หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4867

เมื่อเห็นประกายแสงกระบี่ที่กำลังจะถึงตัว หมิงเฉาทำได้เพียงคำรามด้วยความโกรธ คลื่นแห่งเจตจำนงสังหารปะทุจากภายในตัวเขา ห่อหุ้มร่างเขาไว้ด้วยรัศมีอันดุร้าย

ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตั้งรับ ไม่เหลือพลังที่จะตอบโต้เฉินผิง

ตูม!

กระบี่แสงฟาดลงมาในพริบตานั้น ทำลายรัศมีความมืดที่ล้อมรอบหมิงเฉาและซัดเขาไปด้านหลัง

ขณะที่เขายังลอยอยู่กลางอากาศ กระบี่ของเฉินผิงก็ฟาดฟันอีกครั้ง

ฟันอีกครั้งและอีกครั้ง

เขาไม่ปล่อยให้หมิงเฉามีโอกาสได้พักหายใจ

เฉินผิงจงใจทำแบบนี้เพื่อต้อนหมิงเฉาให้จนมุม เขาหงุดหงิดท่าทียโสโอหังของหมิงเฉา

ตูม! ตูม! ตูม!

หมิงเฉาถูกกระบี่แสงของเฉินผิงฟันไม่หยุดและกระเด็นไปมาเหมือนลูกปิงปอง

“พอได้แล้ว!”

ทันใดนั้นหมิงเฉาก็คำราม ร่างของเขาเริ่มสั่นสะท้าน ใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างรุนแรงจนเขาดูไม่ต่างกับวิญญาณร้าย

ทุกสายตาจับจ้องหมิงเฉาขณะที่เขาอ้าปากกว้าง แล้วทุกคนก็ต้องตกตะลึงเมื่อเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ล้มตายอยู่บนพื้นกลายร่างเป็นปราณความมืด และถูกเขาดูดกลืนจนหมด

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็เริ่มใช้จิตตวิสุทธิ เขากับหมิงเฉาแย่งกันควบคุมปราณความมืดเหล่านั้นอย่างดุเดือด

เขารู้ว่าหมิงเฉากำลังใช้เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรที่ล้มตายฟื้นฟูเจตจำนงสังหารภายในร่าง

หลังจากเวลาผ่านไป ร่างของผู้บำเพ็ญเพียรที่ล้มตายซึ่งเคยเกลื่อนกลาดบนพื้นก็หายไปอย่างลึกลับ เหลือเพียงร่องรอยสีดำที่เป็นรูปร่างมนุษย์บนพื้น

หมิงเฉาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำหมุนวน และกลับมาอยูในร่างมนุษย์อีกครั้ง

“เฉินผิง ทั้งที่แกกับฉันไม่ได้แค้นเคืองกันขนาดนั้น แต่ในวันนี้แกเลือกที่จะเป็นศัตรูกับฉัน ดังนั้นเรื่องที่จะเกิดต่อจากนี้แกอย่าโทษฉันก็แล้วกัน”

หมิงเฉาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฮึ หลังจากสังหารคนของฉันไปมากมาย แกยังกล้าอ้างว่าเราไม่มีเรื่องแค้นเคืองกันอีกเหรอ” เฉินผิงแค่นเสียงเย็นชา “วันนี้ฉันขอสาบานว่าจะกำจัดแกให้ได้”

“เฉินผิง เรามาแล้ว...”

ในขณะนั้นเอง หลินฉงและคนอื่นๆ ก็มาถึง

พวกเขาทำลายล้างทั้งสามพันธมิตรและตระกูลฮั่ว ในขณะนั้น หลินฉง ฉีเต้าจาง หลี่ชุนเฟิง หนานป้าเถียนพร้อมด้วยห้าเจ้าแคว้น ซึ่งแต่ละคนล้วนมีพลังน่าเกรงขามเข้าปิดล้อมหมิงเฉาทุกทิศทาง

เมื่อเห็นอย่างนั้น ความกล้าและไฟสู้ของหมิงเฉาก็หายไปในพริบตา

หากคนมากมายรุมล้อมแบบนี้ ต่อให้มีหลายชีวิต เขาก็คงตายที่นี่อยู่ดี

ในขณะนั้นสีหน้าของทุกคนพลันเคร่งเครียด ปรากฏว่าหมิงเทียน เจ้าตำหนักซื่อหมิงมาถึงแล้ว

ขณะที่หมิงเทียนมองเฉินผิงและพวกพ้อง สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยโทสะขณะที่กล่าวว่า “พวกแกบังอาจรุมทำร้ายลูกชายของฉัน คิดจะหาเรื่องใช่ไหม”

ทันใดนั้นหมิงเทียนก็ยกมือขึ้น เขาสะบัดฝ่ามือลงไปอย่างรวดเร็ว

ตูม!

น่าเหลือเชื่อที่ทั่วทั้งเต้าเหมินพังทลายลงจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว และทั่วแดนอวสานถูกพลังน่าสะพรึงกลัวกดดัน

คนจำนวนมากล้มลง ไม่อาจขยับเขยื้อนได้

เฉินผิงและคนอื่นๆ ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด แต่ละคนรู้สึกเหมือนถูกบดขยี้ด้วยน้ำหนักมหาศาลของขุนเขา ทุกคนพยายามดิ้นรนสุดกำลัง

เลือดเริ่มไหลจากมุมปากของเฉินผิง ในขณะที่คนอื่นๆ กัดฟันต่อต้าน

แค่โบกมือครั้งเดียว หมิงเทียนก็ทำให้พวกเขาได้รู้ซึ้งถึงหายนะ แสดงให้เห็นว่าพลังของเจ้าตำหนักซื่อหมิงนั้นน่ากลัวเพียงใด

เมื่อเห็นอย่างนั้น ท่าทางเย่อหยิ่งตามปกติของหมิงเฉาก็กลับมา

“เฉินผิง หยุดอวดดีได้แล้ว แค่พ่อฉันสะบัดมือทีเดียว พวกแกทุกคนอาจจะตายเอาก็ได้!”

หมิงเฉามองเฉินผิงด้วยสีหน้าสะใจ