หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4684

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเพียงแค่โบกมือ จากนั้นก็หันไปมองความว่างเปล่า เขาพูดเบาๆ “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พวกมันอยู่ที่นี่...”

อากาศสั่นไหวชั่วขณะ ตามมาด้วยร่างของหยุนหลี่ที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้นพร้อมกับชื่อหลานที่อยู่ข้างเขา

ร่างในชุดคลุมสีดำสิบสองร่างอยู่ข้างหลังพวกเขา แต่ละคนอยู่ที่ขั้นมหายานระดับห้าเป็นอย่างน้อย ทุกคนถือดาบซึ่งแผ่เจตจำนงสังหารออกมา

สั่วเทียนเจิ้งเดินตามหลังเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรในชุดดำ แม้ว่าจะไปไหนไม่ได้ แต่ก็นับว่าฉลาดที่เขารักษาระยะห่างมากสมควร

เฉินผิงสบตากับหยุนหลี่ ทั้งคู่ขมวดคิ้วพร้อมกัน

หยุนหลี่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ขั้นมหายานระดับสองเหรอ”

ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่าเฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับเก้าเท่านั้นเขากลายเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสองได้ยังไงกัน

หยุนหลี่นึกว่าเขามาพบผิดคน เพราะเขาไม่เคยเจอเฉินผิงมาก่อน

ในขณะเดียวกันเซียวหยวนซานก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาไม่ทันได้สังเกต แต่ตอนนี้เขาตระหนักได้เฉินผิงไปถึงขั้นมหายานระดับสองในเวลาไม่กี่วัน เป็นการเพิ่มระดับที่เร็วเกินกว่าจะเข้าใจได้

สั่วเทียนเจิ้งซึ่งอยู่ข้างหลังก็ตกใจไม่แพ้กัน เขาอ้าปากค้าง

เขาชี้ไปที่เฉินผิงแล้วพูดติดขัด “เฉินผิง แก... จู่ๆ แกกลายเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสองได้ยังไง”

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่สนใจสั่วเทียนเจิ้ง เขาหันไปหาหยุนหลี่แล้วถามว่า “ตามหาผมอยู่เหรอ”

ในตอนนั้น เฉินผิงไม่เห็นสั่วเทียนเจิ้งในสายตา

หยุนหลี่พยักหน้าเล็กน้อย “ข้าคือหยุนหลี่จากตำหนักลำดับสิบ...”

หยุนหลี่พูดกับเฉินผิงอย่างสุภาพ

เมื่อได้เห็นอย่างนั้น ทุกคนก็ตกใจเล็กน้อย สงสัยว่าหยุนหลี่ไม่ได้มาแก้แค้นเฉินผิงหรอกหรือ

เขาดูนอบน้อม ไม่แสดงท่าทีของศัตรู

เฉินผิงตอบอย่างให้เกียรติ “ผมคือเฉินผิง...”

“เฉินผิง เราคุยกันแบบส่วนตัวได้ไหม” หยุนหลี่เสนอ

เขาอยากคุยกับเฉินผิงแบบส่วนตัวเหรอเกิดอะไรขึ้น

เซียวหยวนซานและคนอื่นๆ ต่างรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ที่จริงแล้ว แม้แต่เฉินผิงเองก็สับสนเช่นกัน เขาไม่เข้าใจว่าหยุนหลี่ทำอะไรอยู่

หรือว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาหาเรื่องฉัน

“ทำไมข้าต้องฆ่าเจ้าด้วย” หยุนหลี่พูดด้วยรอยยิ้ม

“ผมฆ่าหลัวต้า...”

เฉินผิงพูดตามตรง เขารู้ว่าหลัวต้ามีตำแหน่งสูงในตำหนักลำดับสิบ

“แล้วไง” หยุนหลี่ยังคงมีรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้า

“ผมฆ่าคนของตำหนักลำดับสิบ ถ้าคุณไม่ได้มาแก้แค้น แล้วคุณต้องการอะไรจากผม”

เฉินผิงสงสัยจนต้องถาม

หมอนี่คิดจะทำอะไรกันแน่เขาควรจะพูดออกมาและหยุดอ้อมค้อมได้แล้ว!

“ข้าตามหาเจ้าเพียงเพราะความอยากรู้เท่านั้น” หยุนหลี่พูดในขณะที่จ้องมองเฉินผิง “เจ้ามีพลังของสามเผ่าพันธุ์อยู่ในตัว และยังครอบครองเพลิงปีศาจของเผ่ามารด้วยใช่ไหม”

“หมายถึงนี่เหรอ”

เพลิงปีศาจเริ่มสั่นไหวในฝ่ามือของเฉินผิง

เมื่อเห็นเพลิงปีศาจ ท่าทีของหยุนหลี่ที่นิ่งเฉยในที่สุดก็เผยให้เห็นความตกใจเล็กน้อย ในขณะเดียวกัน ดาบในมือของเขาก็เริ่มสั่นเมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีมาร