หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4709

“โจวถัง แกคงไม่ว่าอะไรที่ฉันทำแบบนี้ใช่ไหม” เสวียนปิงถาม

“พี่ใหญ่ ฉันอยากกำจัดไอ้โง่นั่นมานานแล้ว มันมีแต่กล้ามไม่มีสมอง ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเราคอยช่วยตามล้างตามเช็ด มันคงตายไปหลายรอบแล้ว แถมวันนี้ถึงกับจะฆ่ารัชทายาทแห่งนครจันทร์ตะวัน คนอย่างมันมีแต่จะหาเรื่องมาให้เรา” โจวถังตอบ

“ตอนนี้เหลือแค่แกกับฉัน เราต้องเชื่อใจกัน จริงอยู่ที่ผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้นนั้นมหาศาล แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเอาตัวรอด ต่อให้มีผลึกเซียนล้านชิ้นจะมีประโยชน์อะไรถ้าเราตายไปแล้ว” เสวียนปิงกล่าว

“พี่ใหญ่ ฉันเข้าใจ อย่ากังวล ฉันจะไม่ปล่อยให้ความโลภบังตาเด็ดขาด!” โจวถังรับปากพร้อมพยักหน้าตอบรับ

“แกเข้าใจก็ดีแล้ว เราเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร ต่อให้ทุ่มเทจนมาถึงขั้นมหายานระดับเก้า แต่เราก็เป็นแค่มดแมลงเมื่อเทียบกับเหล่ายักษ์ใหญ่ พวกมันจำนวนมากมารวมตัวกันที่แคว้นเซียว คิดว่าเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขต่อไปได้หรือ ต่อให้ฆ่าเฉินผิงและได้รับผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้นก็ตาม ยิ่งไปกว่านั้น ตำหนักลำดับสิบจะไม่มีวันมอบผลึกเซียนหนึ่งแสนชิ้นให้เรา” เสวียนปิงรำพึง

แม้ว่าความสามารถในตอนนี้จะทำให้ทั้งสองทำอะไรก็ได้ตามต้องการในอาณาจักรนิรันดร์ แต่พวกเขาก็ยังเป็นเพียงมดปลวกเมื่อเผชิญกับเหล่ายอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่

นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่มีกำลังสนับสนุนหรือพรรคพวกของตัวเอง การที่ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรจะอยู่รอดในอาณาจักรนิรันดร์ได้นั้นไม่ง่าย

“พี่ใหญ่ เอายังไงต่อดี” โจวถังถาม

“รอก่อน เราจะรอโอกาส” เสวียนปิงตอบ

“โอกาสอะไร” โจวถังถามต่อ

อย่างไรก็ตาม เสวียนปิงไม่ได้อธิบายต่อ เขาจ้องมองไปยังแคว้นเซียวที่อยู่ไกลออกไปอย่างเงียบๆ

ที่แคว้นเซียว องค์ชายเซียวพูดกับเซียวหยวนซานด้วยสีหน้ากังวล “ท่านพ่อ ตอนนี้มีรัศมีทรงพลังเกินกว่าสิบจุดรอบแคว้นเซียว”

สีหน้าของเซียวหยวนซานเคร่งขรึม เขานิ่งเงียบและจ้องมองไปทางอัสนีบาตอย่างไม่ละสายตา

สิ่งเดียวที่รอคอยในตอนนี้คือรอให้เฉินผิงบำเพ็ญกายาให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนเหล่านั้นต่างมาที่นี่เพราะเฉินผิง

ทันใดนั้นเสียงฟ้าร้องก็ดังขึ้น

ครืน!