หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4866

เมื่อเห็นอย่างนั้น หลินฉงและฉีเต้าจางพร้อมกับคนของพวกเขาก็เปิดฉากโจมตีสามพันธมิตรและตระกูลฮั่ว

เมื่อได้ห้าเจ้าแคว้นช่วย กองกำลังผสมของสามพันธมิตรและตระกูลฮั่วก็ไร้โอกาสต่อต้าน

“คุณชายหมิง ช่วยเราด้วย! ช่วยด้วย...”

“คุณชายหมิง ช่วยเราด้วย เร็วเข้าสิ!”

เฉียนเสี่ยวหานและฮั่วเจิ้นเฟิงวิงวอนขอความช่วยเหลือจากหมิงเฉาไม่หยุด

อย่างไรก็ตาม หมิงเฉากลับไม่เคลื่อนไหว แสดงให้เห็นว่าไม่มีเจตนาจะเข้าไปช่วย

ในตอนนั้น ฮั่วเจิ้นเฟิงรู้สึกเสียใจจนอยากตายไปให้พ้นๆ ตอนแรกเขาตั้งใจจะหวังพึ่งตำหนักซื่อหมิง แต่พอเข้ามาพัวพัน กลับต้องเผชิญหน้ากับหายนะ

การสังหารหมู่ฝ่ายเดียวเริ่มขึ้นอย่างโหดเหี้ยม ผู้บำเพ็ญเพียรของสามพันธมิตรและตระกูลฮั่วถูกฆ่าตายทีละคน

“ได้เวลาสนุกของเราแล้ว...”

เฉินผิงมองหมิงเฉาอย่างเย้ยหยัน

สีหน้าของหมิงเฉาดูคับแค้น ความเย่อหยิ่งและท่าทางอวดดีของเขาเกิดจากพรรคพวกอันแข็งแกร่งที่หนุนหลังเขาอยู่

เมื่ออยู่ที่เขาหมิงซาน เขามีสี่มารแห่งเขาหมิงซานคอยช่วย

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หมิงเฉาไม่เหลือใครให้พึ่งพาอีกแล้ว

“ถ้าแกแน่จริงก็มาสู้กับฉันตัวต่อตัวสิ!” หมิงเฉาบอกเฉินผิง

เจตนาของเขาชัดเจน เขาไม่ต้องการให้เฉินผิงขอความช่วยเหลือ

อย่างไรก็ตาม เขาลืมไปว่าเมื่อครู่นี้เขานั่นแหละที่เรียกคนอื่นมาช่วย

“แกทำอะไรฉันไม่ได้หรอก...”

พอพูดจบ เฉินผิงก็ฟันกระบี่ใส่หมิงเฉาในทันใด

เฉินผิงจะไม่ทนกับชายผู้โอหังคนนี้อีกแล้ว ลำแสงกระบี่น่าสะพรึงกลัวพุ่งตรงไปที่หมิงเฉา

สีหน้าของหมิงเฉาเปลี่ยนไปในพริบตา

ตูม!

ลำแสงกระบี่ระเบิด หมิงเฉากระเด็นไปทันที และเรือโครงกระดูกที่อยู่ใต้เท้าเขาก็กลายเป็นเถ้าถ่าน

ก่อนจะตั้งตัวได้ ลำแสงกระบี่ก็พุ่งใส่เขาอีกครั้ง

ความเร็วของลำแสงนั้นน่าเหลือเชื่อ และพลังของมันน่าเกรงขามยิ่งกว่า

เฉินผิงโจมตีโดยไม่ให้ตั้งตัว ทำให้หมิงเฉาไม่มีโอกาสโต้ตอบ

ความรู้สึกหวาดกลัวแผ่ไปทั่วหัวใจหมิงเฉา ทันใดนั้นเขาก็กำหมัดแน่น ร่างกายของเขาถูกโอบล้อมด้วยรัศมีมาร พร้อมรับการโจมตีที่กำลังจะมาถึง

ตูม!

ตูม!

เฉินผิงไม่นึกว่าหมิงเฉาจะอ่อนแอขนาดนี้ นึกว่าเขาจะเก่ง ที่แท้ก็ดีแต่ปาก!

“แกมันดีแต่ปาก! ดูให้ดี! รับกระบี่ของฉันซะ!”

เฉินผิงฟาดฟันกระบี่ใส่หมิงเฉาอีกครั้ง

ยิ่งกว่านั้นเขายังเตือนหมิงเฉาก่อนโจมตีด้วย เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงกำลังหยามหน้าเขา

หมิงเฉารีบยกมือขึ้นป้องกันตัว

อย่างไรก็ตาม เขากลับพบว่าลำแสงกระบี่ซึ่งอยู่ตรงหน้าหายไปกะทันหันโดยไม่ได้โจมตีเขา

หมิงเฉาตกใจชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ตอบโต้ด้วยความโกรธ “ถ้าแกอยากสู้ ก็มาสู้กับฉัน คิดจะขู่ให้ฉันกลัวหรือไง”

หมิงเฉาคิดว่าเฉินผิงกำลังข่มขู่เขา

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเพียงแค่ยิ้มตอบกลับไปและไม่พูดอะไร

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินผิง หมิงเฉาก็รู้สึกขนลุกซู่

ทันใดนั้น รัศมีอันตรายก็แผ่ไปทั่ว เมื่อหมิงเฉาหันกลับไป เขาก็ต้องตกใจเมื่อลำแสงกระบี่ปรากฏขึ้นด้านหลังโดยไม่รู้ตัว

สีหน้าของหมิงเฉาเปลี่ยนไป เขาอุทานด้วยความประหลาดใจ “เป็นไปได้ยังไง”

ลำแสงกระบี่หายไปต่อหน้าต่อตาเขา เขาจึงไม่เข้าใจว่าจู่ๆ ลำแสงกลับมาปรากฏอยู่ด้านหลังเขาได้อย่างไร

หมิงเฉาไม่รู้ว่ากระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงเป็นศาสตราวิญญาณ ต่อให้เฉินผิงไม่กระดิกนิ้ว แต่จงหลี่ซึ่งเป็นวิญญาณในกระบี่ก็สามารถควบคุมและใช้กระบี่พิฆาตมังกรโจมตีได้เอง