หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4737

เมื่อมาถึงนครจันทร์ตะวัน เฉินผิงก็ตามหลินเข่อฟ่านเข้าไปในห้องโถงใหญ่ในวัง ส่วนคนอื่นๆ ถูกพาไปที่อื่นตามข้อตกลงของหลินเข่อฟ่าน

ท้ายที่สุดแล้ว หลินเข่อฟ่านพาเฉินผิงมาขอขมาพ่อของเขา หากเสวียนปิงและคนอื่นๆ เข้ามาด้วย เรื่องราวอาจบานปลายกลายเป็นความขัดแย้ง

“ฝ่าบาท ท่านต้องสงบสติอารมณ์ไว้ จะสั่งสอนเขาก็ได้ แต่อย่าให้มากเกินไป เราไม่อยากฆ่าเขา” ฉีเต้าจางแนะนำหลินฉง

“อย่ากังวล นักพรตฉีเต้าจาง ข้าจะไว้ชีวิตเขา แต่ข้าคงต้องสั่งสอนเขาเสียหน่อย เอาให้นอนหยอดน้ำข้าวต้มนานสิบปี!” หลินฉงพูดอย่างโกรธเคือง

“ตราบใดที่ท่านไว้ชีวิตเขาก็ไม่เป็นไร”

เมื่อพูดจบ ฉีเต้าจางก็หันหลังและจากไป รู้ว่าหากเขาอยู่ด้วยมีแต่จะทำให้บรรยากาศอึดอัด

ทันทีที่เขาไป เฉินผิงก็เดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับหลินเข่อฟ่าน

“ท่านพ่อ ข้าพาเฉินผิงมาแล้ว หลังจากตรวจสอบเรื่องราว ข้าจึงได้รู้ว่าตอนนั้นเขาไม่รู้ว่าหลินเข่อต้งเป็นใคร เป็นสาเหตุที่เขาทำร้ายหลินเข่อต้ง ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว เขาจึงมาที่นี่เพื่อขอโทษ” หลินเข่อฟ่านรีบพูดแก้ตัวให้เฉินผิง

“เจ้าขอให้ข้าไว้ชีวิตเขาอย่างนั้นหรือ” หลินฉงถามพร้อมหรี่ตามองหลินเข่อฟ่าน

“ข้าไม่ได้ขอ แค่บอกข้อเท็จจริง จะจัดการยังไงก็แล้วแต่ท่าน” หลินเข่อฟ่านตอบ

“ฮึ่ม! ถึงเขาจะไม่รู้ เขาก็หนีไม่พ้นโทษหรอก” หลินฉงขมวดคิ้วอย่างเย็นชาแล้วมองเฉินผิง “ตัดแขนตัวเองซะ ข้าถึงจะยกโทษให้”

“ตัดแขนตัวเองเหรอ” เฉินผิงตกตะลึง

หลินเข่อฟ่านก็ตกใจไม่แพ้กัน เขาไม่คิดว่าพ่อของเขาจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ ถึงกับบังคับให้เฉินผิงตัดแขนตัวเอง

ถ้าเฉินผิงทำจริง มันคงกระทบพลังของเขาอย่างมาก

“ท่านพ่อ เขาคือคนรักของหลินเข่อติ้ง ถ้าเสียแขนไปนางจะทำอย่างไร” หลินเข่อฟ่านพูดถึงหลินเข่อติ้ง น้องสาวของเขา เพราะเขารู้ว่าท่านพ่อรักเธอมากที่สุด

“การเสียแขนไม่ได้ทำให้เขาไร้ประโยชน์ เขายังบำเพ็ญเพียรคู่ได้อยู่ มันจะไม่เป็นปัญหา” หลินฉงพูดอย่างเฉยเมย

“แต่เขา-”

“ออกไป!” หลินฉงคำรามก่อนที่หลินเข่อฟ่านจะโต้แย้งต่อ

หลินเข่อฟ่านผงะเมื่อเห็นพ่อโกรธ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกจากห้องโถงช้าๆ

ขณะที่เดินผ่านเฉินผิง เขาก็กระซิบว่า “ทำตัวนอบน้อมและถ่วงเวลาไว้ ข้าจะให้หลินเข่อติ้งมาช่วยเจ้า!”

“ฮึ ประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว” หลินฉงหัวเราะเยาะ

เขาไม่นึกว่าเฉินผิงจะโจมตี เขาแค่นเสียงและสะบัดมือ

พลังมหาศาลทำให้เฉินผิงกระเด็นไปทันที ก่อนที่เขาจะได้เข้าใกล้ด้วยซ้ำ

“บ้าจริง เขาแข็งแกร่งเกินไป” ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลง จากนั้นเขาก็ถามจ้าวมารสีชาด “จ้าวมาร ร่างกายของผมแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ถ้าให้คุณสิงร่าง คุณจะเอาชนะหมอนี่ได้ไหม”

เฉินผิงรู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินฉง ดังนั้นทางเลือกเดียวคือปล่อยให้จ้าวมารสีชาดเข้าควบคุมร่าง

“ถ้าเจ้าทนได้ ข้าจะกำจัดมันในพริบตา แต่ดูจากความแข็งแกร่งของร่างกายเจ้าแล้ว ข้าไม่กล้ารับประกัน” จ้าวมารสีชาดตอบตามตรง

“ช่างมัน ผมยอมเสี่ยง! ตาแก่นี่แกร่งเกินไป!”

เฉินผิงกัดฟันแน่น แม้ต้องทำลายร่างกายของเขา เขาก็จะไม่ยอมถูกเหยียดหยามเด็ดขาด

ไม่มีทางที่เขาจะตัดแขนตัวเอง