หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4703

“ข้างหน้าคือแคว้นเซียว เฉินผิงอยู่ที่นั่น” เสวียนปิงพูดขึ้น

“แล้วจะรออะไรอยู่ บุกเข้าไปในแคว้นเซียว กำจัดเฉินผิง แล้วไปรับรางวัลจากตำหนักลำดับสิบกันเถอะ!” เค่อหวู่ ชายร่างใหญ่อุทาน

คนเหล่านี้คือยอดฝีมือที่ซ่อนอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ แต่ละคนมีฝีมือระดับสูง ทุกคนอยู่ที่ขั้นมหายานระดับเก้า

แม้ว่าจะยังไปไม่ถึงขั้นเซียน แต่ในอาณาจักรนิรันดร์นั้น ขั้นมหายานระดับเก้าทรงพลังไร้คู่ต่อกร

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้าสามคนสามารถรับมือคนทั่วอาณาจักรนิรันดร์ได้

ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาต้องการคือโอกาส และจากนั้นก็จะได้ขึ้นเป็นเซียนสมใจ

ผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้นนั้นช่างเย้ายวนใจ

โดยเฉพาะผู้บำเพ็ญเพียรอย่างพวกเขาซึ่งอยู่ที่ขั้นมหายานระดับเก้า พวกเขาต้องการผลึกเซียนจำนวนมากเพื่อไปให้ถึงขั้นเซียน

“พวกนายจัดการเฉินผิงได้ไหม” เสวียนปิงถาม

“ได้อยู่แล้ว เฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับเก้าเท่านั้น ใช้แค่นิ้วเดียวฉันก็ฆ่าเขาได้” เค่อหวู่พูดอย่างมั่นใจ

เสวียนปิงหัวเราะเบาๆ “ถ้าแค่นิ้วเดียวก็เอาชีวิตเฉินผิงได้ แล้วทำไมพวกตำหนักลำดับสิบถึงยอมเสียผลึกเซียนนับแสนชิ้นเป็นค่าหัวของเขาล่ะ ผู้ทุกข์ยากระดับเก้าแค่คนเดียวถึงกับต้องเสียผลึกเซียนเป็นแสนชิ้น พนันได้เลยว่าผลึกเซียนร้อยชิ้นยังมากไปด้วยซ้ำ”

เค่อหวู่เงียบไป

“พี่ใหญ่ จะบอกว่าคำสั่งประหารเป็นแผนหลอกของตำหนักลำดับสิบเหรอ” ชายร่างผอม โจวถังถาม

“ใช่ พวกตำหนักลำดับสิบทำเหมือนทุกคนเป็นคนโง่ บันไดสวรรค์กำลังจะปรากฎ แต่พวกมันออกคำสั่งประหารในเวลาแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าพยายามสร้างความปั่นป่วน เพื่อจับตามองยอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางความโกลาหล และเฉินผิงคนนั้นใช่ว่าจะฆ่าได้ง่ายๆ อย่างที่พวกนายคิด ฉันตรวจสอบดูแล้ว ตำหนักลำดับสิบพยายามกำจัดเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ก็ล้มเหลว แม้แต่สมาพันธ์ผนึกมารที่อยู่ใต้ตำหนักลำดับสิบอีกทีและตามล่าเฉินผิงมานานก็ยังทำไม่สำเร็จ!”

เสวียนปิงหัวเราะเบาๆ

“พี่ใหญ่ ถ้ารู้ว่าเป็นแผนสมคบคิด ทำไมเราถึงต้องเสียเวลามาที่นี่ด้วยล่ะ น่าจะเอาเวลาไปฝึกฝนมากกว่า” เค่อหวู่บ่นพึมพำ

เมื่อพวกเขาปรากฏตัว ก็ยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสามคนนั้นแล้ว

เซียวหยวนซานเหลือบมองทั้งสามก่อนจะก้าวไปข้างหน้าและโค้งคำนับ “ข้าคือเซียวหยวนซานแห่งแคว้นเซียว” เขากล่าวอย่างสุภาพ “ขอทราบได้ไหมว่าสหายผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสามมาจากที่ไหน”

เสวียนปิงก้าวไปข้างหน้า ตอบแทนความสุภาพด้วยความนอบน้อม “ฉันและศิษย์น้องทั้งสองมาจากเขาหนานหัว” เขากล่าว “วันนี้พวกเรามาที่นี่เพื่อพบกับเฉินผิง”

“เขาหนานหัว” เซียวหยวนซานชะงักชั่วขณะ แต่ทันใดนั้นก็เข้าใจว่าทั้งสามคนคงเป็นยอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่ เขาจึงรีบตอบว่า “น่าเสียดายที่เฉินผิงอยู่ระหว่างฝึกฝนและไม่สามารถพบกับพวกเจ้าได้ พวกเจ้าเป็นสหายของเฉินผิงหรือเปล่า ถ้าใช่ก็ช่วยบอกชื่อกับเรา เมื่อเฉินผิงฝึกเสร็จแล้ว ข้าจะบอกให้เขารู้”

“พวกเราไม่ใช่สหายของเขา เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยาก เขาคู่ควรจะเป็นสหายของเราหรือ พวกเรามาเพื่อฆ่าเขา ส่งเขาออกมาเผชิญความตายซะ!”

เค่อหวู่เย้ยหยันและพูดกับเซียวหยวนซานด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เมื่อเค่อหวู่พูดจบ สีหน้าท่าทางของเสวียนปิงก็ดูเคร่งเครียด

เซียวหยวนซานและองค์ชายเซียวขมวดคิ้วและตั้งท่าป้องกันทันที