หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4662

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่งโค่นเขาที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับแปดได้ แถมเขายังบาดเจ็บสาหัส

มันน่าตกใจมาก แม้แต่แม่ทัพซิงที่ยืนอยู่อีกด้านก็ยังพูดไม่ออก

ย้อนกลับไปตอนที่เฉินผิงเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเก้า มันก็น่าตะลึงพออยู่แล้วที่เขาสามารถเอาชนะคนที่บรรลุถึงขั้นมหายานระดับสี่ได้ ตอนนี้หลังมาถึงขั้นมหายาน เขาก็โค่นขั้นมหายานระดับแปดได้แล้ว

มันน่าเหลือเชื่อเกินไป แม้แต่ทหารนับร้อยที่อยู่รอบๆ ก็ยังตาค้างเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

พวกเขาไม่เคยพบใครที่สามารถชนะคู่ต่อสู้ที่มีระดับพลังสูงกว่าขนาดนี้

เฉินผิงจ้องมองแม่ทัพฉิวอย่างเย็นชา “ยอมแพ้แล้วเหรอ”

“บัดซบ! ถ้าไม่ได้บาดเจ็บ ไม่มีทางที่แกจะเอาชนะฉันได้หรอก” แม่ทัพฉิวคำราม

แม้ว่าเขาจะคาดไม่ถึง แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้จะแสดงความอ่อนแอออกมาไม่ได้ มิฉะนั้นคงถูกทหารนับร้อยดูแคลน

“ผมจะให้โอกาสคุณก็แล้วกัน ผมจะปล่อยให้คุณกลับไปพักฟื้น เมื่อหายดีแล้ว เราค่อยมาสู้กันอีกรอบ ผมจะทำให้คุณยอมคุกเข่าต่อหน้าผมให้ได้...”

เฉินผิงเก็บกระบี่พิฆาตมังกรที่เขาถืออยู่ จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินจากไป

แม่ทัพฉิวตกตะลึง เขาไม่นึกว่าเฉินผิงจะปล่อยเขาไป แถมยังปล่อยหน้าตาเฉย

แม่ทัพซิงลังเลเล็กน้อยขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเฉินผิง “คุณเฉิน...”

ตอนนี้เป็นโอกาสดีๆ ที่จะกำจัดแม่ทัพฉิว หากปล่อยเขาไป เขาจะกลายเป็นหนามยอกอกในวันหน้า

ในขณะนั้น แม่ทัพซิงยอมรับเฉินผิงอย่างเต็มใจ เขาเปลี่ยนไปเรียกว่าคุณเฉินและไม่มองว่าเฉินผิงเป็นแค่คนนอกอีกต่อไป

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่งเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับแปดได้ ศักยภาพของเขาในอนาคตมากจนประเมินค่าไม่ได้ แม่ทัพซิงรู้ว่าการร่วมมือกับเฉินผิงเป็นการกระทำที่ฉลาด

“คุณกลัวว่าผมจะเอาชนะเขาไม่ได้หรือไง”

เฉินผิงเหลือบมองแม่ทัพซิงและยิ้มให้เขา

แม่ทัพฉิวได้แต่มองสีหน้าเย่อหยิ่งของแม่ทัพซิง ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความขุ่นเคือง อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก จากนั้นก้พาคนของเขาถอยกลับไป

เมื่อเห็นว่าแม่ทัพฉิวไปแล้ว แม่ทัพซิงก็ให้คนของเขาเฝ้ายอดเขาต่อไป เพื่อไม่ให้ใครมารบกวนการขุดเหมืองผลึกเซียนอีก

เฉินผิงมอบหมายให้ไป่เฉิงนำการขุดเหมือง ในขณะที่ตัวเขาหาที่เงียบๆ เพื่อบำเพ็ญเพียร

ด้วยผลึกเซียนจำนวนมาก เฉินผิงรู้ว่าเขาไปถึงขั้นมหายานระดับสองได้แน่นอน

ในขณะนั้นแม่ทัพฉิวบาดเจ็บสาหัสและกลับไปที่นครอสูรพร้อมกับลูกน้องของเขา เขาโกรธมากจนไอออกมาเป็นเลือด หากเป็นคนธรรมดาและไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเพียร เขาคงเสียเลือดตายไปแล้ว

ในขณะนั้น พ่อบ้านก็ถามเสียงเบา “ท่านแม่ทัพ ทหารจำนวนมากเริ่มหนีไปจากทัพเรา เลือกที่จะไปเข้ากับตระกูลซิงและตระกูลหยาน เราจะทำยังไงดี”

ตอนนี้แม่ทัพฉิวสูญเสียลูกชายทั้งสองไปและตัวเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บ ราวกับเมฆดำปกคลุมทั่วคฤหาสน์ตระกูลฉิว ทำให้เกิดเงาแห่งความหวาดกลัว ลูกน้องของเขาต่างพากันหวาดผวา

พวกเขาตกตะลึงมากหลังจากเห็นเฉินผิงเอาชนะแม่ทัพฉิวได้ จนถึงขั้นกระอักเลือด