หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4869

“ได้ยินแล้วใช่ไหม” หยินมัวถามอย่างเย็นชา

“ใช่ ได้ยินแล้ว...” หมิงเทียนพยักหน้าซ้ำๆ จากนั้นก็หันไปมองลูกชายตัวเอง

“ท่านพ่อ... อะไรกัน... ท่านจะทำอะไร”

หมิงเฉามองพ่อด้วยความหวาดกลัวจนแทบจะพูดไม่ออก

“ลูกพ่อ อย่าโทษพ่อเลย ชาติหน้าจงอย่าได้ทำตัวหยิ่งผยองอีก ความโอหังจะนำมาซึ่งหายนะ และมันจะไม่จบสวย... จำเอาไว้”

หลังจากพูดจบ หมิงเทียนก็ฟาดฝ่ามือใส่หนึ่งครั้ง ทันใดนั้น หมิงเฉาก็กลายเป็นเถ้าถ่าน ไม่เหลือแม้แต่ศพ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็อดตะลึงไม่ได้ หมิงเทียนโหดเหี้ยมจริงๆ!

ลูกชายของเขาไม่เหลือแม้แต่ศพด้วยซ้ำ!

เฉินผิงโบกมือแล้วพูดว่า “ไปได้แล้ว คราวหน้าก็ระวังด้วยล่ะ อย่าจองหองกับผมอีก”

หมิงเทียนไม่กล้าขยับตัว และเขาเหลือบมองหยินมัว

“ยังไม่ไปอีกหรือ เจ้าไม่ได้ยินที่เฉินผิงพูดหรือไง” หยินมัวตะโกน

“ได้ยินแล้ว ได้ยินแล้ว...” หมิงเทียนพยักหน้าซ้ำๆ จากนั้นเขาก็หายไปในทันใด

“เฉินผิง เจ้ามาทำอะไรที่นี่”

หลังจากหมิงเทียนจากไป หยินมัวก็หันไปหาเฉินผิงแล้วถาม

เฉินผิงชี้บันไดสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปแล้วอุทาน “ผมมาท้าสู้ผู้พิทักษ์ในบันไดสวรรค์ เมื่อพิชิตทั้งเก้าขั้นได้แล้ว ผมจะได้ขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวง”

หยินมัวมองบันไดสวรรค์แล้วถามว่า “อยากให้ข้าตรวจสอบไหมว่าไอ้บ้าคนไหนมายุ่งวุ่นวายในอาณาจักรนิรันดร์ด้วยการสร้างของแบบนี้ขึ้นมา”

“ไม่จำเป็น ผมคิดว่าบันไดสวรรค์ไม่ได้แย่ แม้ว่าจะไม่สามารถขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงผ่านการบำเพ็ญเพียรได้ แต่การขึ้นบันไดสวรรค์จะพาผมไปถึงที่แห่งนั้นได้”

เฉินผิงส่ายหน้า

“ตกลง ถ้าเจ้าต้องการสั่งสมประสบการณ์ก็ตามใจ” หยินมัวเอ่ย

“ผู้อาวุโสหยินมัว แล้วคุณจะไปที่ไหนต่อ” เฉินผิงถาม

“ข้าต้องเตรียมพร้อม อาคมฟ้าดินกำลังจะพังทลาย ข้าต้องเตรียมตัวกลับอาณาจักรแดนสรวง” หยินมัวประกาศ และทันใดนั้นร่างของเขาก็หายไป

ในขณะที่เฉินผิงและหลี่ชุนเฟิงก้าวเข้าสู่ขั้นที่สาม ตำหนักขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา ตำหนักแห่งนี้สูงตระหง่านหลายร้อยฟุต มีบันไดหินที่พาตรงไปยังทางเข้าอันยิ่งใหญ่

ห้องโถงใหญ่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว ปราศจากสิ่งอื่นใด บันไดขั้นที่สามเงียบสงัดอย่างน่าขนลุก มีเพียงห้องโถงหรูหราแห่งนี้เท่านั้น

“เกิดอะไรขึ้นกับที่นี่ ผู้พิทักษ์ขั้นที่สามอยู่ในห้องโถงใหญ่แห่งนี้หรือเปล่า แบบนั้นคงหาตัวได้ง่ายเกินไป ไหนบอกว่าทุกขั้นมีอาณาจักรเป็นของตัวเอง”

เฉินผิงรู้สึกสับสนขณะที่เขาจ้องมองห้องโถงใหญ่เบื้องหน้า

“ข้าไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น...” หลี่ชุนเฟิงก็รู้สึกสับสนเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยไปถึงขั้นสาม และไม่รู้จักใครก็ตามที่อยู่ที่นี่

“เฉินผิง ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ข้าว่าเจ้าควรระวังตัวไว้” หลี่ชุนเฟิงเตือน

เฉินผิงพยักหน้า เขาไม่กล้าประมาทอยู่แล้ว ท้ายที่สุดแล้ว พลังของหนานป้าเถียนจากขั้นแรกและหลี่ชุนเฟิงจากขั้นสองนั้นนับว่าทรงพลัง

ผู้พิทักษ์ขั้นสามย่อมน่าเกรงขามอย่างไม่ต้องสงสัย เฉินผิงไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ขณะที่เขาเดินทางผ่านบันไดสวรรค์ ดูเหมือนว่าผู้พิทักษ์แต่ละคนที่เขาพบจะมุ่งเป้ามาที่เขาโดยเฉพาะ

หยุนหลี่และคนอื่นๆ สามารถไปถึงขั้นที่สี่ได้แล้ว แต่ถึงแม้เฉินผิงจะใช้พลังทั้งหมดที่มี เขาก็ยังเพิ่งมาถึงขั้นที่สาม