หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 471

“แน่นอน ถ้าตระกูลหยินทำให้มันใช้งานได้ พวกเขาคงไม่ถูกกำจัด” ไป๋เสี่ยวซานพูดอย่างเย็นชา

“แล้วเราควรจะทำยังไง?” ไป๋จ้านถอนหายใจยาว

ทุกคนคิดหนัก ถ้าเฉินผิงเป็นผู้บำเพ็ญเพียรเราจะสู้เขาได้หรือเปล่า?

“ไป๋จ่านถัง ไปที่เสิ่นเฉิงในเจียงเป่ยเดี๋ยวนี้ ส่งสมุนไพรจากตำหนักยาไปให้เขา บอกเขาว่าตระกูลไป๋ยินดีที่จะจัดเตรียมสมุนไพรให้เขาในระยะยาวและจะช่วยเขาเรื่องการบำเพ็ญฌาน จำไว้ด้วยว่าให้นอบน้อมกับเขา! ถ้ากล้าทำให้เขาไม่พอใจแกจะเสียใจแน่!”

ไป๋เสี่ยวซานตัดสินใจได้ในท้ายที่สุด ถ้าเฉินผิงเป็นผู้บำเพ็ญเพียร ตระกูลไป๋ต้องรีบคว้าโอกาสนี้ไว้ ถ้าเรามีผู้บำเพ็ญเพียรหนุนหลัง ไม่มีตระกูลไหนในจิงตูจะกล้าหือกับเรา!

“เข้าใจแล้วครับ ท่านปู่!” ไป๋จ่านถังไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าไป๋เสี่ยวซานตั้งใจจะทำอะไร เขาเป็นคนเจ้าแผนการที่แอบซ่อนไม้ตายเอาไว้ เป็นเหตุผลว่าทำไมตระกูลไป๋ถึงรอดจากงานชุมนุมศิลปะการต่อสู้มาได้

ด้วยเหตุนั้น ไป๋จ่านถังจึงเร่งรีบไปที่เจียงเป่ย ในระหว่างนั้นที่คฤหาสน์ตระกูลฉินในจิงตู ฉินเฟิงกำลังโมโหจนทำลายข้าวของ

“คุณฉินครับ คุณท่านกำลังฝึกเดี่ยวนะครับ ถ้าไม่มีคำสั่งจากท่าน ห้ามไม่ให้ใครเรียกใช้สี่เพชรพยัคฆ์

พ่อบ้านบอกฉินเฟิงด้วยสายตาจนปัญญา

“มีคนตระกูลฉินถูกฆ่าตายมากมาย ฉันถูกเหยียดหยาม เราจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ยังไง? ฉันจะพาสี่เพชรพยัคฆ์ ไปกับฉันวันนี้ ถ้าพ่อจะถามหาคนผิดทีหลัง ฉันเต็มใจรับไว้เอง!”

เมื่อฉินเฟิงพูดจบ เขาก็วิ่งไปที่ลานโล่งที่ล้อมรอบด้วยแท่งเหล็ก พ่อบ้านรีบหยุดเขาไว้

“คุณฉินครับ ถ้าคุณปล่อยสี่เพชรพยัคฆ์ ตอนนี้ ถ้าเกิดพวกเขาคลุ้มคลั่งขึ้นมาล่ะ? มันคงจะเป็นหายนะของตระกูลฉิน ตอนนี้มีเพียงคุณท่านที่ควบคุมจิตใจของพวกเขาได้!” พ่อบ้านขอร้องอ้อนวอน

“อย่ามาขวางทางฉัน ฉันเอายาระงับประสาทมาจากห้องของพ่อแล้ว ทุกอย่างจะราบรื่นหลังจากสี่เพชรพยัคฆ์กินยาเข้าไป”