หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4736

ชางเยว่รู้ดีว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งเพียงใด อาวุธวิเศษนับไม่ถ้วนไม่อาจทิ้งรอยขีดข่วนบนตัวเขาได้แม้แต่นิดเดียว

เฉินผิงแค่แทงเขาเบาๆ และไม่รู้ว่าทำไมร่างของเขาถึงป้องกันไม่ได้

เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าเฉินผิงครอบครองกระบี่แบบไหน

เฉินผิงไม่นึกว่าชางเยว่ผู้บึกบึนจะร้องไห้หลังถูกแทงแค่แผลเดียว มันไม่ใช่บาดแผลร้ายแรงด้วยซ้ำ แล้วทำไมเขาถึงร้องไห้

“ขอโทษ ผมขอโทษ! อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้! เอาอย่างนี้ ผมจะให้คุณแทงผมคืน!” เฉินผิงรีบขอโทษชางเยว่

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชางเยว่ก็รีบชักดาบคมกริบออกมาและแทงใส่เฉินผิงโดยไม่ลังเล

มันกะทันหันจนทุกคนตกใจ

โดยเฉพาะเสวียนปิง เขาไม่นึกว่าชางเยว่จะซื่อขนาดนี้ เฉินผิงแค่พูดเล่น แต่ชางเยว่กลับเอาจริง

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ชางเยว่แทงสามครั้งติดต่อกันอย่างรวดเร็ว

แม้กระนั้น เฉินผิงก็ยังคงไร้บาดแผล ในขณะที่ดาบของชางเยว่กลับแตกเป็นเสี่ยงๆ

ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนตะลึงยิ่งกว่าเดิม

ชางเยว่จ้องอาวุธที่หักของเขา จากนั้นก็สะอื้นไห้ดังกว่าเดิม

เขาไม่ได้ร้องไห้เพราะอาวุธของเขา เขาเจ็บใจ

เขาภูมิใจในร่างคงกระพันของตัวเองเสมอมา แต่ตอนนี้ความมั่นใจนั้นพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

“เอาล่ะ พอได้แล้ว ผมทำให้คุณบาดเจ็บและพังอาวุธของคุณ ผมจะให้ผลึกเซียนเพิ่มอีกห้าพันชิ้น” เฉินผิงรีบปลอบใจชางเยว่

ชางเยว่หยุดร้องไห้ทันทีและยิ้มกว้าง “จริงเหรอ”

“จริงสิ ผมรักษาคำพูดเสมอ พวกคุณแต่ละคนจะได้ผลึกเซียนหนึ่งหมื่นชิ้น ขอแค่ภักดีและเต็มใจที่จะฝ่าฟันอุปสรรคไปพร้อมกับผม ผมก็จะตบรางวัลให้อย่างงาม” เฉินผิงสัญญา

“ไม่มีปัญหา! ส่งมาเลย!” ชางเยว่ยื่นมือออกไป

ฮั่วเม่ยและร่างที่สวมผ้าคลุมหัวทั้งสามคนก็จ้องเฉินผิงเช่นกัน รอรางวัลจากเขา

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงมอบผลึกเซียนทั้งหมดให้หลินเข่อฟ่านไปแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีผลึกเซียนติดตัว

เฉินผิงจะได้เป็นเขยของนครจันทร์ตะวัน หนึ่งในกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์

“คุณเฉิน พวกเราไปที่นครจันทร์ตะวันกับคุณได้ไหม พวกเราอยากอยู่กับคุณและคอยปกป้องคุณตลอดเวลา” เสวียนปิงถามเฉินผิง

สำหรับพวกเขาแล้ว เฉินผิงคือถุงเงินถุงทองของพวกเขา หากต้องการไปให้ถึงขั้นเซียนก็ต้องพึ่งพาเขา เป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่อาจปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงได้

“ไม่มีทาง! นครจันทร์ตะวันไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามา!”

ก่อนที่เฉินผิงจะตอบ หลินเข่อฟ่านก็ปฏิเสธทันที

การพาคนแปลกหน้ามากมายเข้านครจันทร์ตะวันจะทำให้พ่อของเขาโกรธแน่นอน

“ใครบอกว่าพวกเขาเป็นคนนอก ตอนนี้พวกเขาคือคนของผม แล้วทำไมถึงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในนครจันทร์ตะวัน ถ้าพวกเขาเข้าไม่ได้ ผมก็จะไม่ไปเหมือนกัน”

เฉินผิงหันหลังแล้วเดินจากไป

เมื่อเห็นอย่างนั้น หลินเข่อฟ่านก็รีบห้าม “ก็ได้ ก็ได้! ให้พวกเขามาด้วยก็ได้!”

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ จากนั้นทุกคนก็มุ่งตรงไปที่นครจันทร์ตะวัน