เมื่อสั่วเทียนเจิ้งก้าวออกจากห้องโถงหลักด้านหลังชายหนุ่ม เขาก็ตกตะลึงทันที
นอกห้องโถงหลัก มีนักดาบในชุดดำยืนอยู่สิบสองคน แต่ละคนแผ่รัศมีน่าขนลุกออกมา
แถมทั้งสิบสองคนมีพลังอย่างน้อยในขั้นมหายานระดับห้าหรือสูงกว่านั้น บางคนถึงขนาดเหนือกว่าเขา
ดูจากระดับพลังของพวกเขาแล้ว หากชายหนุ่มมาเพื่อรุกราน สั่วเทียนเจิ้งคิดว่าฐานทัพของสมาพันธ์ผนึกมารคงย่อยยับ
ต่อหน้าผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสิบสองที่สวมชุดดำคือผู้บำเพ็ญเพียรหญิงที่สวมกระโปรงไหมสีขาว เธอดูเด็กมาก และรูปร่างของเธอช่างบอบบาง
เมื่อเห็นชายหนุ่มปรากฏตัว ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงก็เดินไปหาเขา “หยุนหลี่ เป็นยังไงบ้าง”
หยุนหลี่ลูบผมของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า “ชื่อหลาน เราจะไปที่แคว้นเซียวแล้วรอเฉินผิง ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เขาจะกลับมาที่นั่นแน่นอน”
“ตกลง!” ชื่อหลานพยักหน้าตอบรับ
“ไปกันได้แล้ว” หยุนหลี่สั่งอย่างใจเย็น
“ทราบแล้วองค์ชาย!” ผู้บำเพ็ญเพียรในชุดดำทั้งสิบสองคนตอบพร้อมกัน
เมื่อสั่วเทียนเจิ้งได้ยินอย่างนั้น หัวของเขาก็พลันว่างเปล่า
องค์ชายเหรอเขาคือองค์ชายแห่งตำหนักลำดับสิบเหรอหรือจะเป็นบุตรชายของผู้ครองตำหนักลำดับสิบองค์ชายเพิ่งจากไปเมื่อไม่นานนี้ไม่ใช่หรือตอนนี้กลับมีองค์ชายอีกคนราชาสิบตำหนักมีลูกชายกี่คนกันแน่
หลังจากมองให้ชัดขึ้น สั่วเทียนเจิ้งก็พบว่าหยุนหลี่หน้าตาคล้ายกับองค์ชายฉือซึ่งเคยมาที่นี่
เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร สั่วเทียนเจิ้งก็ยิ่งระมัดระวังมากขึ้น เขาเดินตามฝูงชนตรงไปยังแคว้นเซียว
ระหว่างทาง หยุนหลี่หันไปหาสั่วเทียนเจิ้งแล้วถามว่า “เจ้าเคยพบคนที่ชื่อเฉินผิงมาก่อนใช่ไหม”
“ใช่แล้ว” สั่วเทียนเจิ้งพยักหน้ายืนยัน
“เล่าเรื่องเขาให้ข้าฟัง”
“เอ่อ...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...