฉินผิงด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา รอยยิ้มร้ายกาจเริ่มปรากฏบนใบหน้าของเขา

“ติดกับเข้าแล้ว” ปรมาจารย์หลวนพูดขึ้นกะทันหัน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต