หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4752

ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นโกรธจัดและกระโจนเข้าหาเหล่าโป ตั้งใจจะจับตัวเธอ

หญิงชรายังคงยืนนิ่ง ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนขณะที่มองดูต่อไป

ขณะที่ผู้บำเพ็ญเพียรกำลังจะจับตัวเหล่าโป แสงสีขาวก็พุ่งผ่านอากาศกะทันหัน

เปรี้ยง!

ลำแสงสีขาวพุ่งทะลุร่างของผู้บำเพ็ญเพียร ทำให้ตัวเขาระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!

เศษเนื้อและเลือดโปรยลงมา กระจายใส่สั่วเทียนเจิ้งและคนอื่นๆ

“ว้าว!”

“น่าตื่นตาจริงๆ!”

เมื่อผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นตาย ชาวหมู่บ้านหินต่างปรบมือและโห่ร้องอย่างยินดี

สั่วเทียนเจิ้งและพรรคพวกต่างก็ตะลึง พวกเขาไม่รู้ว่าแสงสีขาวนั้นมาจากไหน

“ใครกันที่มุดหัวอยู่ในเงา ถ้าแน่จริงก็ออกมาสิ!”

สั่วเทียนเจิ้งมองไปรอบๆ ด้วยความระมัดระวัง

“สั่วเทียนเจิ้ง ไม่ได้เจอกันนาน!” ในขณะนั้นเอง เฉินผิงก็เดินเข้ามาช้าๆ

ทันทีที่สั่วเทียนเจิ้งเห็นเฉินผิง คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมาเจอเฉินผิงในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลและยากไร้แบบนี้

คนสุดท้ายที่สั่วเทียนเจิ้งอยากพบในขณะนั้นคือเฉินผิง

“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแก...”

สั่วเทียนเจิ้งมองเฉินผิง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

“คุณก็ไม่ค่อยมีหัวคิดอยู่แล้วนี่” เฉินผิงพูดพร้อมยิ้มเย้ย

“เฉินผิง เรามาเพื่อจับตัวผู้ใช้วิชามาร อย่ามายุ่งกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับแก อีกอย่างคนเหล่านี้ไม่คุ้มค่าที่จะปกป้องหรอก จะดีที่สุดถ้าแกอยู่ห่างๆ ถ้าแกตกลง สมาพันธ์ผนึกมารจะไม่กวนใจแกอีก”

สั่วเทียนเจิ้งหวังว่าเฉินผิงจะไม่ยุ่งเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเขา

“ถึงสมาพันธ์ผนึกมารจะไม่กวนใจ ผมก็จะไปหาเรื่องพวกคุณอยู่ดี”

เฉินผิงพูดติดตลก