หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4697

ที่นครจันทร์ตะวัน หลินเข่อติ้งถูกกักให้อยู่แต่ในห้องของเธอ ใช้ชีวิตไปวันๆ อย่างเกียจคร้าน ได้แต่ฝึกฝนทักษะของเธอ

แม้ว่าเธอไม่สนใจที่จะสำนึกในความผิดพลาดของตัวเอง แต่พ่อของเธอก็ห้ามไม่ให้เธอออกจากเมือง

“องค์หญิง...” เสียงเอี๊ยดเบาๆ ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก ในขณะที่ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงคนหนึ่งก้าวเข้ามา

“มีอะไร” หลินเข่อติ้งลืมตาขึ้นจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าเธอ

“ดูนี่สิ” ผู้หญิงคนนั้นยื่นมือออกมา เผยให้เห็นกระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งที่ค่อยๆ กางออกต่อหน้าหลินเข่อติ้ง

ทันทีที่หลินเข่อติ้งอ่านเนื้อหานั้น สีหน้าของเธอก็แข็งทื่อด้วยความตกใจ

“คำสั่งประหารเหรอ ตำหนักลำดับสิบเสนอผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้นเพื่อแลกกับหัวของเฉินผิง เฉินผิงไปทำอะไรให้ พวกเขาถึงได้ทำขนาดนี้”

“ไม่ ข้าต้องไปหาท่านพ่อ ท่านพ่อต้องเข้าไปช่วยเพื่อให้เฉินผิงปลอดภัย” หลินเข่อติ้งเอ่ยและเดินไปที่ประตู

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอไปถึงประตู พลังที่มองไม่เห็นก็ผลักเธอเซถอยหลัง

“องค์หญิง หากไม่มีคำสั่งจากท่านราชา ท่านจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากห้องนี้” ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงกล่าวอย่างหนักแน่น

คิ้วของหลินเข่อติ้งขมวดเข้าหากัน ความหงุดหงิดร้อนรนปรากฎในดวงตาของเธอ

“งั้นก็เอาคำสั่งประหารไปให้ท่านอาจารย์ดูสิ” เธอสั่งด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

ท้ายที่สุดแล้ว ฉีเต้าจางเป็นคนจัดการจับคู่เฉินผิงให้หลินเข่อติ้งด้วยตนเอง

เธอแน่ใจว่าฉีเต้าจางจะหาวิธีช่วยเฉินผิงได้ ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้เธอเป็นม่ายทั้งที่เธอยังไม่ได้อยู่กับเฉินผิงด้วยซ้ำ

“น้อมรับคำสั่ง” ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะถอยออกไป