หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4724

“เอาล่ะ ข้ายอมรับความจริงใจของเจ้า เราจะลืมคำสั่งประหารนั่น ส่วนเรื่องอาการบาดเจ็บของพี่ชาย เนื่องจากเจ้าใจกว้าง ข้าจึงจะรับผลึกเซียนสามหมื่นชิ้นนั้นเพื่อเขา อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เคยติดค้างใครไม่ว่าจะเป็นเรื่องบุญคุณหรือความแค้น หากเจ้ามอบผลึกเซียนกองโตให้เราจริงๆ ข้าสัญญาว่าจะตอบแทนเจ้าเป็นสองเท่าหากมีโอกาส

หลินเข่อฟ่านตัดสินใจที่จะไม่เปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะองค์ชายลำดับสี่ของนครจันทร์ตะวัน ตอนนี้ต้องรับผลึกเซียนมาก่อน

เมื่อได้ผลึกเซียนมาแล้วก็ยังไม่สายเกินไปที่จะพาเฉินผิงไปยังนครจันทร์ตะวันทรัพยากรในเมืองกำลังจะหมดเราจึงโชคดีมากที่ได้ผลึกเซียนมหาศาลในคราวเดียว

เนื่องจากเฉินผิงเป็นน้องเขยของข้าผลึกเซียนจึงถือเป็นสมบัติของตระกูลไม่ใช่ว่าข้าหลอกเอาผลึกเซียนจากเขา

“ไม่จำเป็นต้องตอบแทน ผมไม่เคยห่วงว่าจะได้อะไรตอบแทนจากมิตรสหาย อย่างเดียวที่สำคัญคือพวกเขาคุ้มค่ากับเวลาของผมหรือเปล่า” เฉินผิงหัวเราะอย่างเบิกบานและตบไหล่หลินเข่อฟ่านอย่างเป็นกันเอง เสียงหัวเราะของเขามีทั้งความจริงใจและพึงพอใจ “จำไว้ว่าในโลกนี้ ทั้งความแข็งแกร่งและสติปัญญาล้วนสำคัญ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือจุดยืนและคนที่คุณเลือกร่วมทางด้วย”

เมื่อเห็นอย่างนั้น ทั้งฮั่วจางเหวิ่งและม่อเช่อิงก็แสดงจุดยืนของตน พวกเขาเต็มใจที่จะติดตามเฉินผิง หลินเข่อฟ่านไม่คัดค้าน ทั้งสองจึงไม่ขัดข้อง

แม้จะยังมีข้อสงสัยอยู่ในใจ แต่พวกเขาก็ไม่อาจปล่อยโอกาสที่อาจพลิกชะตาของตัวเองไปได้ เมื่อได้พบกับคนที่ทั้งใจกว้างและลึกลับอย่างเฉินผิง

หากเฉินผิงมีเหมืองผลึกเซียนจริง พวกเขาก็จะได้ใช้ผลึกเซียนมากเท่าไหร่ก็ได้ตามต้องการราวกับเป็นแค่ก้อนกรวด

เมื่อทั้งสี่ตกลงกันได้แล้ว บรรยากาศก็ผ่อนคลายลงมาก

สีหน้าของหลินเข่อฟ่าน ฮั่วจางเหวิ่ง และม่อเช่อิงเปลี่ยนจากความตกใจและสับสนในตอนแรกเป็นความอยากรู้และคาดหวัง

พวกเขาเริ่มเชื่อว่าบางทีทางเลือกนี้อาจเปิดประตูให้พบกับโอกาสที่คาดไม่ถึง

และคนที่เป็นฝ่ายเริ่มอย่างเฉินผิง แสดงออกถึงความสงบและเยือกเย็นราวกับว่าเขาควบคุมทุกอย่างได้

เขารู้ดีว่าความประทับใจที่แท้จริงไม่ใช่ความโอ่อ่าเพียงผิวเผิน แต่เป็นความน่าเชื่อถือที่ทำให้ผู้คนเชื่อและเสน่ห์ที่ทำให้อีกฝ่ายยอมติดตามเขา

เขาต้องรวบรวมผลึกเซียนเพื่อติดสินบนองค์ชายลำดับสี่ เมื่อไปถึงนครจันทร์ตะวันแล้ว เขาก็หวังว่าองค์ชายจะช่วยพูดให้เขา

มิฉะนั้น การทำร้ายพี่เขยและดูหมิ่นแม่ยายของเขาคงทำให้เฉินผิงต้องเดือดร้อน

“องค์ชาย ท่านคิดยังไงกับคำพูดของเฉินผิง ท่านเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงหรือเกินจริงมากแค่ไหน” ฮั่วจางเหวิ่งกระซิบถาม

ม่อเช่อิงตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ฮั่วจางเหวิ่ง ข้าเชื่อว่าเฉินผิงพูดจริงและไม่ได้โกหก เจ้าไม่ควรตัดสินคนอื่นด้วยความคิดคับแคบของเจ้า”

เขาคล้อยตามเฉินผิงอย่างสมบูรณ์ เชื่อทุกคำที่เฉินผิงพูด

“ข้าคิดว่าเขาพูดโอ้อวดบนความจริง ถึงส่วนที่โอ้อวดจะมากกว่าก็เถอะ” หลินเข่อฟ่านกล่าว