หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4696

“ก็ได้ เมื่อเจ้าพูดแบบนั้น ข้าจะทำตามคำแนะนำ” ฮั่วชิงพยักหน้า จากนั้นหันไปหาผู้อาวุโสและสั่ง “ข้าขอสั่งให้เจ้าไปฆ่าเฉินผิง จากนั้นนำหัวของมันมาให้ข้า”

“ข้าเหรอ” ผู้อาวุโสตกตะลึง

“ใช่ เจ้านั่นแหละ เจ้าเพิ่งพูดไปไม่ใช่หรือว่าเฉินผิงเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับเก้า การฆ่ามันคงไม่ใช่เรื่องยากไม่ใช่หรือ จัดการซะแล้วนำหัวของมันกลับมาให้ข้า แล้วข้าจะตอบแทนเจ้าด้วยผลึกเซียน” น้ำเสียงของฮั่วชิงดูเย้ยหยัน

ใบหน้าของผู้อาวุโสซีดเผือดขณะที่เขาโบกมือ “ข้า... ข้าทำไม่ได้!”

ฮั่วชิงหัวเราะเยาะ “แล้วที่พล่ามมาเมื่อครู่คืออะไร ถ้าทำเองไม่ได้ ก็อย่ามาบอกให้ข้าเดินเข้ากองไฟ!”

“ฮั่วชิง แบบนี้มันละทิ้งภารกิจไม่ใช่หรือ” เสียงของผู้เฒ่าเริ่มกังวล “การฝ่าฝืนคำสั่งถือเป็นความผิดร้ายแรง ตามกฎของตำหนักทวยเทพ หากไม่ทำตามจะต้องถูกการลงโทษอย่างรหนัก”

“ใครบอกว่าเราจะละทิ้งภารกิจ เราก็ต้องทำอยู่แล้ว เฉินผิงฆ่าคนของตำหนักลำดับสิบ หากเราไม่แก้แค้น คนอื่นจะมองว่าเราอ่อนแอ” น้ำเสียงของฮั่วชิงเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

“แต่ข้าจะไม่ลงมือเอง แทนที่จะทำแบบนั้น ข้าจะให้คนอื่นตามล่าเขาแทน บันไดสวรรค์จะปรากฎในไม่ช้า ฝักฝ่ายที่ซ่อนอยู่จำนวนมากเริ่มเคลื่อนไหว เป็นโอกาสดีที่เราจะใช้ประโยชน์จากความโกลาหล ข้าจะออกคำสั่งประหารชีวิตในนามของตำหนักลำดับสิบ ใครก็ตามที่ฆ่าเฉินผิงจะได้รับค่าหัวเป็นผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้น” รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนใบหน้าของฮั่วชิง

“ผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้น” ชายชราเซไปมาจนแทบจะเสียหลัก ตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจขณะที่เขาจ้องฮั่วชิง “ท่านจะไปหาผลึกเซียนมากมายขนาดนั้นมาจากไหน”

“ข้าไม่มีผลึกเซียนมากขนาดนั้น แต่ตำหนักลำดับสิบมี” ฮั่วชิงพูดพร้อมยิ้มเยาะ “ข้าจะออกคำสั่งในนามของตำหนักลำดับสิบ เมื่อถึงเวลา ไม่ว่าใครจะฆ่าเฉินผิง พวกเขาก็ต้องไปเรียกร้องค่าหัวจากราชาสิบตำหนัก ราชาจะจ่ายหรือไม่จ่ายก็ไม่ใช่เรื่องของข้า ผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้นจะทำให้ผู้คนคลุ้มคลั่ง เจ้าก็รู้ว่าสิ่งที่พวกมันขาดมากที่สุดคือทรัพยากรบำเพ็ญเพียรอย่างผลึกเซียน”