หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4695

“หยุนหลี่... เจ้าตายได้ยังไงกัน ความตายของเจ้า... มันไร้เหตุผลสิ้นดี...” ทันใดนั้นฮั่วชิงก็สะอื้น

เสียงคร่ำครวญเศร้าโศกของเขาก้องไปทั่วห้องโถง เต็มไปด้วยความทุกข์ระทมจนแทบทุกคนในตำหนักลำดับสิบได้ยิน

ราชาสิบตำหนักจ้องฮั่วชิงด้วยสีหน้าโกรธจัด แต่เขาไม่พูดอะไร

หลังจากนั้นไม่นาน ฮั่วชิงก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตา ไม่รู้ว่าเป็นน้ำตาแห่งความเศร้าจริงหรือไม่

“ฝ่าบาท เฉินผิงสมควรตาย เราต้องล้างแค้นให้หยุนหลี่!” ฮั่วชิงอุทานขณะเช็ดหน้า

“แน่นอน” ราชาสิบตำหนักพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าต้องการให้ท่านไปล้างแค้นให้หยุนหลี่เดี๋ยวนี้ ท่านต้องกำจัดเฉินผิง”

“ข้าหรือ” ดวงตาของฮั่วชิงเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขารีบโบกมือทักท้วง “ไม่ๆ แบบนั้นไม่ได้หรอก ข้าแข็แกร่งพอๆ หยุนหลี่ ถ้าเขาถูกฆ่า หากส่งข้าไปก็เท่ากับฆ่าตัวตายไม่ใช่หรือ”

“ข้าจะให้ผลึกเซียนสองหมื่นชิ้น” ราชาสิบตำหนักพูดด้วยสายตาที่มืดมนไม่หวั่นไหว “นี่ไม่ใช่คำขอ แต่เป็นคำสั่ง”

ฮั่วชิงลังเล ปากของเขาอ้าราวกับจะแย้ง แต่เมื่อเห็นสายตาแหลมคมของราชาสิบตำหนัก เขาก็รู้ว่าไม่มีทางเลือกอื่น เขากลืนน้ำลายลงคอและพยักหน้า “ตกลง... ข้าจะไป”

ขณะที่เขาหันหลังและเดินจากไป ราชาสิบตำหนักก็มองดูร่างของเขาที่ห่างออกไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร

เขาส่งฮั่วชิงไปสู่ความตาย ชายผู้นี้บังอาจกังขาและท้าทายในอำนาจของเขา หากตายก็สมควรแล้ว

ขณะที่ฮั่วชิงก้าวออกจากห้องโถงหลัก ชายชราร่างผอมบางก็เดินตามหลังเงียบๆ แม้ว่าร่างกายของเขาจะผอมบางและท่าทางดูเรียบง่าย แต่ดวงตากลับเป็นประกายคมกริบ