หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4743

การที่เฉินผิงมาพร้อมกับฉีเต้าจางหมายความว่าพวกเขาร่วมมือกัน ซ่งเทียนไห่เคยเห็นความสามารถของฉีเต้าจางมาแล้ว หากฉีเต้าจางช่วย โอกาสชนะของพวกเขาก็จะเพิ่มมากขึ้น

“ฮ่าๆ! ถ้าเฉินผิงต้องการทำลายสมาพันธ์ผนึกมาร เขาคงไม่ต้องการความช่วยเหลือจากข้าหรอก” ฉีเต้าจางหัวเราะอย่างเบิกบาน “แม้แต่ตัวข้าเองยังไม่กล้าหือกับเขาเลย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซ่งเทียนไห่ก็ชะงักไป เขาอ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ

“อยู่ที่นี่แล้วพักผ่อนสักสองสามวัน” เฉินผิงแนะนำ “เมื่อไม่มีสมาพันธ์ผนึกมารอีก ทุกคนที่อยู่ที่นี่จะได้กลับไปใช้ชีวิตอย่างอิสระในอาณาจักรนิรันดร์”

“ตกลง!” ซ่งเทียนไห่พยักหน้าหนักแน่น

จากนั้นฉีเต้าจางก็แนะนำให้เฉินผิงและหลินเข่อติ้งสำรวจเมือง ในขณะที่เขาขอตัวเพราะไม่อยากเป็นก้างขวางคอ

แม้จะมีผู้ใช้วิชามารเต็มไปหมด แต่เมืองก็เป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีวี่แววของความโกลาหลหรือไม่เป็นระเบียบ ขณะที่เฉินผิงเดินเตร่ไปตามถนน ทันใดนั้นเขาก็เห็นคนคุ้นหน้า

“นั่นมัน...” เขาชะงักชั่วขณะ จากนั้นก็รีบวิ่งตามร่างนั้นที่กำลังจะหายไป

“เฉินผิง เจ้าจะไปไหน” หลินเข่อติ้งตะโกนตามหลังเขา

เฉินผิงตามทันร่างนั้นและไปยืนอยู่ตรงหน้า เมื่อเห็นใบหน้า ดวงตาของเขาก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น “ผู้อาวุโสเหล่าโป”

หญิงชราตรงหน้าเขาหลังค่อมเล็กน้อย แต่เขาก็ยังจำเธอได้แม่น

“เฉินผิงเหรอ” ดวงตาของเหล่าโปเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

“ผู้อาวุโสเหล่าโป ถ้าคุณคิดถึงหยุ่นเอ๋อร์ ผมจะพาคุณไปหาเธอตอนนี้เลย!” เฉินผิงกล่าว “จากนี้ไป คุณจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในหมู่บ้านหินกับเธอ”

เหล่าโปส่ายหัว “มันไม่ง่ายอย่างนั้น ฉันถูกเปิดเผยแล้วว่าเป็นผู้ใช้วิชามาร ถ้ากลับไป ฉันจะนำหายนะมาสู่หมู่บ้าน สมาพันธ์ผนึกมาร... พวกมันเข่นฆ่าอย่างไม่ปรานี”

“ผู้อาวุโสเหล่าโป ไม่ต้องกังวล” เฉินผิงสัญญา “ตราบใดที่ผมอยู่ที่นี่ สมาพันธ์ผนึกมารจะไม่กล้าทำอะไร อีกไม่นาน เผ่ามาร มนุษย์และเผ่าอสูรจะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ”

เหล่าโปถอนหายใจ “เป็นความคิดที่ดี แต่ยากจะเป็นไปได้ ผู้คนเกลียดชังผู้ใช้วิชามารเป็นเวลานับพันปีแล้ว ความเคียดแค้นนั้นจะไม่หายไปในชั่วข้ามคืน และสมาพันธ์ผนึกมารจะไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น เธอจะสู้กับสมาพันธ์ที่ใหญ่ระดับนั้นเพียงลำพังได้อย่างไร”

“ผู้อาวุโสเหล่าโป เชื่อผมเถอะ ผมทำได้แน่” เฉินผิงพูดอย่างหนักแน่นและจับมือเธอ จากนั้นเขาก็หันไปหาหลินเข่อติ้ง “พาผมออกไปจากที่นี่” เขาสั่ง “บอกนักพรตฉีเต้าจาง ผมต้องกลับไปที่อาณาจักรนิรันดร์เดี๋ยวนี้!”

หลินเข่อติ้งพยักหน้า รับรู้ถึงความเร่งด่วนของเฉินผิง แม้เธอจะอยากรู้ แต่ก็ไม่ได้ตั้งคำถาม