“คุณเฉินคุณปู่บอกว่าพวกตระกูลไป๋ต้องการที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณ เราจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการให้อย่างดีที่สุด
ไป๋จ่านถังยืนขึ้นและโค้งคำนับไปที่เฉินผิง
เฉินผิงกลับยิ่งรู้สึกสับสนมากขึ้น “พวกคุณไปรู้อะไรมาหรือ? ได้โปรดพูดความจริงออกมาซะ!”
ไป๋จ่านถังพยักหน้าขณะที่หันไปทางซุนซือเหมี่ยวและคนที่เหลือ “ออกไปให้หมด! ห้ามให้ผู้ใดเข้ามาหากไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน!”
ซุนซือเหมี่ยวพยักหน้ารับคำสั่งและเดินออกไปพร้อมกับลูกน้องของเขาทันทีเฉินผิงหันไปทางชื่อเฟิ่ง และพูดว่า “คุณก็เช่นกัน โปรดออกไปก่อน”
ดังนั้นชื่อเฟิ่งจึงเดินออกไปเช่นกัน
ตอนนี้เหลือเพียงแค่เฉินผิงและไป๋จ่านถังอยู่ในห้องโถงเท่านั้นไป๋จ่านถังโค้งคำนับอีกครั้งและพูดขึ้นว่า “คุณปู่กล่าวว่า คุณเป็นผู้บำเพ็ญเพียร และคุณยังเป็นคนที่น่านับถือ พวกเราหวังว่าคุณจะสามารถปกป้องตระกูลไป๋ ได้!”
เฉินผิงรู้สึกทึ่งเมื่อได้ยินเช่นนั้น ปู่ของไป๋จ่านถังเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ถึงตัวตนของเขา ไม่มีใครล่วงรู้เรื่องนี้มาก่อน!
เฉินผิงไม่เคยพบผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นมาก่อนเลยตลอดชีวิตของเขา ทั้งหมดล้วนเป็นนักศิลปะการต่อสู้หรือไม่ก็ผู้ใช้เวทมนตร์ เขาเริ่มสงสัยว่าจะมีผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นอีกหรือไม่นอกจากเขาและตาเฒ่ามังกร
“หรือคุณปู่ของคุณจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรด้วยเช่นกัน? หรือท่านแค่เคยพบเจอกับผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่น?” เฉินผิงถามด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น
ถ้าเฉินผิงได้พบกับผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่น เขาคงไม่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป ในที่สุดเขาอาจจะได้ค้นพบใครสักคนที่สนใจในสิ่งเดียวกัน อีกทั้งเขายังมีเรื่องที่สงสัยอีกมากมายเกี่ยวกับการบำเพ็ญเพียร หวังว่าเขาอาจจะถามใครคนนั้นได้
ไป๋จ่านถังบอกกับเฉินผิงในสิ่งที่ไป๋เสี่ยวซานได้บอกกับเขา เฉินผิงถูกทิ้งให้จมอยู่กับความผิดหวังหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น มันก็ผ่านมากว่าสิบปีแล้ว ตอนนี้ฉันจะไปหาพวกเขาเจอได้ยังไงกัน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...