หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4641

ฉิวถูและปรมาจารย์หลวนปรากฎตัวขึ้นบนท้องฟ้า ลอยลงมาอย่างรวดเร็วจนกระทั่งลงตรงหน้าเฉินผิง

“คุณชายฉิว ในที่สุดก็มาแล้ว! เฉินผิงทำลายวงแหวนอาคมได้ ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถจับตัวเขาได้!” ดวงตาของเฉียนชื่อเป็นประกายในทันที สีหน้าของเขาสดใสขึ้นราวกับว่าได้เห็นพระมาโปรด ความโล่งใจแผ่ไปทั่วร่างของเขา และเขาก็ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ

เหยาเก้อหายใจออกอย่างโล่งอก ความกลัวที่กัดกินเขาสลายไปแล้ว เมื่อฉิวถูและปรมาจารย์หลวนมาถึงก็ไม่ต้องกลัวเฉินผิงอีกต่อไป

“เฉียนชื่อ ไม่ต้องกังวล” ฉิวถูรับรองกับเขาด้วยความมั่นใจ “ตอนนี้คุณได้เข้าร่วมตระกูลฉิวแล้ว รับประกันว่าคุณจะปลอดภัย”

คำพูดของฉิวถูดูเย่อหยิ่ง เขาลืมความพ่ายแพ้ครั้งก่อนต่อเฉินผิงไปเสียสนิท เมื่อปรมาจารย์หลวนอยู่ด้วย ฉิวถูมั่นใจว่าพวกเขาสองคนจะเอาชนะเฉินผิงได้

“แกคือเฉินผิงสินะ” ปรมาจารย์หลวนพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามขณะที่เขามองเฉินผิง “แกทำลายวงแหวนอาคมของฉันได้งั้นเหรอ ก็น่าประทับใจอยู่ แต่อย่าคิดว่าเพราะแกทำลายได้ แกจะมีสิทธิแสดงความโอหังต่อหน้าฉัน วงแหวนอาคมที่แกทำลายเป็นอาคมระดับต่ำ ถึงทำลายได้ก็ไม่คู่ควรที่จะเอามาคุยโว”

“แล้วผมคุยโวอยู่เหรอ” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้มน้อยๆ “ถ้าผมเอาจริง คุณคงตายไปแล้ว”

“กล้าดียังไง!” ปรมาจารย์หลวนตะโกนด้วยน้ำเสียงดุร้าย “แกเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่ง แต่กลับกล้าพูดแบบนี้กับฉัน แม้แต่สามแม่ทัพอสูรยังต้องก้มหัวให้ฉัน! คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”

ปรมาจารย์หลวนโมโหมาก ในฐานะปรมาจารย์อาคมอาวุโสที่ได้รับการยกย่องอย่างสูงในนครอสูร สถานะของเขาไม่มีใครเทียบได้ แม้แต่สามแม่ทัพอสูรยังต้องเอาใจเขา ไม่มีใครกล้ายั่วยุเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่ง คำพูดของเฉินผิงนั้นดูหมิ่นศักดิ์ศรีของเขาอย่างมาก

เฉียนชื่อและเหยาเก้อยิ้มอย่างพึงพอใจ เชื่อว่าคำขู่ของพวกเขาทำให้เฉินผิงกลัวจนเงียบ

จากนั้นเฉินผิงก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงและสงบนิ่ง “ถ้านั่นคือพลังทั้งหมดของตระกูลคุณ ผมคนเดียวก็มากพอที่จะกำจัดพวกเขาได้”

คำพูดของเขาไม่ได้แสดงถึงความเย่อหยิ่ง เขาแค่พูดความจริง หากเฉินผิงยังคงเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเก้า การกล่าวเช่นนี้คงน่าหัวเราะ แต่เมื่อมาถึงขั้นมหายานแล้ว เขาก็รู้ว่าตัวเองแกร่งแค่ไหน มีเพียงคนอย่างแม่ทัพฉิวที่ไปถึงขั้นมหายานระดับแปดเท่านั้นที่เป็นภัยต่อเขา

ดูเหมือนว่านครอสูรจะถูกตัดขาดมานานจนพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่โลกภายนอกทั้งที่มีเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับห้าและหกเพียงสิบกว่าคนแต่พวกเขากลับคุยโวเสียดิบดี