หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4753

เมื่อเห็นเสวียนปิงอยู่ตรงหน้าพวกเขา สั่วเทียนเจิ้งและคนอื่นๆ ก็ถอยไปสองสามก้าวตามสัญชาตญาณ

ต่อให้ทุกคนรวมพลังกัน พวกเขาก็ไม่มีทางชนะเสวียนปิง

ท้ายที่สุดแล้ว เขาอยู่ที่ขั้นมหายานระดับเก้า

ผู้อาวุโสที่เพิ่งโอ้อวดว่าเขาคนเดียวฆ่าเฉินผิงได้ ตอนนี้ก้มหน้าลงต่ำขณะหลบอยู่ข้างหลังสั่วเทียนเจิ้ง

“สหาย ฉันคือสั่วเทียนเจิ้ง ประมุขสมาพันธ์ผนึกมาร ขอทราบชื่อของคุณได้ไหม”

สั่วเทียนเจิ้งวางแผนที่จะคุยกับอีกฝ่ายพร้อมอ้างชื่อสมาพันธ์ผนึกมาร เขาอยากรู้ว่าเสวียนปิงจะหวั่นเกรงสมาพันธ์หรือเปล่า

“สมาพันธ์ผนึกมารใหญ่โตมาจากไหนกัน...” เสวียนปิงหัวเราะเย็นชา

ความอับอายปรากฏบนหน้าของสั่วเทียนเจิ้ง แต่เขาก็ไม่กล้าพูดโต้ตอบ

“สมาพันธ์ผนึกมารของเราอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ แต่เบื้องหลังเราคือตำหนักลำดับสิบ ซึ่งฉันแน่ใจว่าคุณรู้จัก ตำหนักลำดับสิบสังกัดตำหนักทวยเทพ และพวกเขา-”

ก่อนที่สั่วเทียนเจิ้งจะพูด เสวียนปิงก็พ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง “ตำหนักลำดับสิบใหญ่โตมาจากไหนกัน...”

สั่วเทียนเจิ้งตกตะลึง เขาไม่นึกว่าเสวียนปิงจะไม่เกรงกลัวตำหนักลำดับสิบเช่นกัน

“จริงอยู่ที่คุณเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้า แต่ก็ใช่ว่าจะต่อกรกับตำหนักลำดับสิบได้ การบำเพ็ญเพียรไม่ใช่เรื่องง่าย และการที่คุณขึ้นมาถึงระดับนี้ได้ถือเป็นเรื่องน่าชื่นชม เพราะอย่างนั้นคุณจึงไม่ควรปล่อยให้เฉินผิงเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณสูญเสียพลังบำเพ็ญเพียร!”

สั่วเทียนเจิ้งพูดอย่างเคร่งขรึมด้วยสีหน้าเย็นชา

ตำหนักลำดับสิบไม่ใช่สิ่งที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้าจะต่อกรได้

“เขาคนเดียวจัดการพวกมันไม่ได้... แล้วถ้าฉันช่วยเขาล่ะ”

ในขณะนั้นก็มีอีกร่างหนึ่งปรากฏขึ้น เขาคือโจวถัง

สั่วเทียนเจิ้งมองโจวถังซึ่งเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้าเช่นกัน และกลืนน้ำลายก่อนจะพูด “พวกคุณสองคน-”

“พวกเราด้วย!” ชางเยว่และฮั่วเม่ยก็มาถึงแล้วเช่นกัน

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

สั่วเทียนเจิ้งตกตะลึง ทำไมถึงมีผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับเก้ามากขนาดนี้

“ถึงจะมีพวกคุณสี่คน-”

ทันใดนั้น ผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ด้านหลังสั่วเทียนเจิ้งก็ยกแขนขึ้นและฟาดไปที่หลังสั่วเทียนเจิ้งอย่างรวดเร็ว!

สั่วเทียนเจิ้งที่ไม่ทันตั้งตัวลงไปกองกับพื้น และกระอักเลือดสดๆ ออกมา

“คุณเฉิน ฉันถูกบังคับให้เข้ากับสมาพันธ์ผนึกมาร! ฉันสาบานว่าฉันไม่เคยทำเรื่องชั่ว โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย เห็นแก่ครอบครัวของฉันเถอะ!”

ผู้อาวุโสคุกเข่าลงต่อหน้าเฉินผิง ร้องขอความเมตตาจากใจจริง

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ของสมาพันธ์ผนึกมารก็คุกเข่าร้องขอความเมตตาเช่นกัน

สั่วเทียนเจิ้งกระอักเลือด ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะสาปแช่งพวกเขา

เฉินผิงเหลือบมองคนของสมาพันธ์ผนึกมารที่คุกเข่าและพยักหน้า “ในเมื่อยอมตัดขาดกับสมาพันธ์ ผมก็จะไว้ชีวิต แต่พวกคุณต้องทิ้งถุงใส่ของทั้งหมดเอาไว้”

“ได้สิ ได้เลย...”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้อาวุโสก็รีบหยิบถุงใส่ของที่พกติดตัวมาด้วย

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ของสมาพันธ์ผนึกมารก็รีบนำถุงใส่ของออกมาเช่นกัน และโยนไปให้เฉินผิง