หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4742

เฉินผิงไม่รู้ว่าฉีเต้าจางกำลังพาเขาไปที่ไหน เขาได้แต่เดินตามไป

เมื่อมาถึงเชิงเขาสูงตระหง่าน ฉีเต้าจางก็โบกมือ และทันใดนั้นประตูมิติเรืองแสงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา

ทันทีที่เฉินผิงก้าวผ่านประตูมิติ เขาก็ตกตะลึง ตรงหน้าเขาคือเมืองที่ซ่อนอยู่ในภูเขา!

เมืองนี้คือบ้านของผู้ใช้วิชามาร ซึ่งแต่ละคนได้ฉีเต้าจางช่วยเอาไว้

ทันทีที่ฉีเต้าจางมาถึง ผู้ใช้วิชามารนับไม่ถ้วนก็รีบวิ่งเข้ามาต้อนรับ สำหรับพวกเขาแล้ว ฉีเต้าจางคือผู้มีพระคุณ

“นักพรตฉีเต้าจาง คุณช่วยผู้ใช้วิชามารเหล่านี้ทุกคนเลยเหรอ” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ

“ใช่” ฉีเต้าจางพยักหน้า “พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัย และข้าให้ที่พักพิงแก่พวกเขา”

เฉินผิงรู้สึกตื้นตัน เขายิ่งนับถือฉีเต้าจางมากกว่าเดิม

“คุณเฉิน!” มีเสียงคนเรียกเฉินผิงกะทันหัน

เฉินผิงตกใจและหันหน้าไป เมื่อเห็นคนที่เรียกเขา เขาก็ตกตะลึงทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “คุณซ่ง คุณมาทำอะไรที่นี่” เฉินผิงถามด้วยความสับสน

คนที่เรียกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซ่งเทียนไห่ ผู้ปกครองวังอู๋หวน คนที่ทรยศสมาพันธ์ผนึกมาร

ซ่งเทียนไห่ติดตามเฉินผิงอยู่พักหนึ่ง เฉินผิงให้พวกเขาอยู่ในหุบเขาวิญญาณโลหิตพร้อมกับหลัวโชไห่ ผู้อาวุโสโหมวซาน และคนอื่นๆ

ท้ายที่สุดแล้ว ในอาณาเขตของผู้อาวุโสโหมวซานนั้นอิทธิพลของสมาพันธ์ผนึกมารอ่อนแอที่สุด และพื้นที่นั้นก็เต็มไปด้วยผู้ใช้วิชามาร เหมาะมากที่วังอู๋หวนจะใช้ซ่อนตัวจากการไล่ล่าของสมาพันธ์ผนึกมาร

แต่ถ้าซ่งเทียนไห่อยู่ที่นี่ตอนนี้ หมายความว่าหุบเขาวิญญาณโลหิตถูกสมาพันธ์ผนึกมารโจมตีอย่างนั้นหรือ