หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4680

หยุนหลี่มองชื่อหลานด้วยดวงตาที่เปี่ยมด้วยความรัก รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนริมฝีปากของเขา “ยังไม่ต้องพูดถึงคนที่หนุนหลังเฉินผิง ถึงจะเป็นตัวเฉินผิงเอง ข้าก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ความสามารถของข้าทัดเทียมกับหลัวต้า ถ้าเขาฆ่าหลัวต้าได้ เขาก็คงฆ่าข้าได้เหมือนกัน”

“แล้วทำไมเจ้าถึงตามหาเฉินผิงล่ะ”

ชื่อหลานมองหยุนหลี่ด้วยความงุนงง เขาเข้าใจดีว่ามันเป็นเส้นทางที่นำไปสู่ความตาย แล้วทำไมเขาถึงยังเลือกที่จะไป

หยุนหลี่ยิ้ม “ข้าตามหาเขาก็จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าคิดล้างแค้น ถ้าไม่ได้จะล้างแค้น แล้วเฉินผิงมีเหตุผลอะไรที่ต้องฆ่าข้า”

เจ้า...”

ชื่อหลานจ้องหยุนหลี่ ไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ในขณะนั้น สั่วเทียนเจิ้งรู้สึกสับสน แล้วหยุนหลี่ตามหาเฉินผิงเพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพื่อล้างแค้น

“คนมักพูดว่าพวกเราชาวสวรรค์หยิ่งยโสและหลงตัวเอง แต่ไม่ใช่ว่าเราทุกคนจะเป็นแบบนั้น ข้ารู้สามารถและคุณค่าของตัวเองดี เพราะแบบนั้นข้าถึงถ่อมตัวตลอดเวลา ท่านพ่อไม่ชอบข้า ถึงขนาดไม่ยอมรับว่าข้าเป็นลูกชาย ไม่ใช่เพราะข้ารักเจ้าเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะข้าไม่เย่อหยิ่งมากพอ ข้ามักจะดูแคลนฝีมือของตัวเอง” หยุนหลี่พูดช้าๆ

เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนหลี่ สั่วเทียนเจิ้งก็ยิ่งสับสน แต่เขาไม่กล้าถามต่อ ตอนนี้เขาเป็นเพียงผู้นำทาง ตราบใดที่พาคนเหล่านี้ไปถึงแคว้นเซียว ภารกิจของเขาก็ถือว่าลุล่วง

“รู้ไหมว่าทำไมข้าถึงชอบเจ้า ก็เพราะเจ้าเป็นคนแบบนี้...”

ชื่อหลานเอนตัวพิงไหล่ของหยุนหลี่ รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏบนใบหน้าของเธอ

...

ในที่สุดเฉินผิงและเหยาเม่ยก็มาถึงเมืองหนานจิง พวกเขาเดินทางมาไกล และเหยาเม่ยก็เหนื่อยล้า ท้ายที่สุดแล้วพละกำลังของเธอเทียบไม่ได้กับเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม ความแปลกใหม่ของโลกภายนอกทำให้เหยาเม่ยลืมความเหนื่อยล้าไป

“โลกภายนอกนครอสูรช่างกว้างใหญ่ไพศาล!” เหยาเม่ยอุทาน

ในอาณาจักรนิรันดร์มีห้าดินแดน แค่เขาเทียนโหมวในแดนใต้เพียงแห่งเดียวก็นับว่ากว้างใหญ่มากแล้ว เทือกเขาทอดยาวไปไกลหลายหมื่นไมล์

ส่วนนครอสูรเป็นแค่เมืองหนึ่งในเขาเทียนโหมวเท่านั้น

ดังนั้นการเปรียบเทียบนครอสูรกับอาณาจักรนิรันดร์ ก็เหมือนกับการเทียบเม็ดทรายเม็ดเดียวกับมหาสมุทรกว้างใหญ่

เป็นเหตุผลที่เหยาเม่ยตื่นตะลึงและอัศจรรย์ใจกับความกว้างใหญ่ไพศาลของโลกใบนี้

“ถ้าตามผมไปเรื่อยๆ คุณจะได้เห็นโลกมากกว่านี้”