“ข้าไม่รู้” หยุนหลี่ส่ายหัว
เฉินผิงชะงักแต่ก็ถามอีกครั้ง “ใครคือผู้ปกครองตำหนักทวยเทพ นอกจากตำหนักลำดับสิบแล้ว อีกเก้าคนอยู่ที่ไหน”
“ข้าไม่รู้...”
หยุนหลี่ยังคงส่ายหัว
เฉินผิงมองหยุนหลี่ ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน
หรือว่าหมอนี่ตั้งใจกวนประสาทฉันและอ้างว่าไม่รู้อะไรเลยแต่ฉันไม่มีรู้จริงๆว่าคุณชี่เป็นใครฉันไม่ได้โกหก...
“แต่อย่างน้อยก็น่าจะรู้ว่าราชาของพวกคุณแข็งแกร่งระดับไหน ใช่ไหม”
เฉินผิงยังคงถามต่อไป แต่หยุนหลี่ก็ส่ายหัว
“ข้าไม่รู้ ข้าคิดว่าแม้แต่ท่านพ่อก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากตอบคำถามของเจ้า ข้าแค่ตอบไม่ได้!”
“เข้าใจแล้ว” เมื่อเห็นท่าทางของหยุนหลี่ เฉินผิงก็รู้ว่าหยุนหลี่ไม่ได้โกหก
ลำดับชั้นในตำหนักทวยเทพอาจจะเข้มงวดมาก ทำให้พวกระดับล่างแทบไม่รู้เรื่องของเบื้องบนเลย
เมื่อพิจารณาดูแล้ว ภายในตำหนักทวยเทพ ตำหนักลำดับสิบน่าจะอยู่ระดับล่างสุด
“ในเมื่อต่างฝ่ายต่างรู้จักกันแล้ว และคุณก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ถึงเวลาไปได้หรือยัง” เฉินผิงถาม
หยุนหลี่บอกว่าเขาต้องการพบเฉินผิงเพราะอยากรู้ว่าเฉินผิงเป็นใครกันแน่
ตอนนี้พวกเขาได้พบกันและได้รู้จักกันแล้ว เฉินผิงจึงคิดว่าหยุนหลี่ควรจะไป
“ข้ายังไม่ค่อยพอใจ เราน่าจะประลองกันสักหน่อย เอาแค่เบาๆ ก็พอ”
หยุนหลี่อยากเห็นว่าเฉินผิงจะเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้าได้จริงหรือไม่
อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาสู้กันจริงๆ หยุนหลี่ก็กังวลว่าเขาอาจเอาคอตัวเองไปพาดเขียง
เขาถึงได้เสนอให้ประลองแบบเบาๆ กับเฉินผิง เพียงเพื่อทดสอบความสามารถของเฉินผิงเท่านั้น โดยไม่ทำให้ตัวเขาเองตกอยู่ในอันตราย
เฉินผิงมองหยุนหลี่และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เขามองออกว่าหยุนหลี่วางแผนอะไรอยู่
นี่มันเกิดอะไรขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...