ณ แคว้นเซียว
เซียวหยวนซานพร้อมกับองค์ชายเซียวและยอดฝีมือจำนวนมากของแคว้นเซียวทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกัน
ตรงหน้าพวกเขาคือชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสีขาวพร้อมกับหญิงสาวที่สวมกระโปรงผ้าไหม ด้านหลังทั้งสองไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสั่วเทียนเจิ้ง
ด้านหลังสั่วเทียนเจิ้งคือกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรที่ถือดาบสิบสองคน แต่ละคนอยู่ที่ขั้นมหายานระดับห้าเป็นอย่างน้อย
เมื่อเห็นอย่างนั้น เซียวหยวนซานและพรรคพวกก็ดูจริงจัง สีหน้าของพวกเขาเคร่งขรึม
สั่วเทียนเจิ้งพาเหล่านี้มาที่นี่ ดังนั้นคงไม่ได้มาดีแน่นอน
แม้จะต้องเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลัง แต่เซียวหยวนซานก็ไม่ได้กลัว เพราะแคว้นเซียวมีคนที่แข็งแกร่งมากๆ คอยหนุนหลังพวกเขา
คุณชี่ได้ต่อชะตาให้แคว้นเซียวนับพันปีด้วยตัวเอง
แม้ว่าผู้คนตรงหน้าเซียวหยวนซานจะเก่งกาจ แต่พวกเขาไม่มีทางทำอะไรแคว้นเซียวได้
เซียวหยวนซานหันไปถามสั่วเทียนเจิ้ง “สั่วเทียนเจิ้ง ยังมีหน้าพาคนมาที่แคว้นเซียวอีก เจ้าอยากตายหรือยังไง”
สีหน้าของสั่วเทียนเจิ้งมืดมน แต่ก็ไม่กล้าแสดงความโกรธออกมา เขาพูดว่า “ราชาเซียวหยวนซาน โปรดอย่าเข้าใจผิด ครั้งนี้ฉันแค่พาองค์ชายมา เขากำลังตามหาเฉินผิง”
“องค์ชายเหรอ” เซียวหยวนซานมองหยุนหลี่ “เจ้ามาจากตำหนักทวยเทพเหรอ”
หยุนหลี่พยักหน้า “ใช่”
“ต้องการอะไรจากคุณเฉิน จะมาล้างแค้นหรือ” เซียวหยวนซานถาม
“ข้ามาที่นี่เพราะชื่อเสียงของเขาเท่านั้น” หยุนหลี่ตอบ
“เพราะชื่อเสียงของเขาเหรอ” เซียวหยวนซานสับสน อย่างไรก็ตาม เขาไม่เชื่อคำพูดของหยุนหลี่และตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณเฉินไม่อยู่ที่แคว้นเซียว เขาจากไปหลายวันแล้ว”
“ข้ารู้ ข้าถึงได้มารอเขาที่นี่”
แน่นอนว่าหยุนหลี่รู้ว่าเฉินผิงไม่อยู่ที่นี่
เซียวหยวนซานขมวดคิ้วมองหยุนหลี่
เขาไม่เข้าใจเจตนาของหยุนหลี่
ดูภายนอกเหมือนกับว่าพวกเขาไม่ได้มาหาเรื่อง เพราะพวกเขาไม่มีทีท่าว่าจะประสงค์ร้าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...