หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4853

มารเขาเดี่ยวสังเกตเห็นว่าเฉินผิงถึงขีดจำกัดแล้ว รอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นที่มุมปากขณะที่เขาเย้ยหยัน “ถึงจะมีธนูศักดิ์สิทธิ์ แต่แกก็ยังไม่แกร่งพอที่จะใช้มันได้เต็มที่สินะ”

แม้ว่าตอนนี้เฉินผิงจะดึงสายธนูศักดิ์สิทธิ์ไม่ไหว แต่ก็ไม่มีความกลัวปรากฏบนใบหน้าของเขา

ท้ายที่สุดแล้ว เขารู้ว่าจ้าวมารสีชาดจะเข้ามาช่วยถ้าคับขัน

ต่อให้จ้าวมารสีชาดจะนิ่งเฉยและไม่ทำอะไร เฉินผิงก็ยังมีคุณชี่อยู่

เฉินผิงยิ้มและพูดว่า “ต่อให้ไม่ใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ แกก็ยังฆ่าฉันไม่ได้อยู่ดี”

“จริงเหรอ งั้นฉันขอลอง...”

หลังจากพูดจบ มารเขาเดี่ยวก็ปลดปล่อยคลื่นรัศมีมารพุ่งตรงเข้าหาเฉินผิง

“เฉินผิง ข้าจัดการไอ้สารเลวนี่เอง!”

มีเสียงดังขึ้น และร่างของหลินฉงก็ปรากฏ

“มารโลหิตล่ะ” เฉินผิงถามหลินฉงด้วยความประหลาดใจ

“ตายแล้ว”

หลินฉงโบกมือโยนศีรษะออกไป เป็นหัวของมารโลหิต

“เพราะเป็นเจ้าแห่งนครจันทร์ตะวันผู้ยิ่งใหญ่ หากฆ่าคนของตำหนักซื่อหมิงไม่ได้ นครจันทร์ตะวันจะคู่ควรกับชื่อเสียงในฐานะกองกำลังที่แข็งแกร่งอันดับสามในอาณาจักรนิรันดร์ได้อย่างไร”

หลังจากที่หลินฉงพูดจบ เขาก็หันไปมองมารเขาเดี่ยว หลังจากสะบัดมือ รัศมีมารที่อยู่รอบตัวก็หายไปในทันที

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ฉวยโอกาสพักเอาแรง

การต่อสู้ครั้งนี้กินพลังของเขาไปมาก การที่เขายืนหยัดสู้ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียน โดยที่ตัวเองเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสี่ได้นั้นถือว่าเก่งมากแล้ว

“ราชาหลิงฉง ท่านเพิ่งผ่านศึกใหญ่มา รับมือฉันไม่ไหวหรอก!” มารเขาเดี่ยวอุทาน

“ฮึ! เจ้าก็เพิ่งผ่านศึกใหญ่มาเช่นกันไม่ใช่หรือ จะรับมือไหวหรือเปล่าก็ต้องลองดู!” หลินฉงเย้ยหยัน

ตูม!

หลังจากพูดจบ วินาทีที่หลินฉงชี้นิ้วเป็นรูปดาบ ทั้งโลกก็สูญเสียสีสันไป

แรงกดดันน่าสะพรึงกลัวไหลบ่าลงมาราวแม่น้ำจากสวรรค์ เกิดรอยแยกปรากฏขึ้นกลางอากาศภายในรัศมีสามร้อยเมตร

ตูม!

ท่ามกลางฟ้าดินอันกว้างใหญ่ไพศาล หอกสีดำสนิทปรากฏขึ้นในมือเขา

“หอกวิญญาณโลหิต? น่าสนใจ ชักจะดุเดือดขึ้นแล้วสิ!”

หมิงเฉาอดไม่ได้ที่จะยิ้มน้อยๆ ขณะมองมารเขาเดี่ยวที่กำลังถือหอกอยู่

ทันใดนั้นมารเขาเดี่ยวก็กัดลิ้นตัวเอง คายแก่นโลหิตลงบนเขา หอกสีดำซึ่งปกคลุมไปด้วยหนาม เริ่มเรืองแสงสีแดงเข้มอย่างน่าประหลาด มีเสียงร้องเบาๆ ของวิญญาณร้ายดังออกมาจากหอกนั้น

“วิชามารสังเวยเลือด?” สีหน้าจริงจังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินฉง “นั่นมันวิชาต้องห้ามของตำหนักซื่อหมิง มันเพิ่มพลังบำเพ็ญเพียรได้ชั่วคราวถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ราคาที่ต้องจ่ายคือพลังชีวิตหนึ่งร้อยปี!”

พูดยังไม่ทนขาดคำ มารเขาเดี่ยวก็กลายร่างเป็นลำแสงสีแดงเข้มที่พุ่งเข้าหาหลินฉง

ในขณะที่หอกถูกเหวี่ยงออกไป ห้วงมิติก็เกิดรอยแยกยาวหลายแห่ง โซ่สีแดงเข้มนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากรอยแยกเหล่านั้น มันพันรอบหลินฉงพร้อมกับรัศมีอันชั่วร้าย

“จันทร์ตะวันผันแปร!”

หลินฉงประสานมืออย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นภาพลวงตาของดวงอาทิตย์สีทองเก้าดวงก็ปรากฏขึ้นด้านหลัง

เปลวเพลิงรุนแรงสร้างอาณาเขตที่ไม่อาจทะลวงผ่าน ทำให้โซ่สีแดงเข้มเหล่านั้นระเหยเป็นหมอกเลือดก่อนที่จะสัมผัสเขา ส่วนหอกที่ดูราวกับอสรพิษแลบลิ้นฉกไปที่คอของหลินฉง