หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4690

เฉินผิงหรี่ตาลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย “นี่คุณล้อผมเล่นเหรอ แม้ว่าเหล่าเซียนจะเคยมาเยือนอาณาจักรแห่งนี้แล้ว พวกเขาก็ไม่น่าจะทิ้งสมบัติไว้ข้างหลัง และอีกอย่าง ทำไมเหล่าเซียนต้องสนใจอาณาจักรระดับล่างของพวกเราด้วย”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ หยุนหลี่ก็หัวเราะออกมา “ใครบอกว่าถ้ำเซียนอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์”

เฉินผิงกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ “ไม่ใช่ที่นี่เหรอ แล้วที่ไหนล่ะ”

หยุนหลี่ยกนิ้วชี้ขึ้นและชี้ขึ้นฟ้า

“อาณาจักรแดนสรวงเหรอ คุณจะบอกว่าถ้ำเซียนที่ว่าอยู่ในอาณาจักรแดนสรวงเหรอ” เฉินผิงจ้องหยุนหลี่ด้วยความเหลือเชื่อ ก่อนที่น้ำเสียงของเขาจะเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “นี่คุณล้อผมเล่นใช่ไหม ดูจากระดับพลังของผมในตอนนี้ ไม่รู้ว่าชาติไหนถึงจะได้ขึ้นไป บอกผมเรื่องนี้ทำไม”

เหมือนกับไล่จับสายรุ้ง ไล่ตามสิ่งที่อยู่ไกลเกินเอื้อมจนแทบจะเป็นไปไม่ได้ ถึงกระนั้นหยุนหลี่ก็กล้าที่จะยกเรื่องนี้ขึ้นพูด และยังเสนอว่าจะแบ่งสมบัติกับเขาด้วย

หยุนหลี่เลิกคิ้วมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด “อะไรกัน เจ้าไม่รู้หรือ การเพิ่มระดับไม่ใช่หนทางเดียวที่จะเข้าสู่อาณาจักรแดนสรวงหรอกนะ”

เฉินผิงขมวดคิ้ว ความสับสนปรากฎบนใบหน้า “แล้วผมจะไปที่นั่นได้ยังไง”

“เจ้าไม่รู้จริงๆ เหรอ” หยุนหลี่จ้องเฉินผิงเขม็ง

“บอกมาเถอะ ผมไม่มีเวลามานั่งฟังนะ!” เฉินผิงตะคอกด้วยความร้อนใจ

ความตื่นเต้นของเฉินผิงพุ่งพล่าน แสดงว่าไม่จำเป็นต้องบำเพ็ญเพียรให้ถึงขั้นเซียนเพื่อเข้าสู่อาณาจักรแดนสรวง! เป็นไปได้ไหมที่ฉันจะขึ้นไปได้ด้วยระดับพลังในตอนนี้โดยใช้บันได

โดยที่หยุนหลี่ไม่รู้ เฉินผิงรู้เรื่องอาคมฟ้าดิน อันที่จริงปรากฎการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของเขาเอง

“ผมเข้าใจที่คุณพูด” เฉินผิงพูดพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย “แต่ก็หมายความว่าทุกคนสามารถขึ้นบันไดจากอาณาจักรนิรันดร์ไปอาณาจักรแดนสรวงได้ไม่ใช่หรือ”

ตอนนั้นเหว่ยฉีเคยบอกเขาเรื่องอาคมฟ้าดิน แต่ไม่เคยพูดถึงบันไดสวรรค์เลย แม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรแดนสรวงที่ติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ก็ไม่เคยพูดถึง

ถ้ามีทางลัด แล้วทำไมไม่มีใครใช้มันเลย