หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4873

“ข้าชื่อเสิ่นจือหยาน ยินดีที่ได้รู้จัก เฉินผิง...”

ปราชญ์คุกเข่าลงข้างหนึ่งเพื่อแสดงว่าเขายอมจำนนต่อเฉินผิง

“ลุกขึ้นเถอะ” เฉินผิงโบกมือ

หลังจากลุกขึ้นแล้ว เสิ่นจือหยานก็หันไปหาเฉินผิงแล้วถามว่า “เฉินผิง เจ้าจะไปขั้นถัดไปใช่ไหม”

“แน่นอน!” เฉินผิงพยักหน้า

“เฉินผิง อย่าได้ประมาทผู้พิทักษ์ขั้นที่สี่ ยิ่งกว่านั้น ขั้นที่สี่ยังเต็มไปด้วยคู่ต่อสู้น่าเกรงขาม หากคิดจะขึ้นไปที่นั่นเจ้าต้องระวังให้มาก” เสิ่นจือหยานเตือนเฉินผิง

“ถ้าผมช่วยลบตราจองจำให้เขา เขาจะยังโจมตีผมอยู่ไหม”

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ

เสิ่นจือหยานส่ายหัวแล้วพูดว่า “ผู้พิทักษ์ชั้นสี่ไม่ได้ถูกคนอื่นขังไว้ที่นี่ เขาเลือกที่จะอยู่ที่นี่เองและอุทิศตนให้กับการบำเพ็ญเพียร ดังนั้นเกรงว่าแผนของเจ้าที่จะปลดปล่อยเขาโดยการทำลายตราจองจำคงไม่ได้ผล”

“ขังตัวเองไว้เพื่อบำเพ็ญเพียร เขาเสียสติไปแล้วเหรอ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็รู้สึกแปลกๆ คนจิตใจปกติที่ไหนจะขังตัวเองล่ะ

“ก็นั่นแหละ เจ้าถึงต้องระวัง เฉินผิง” เสิ่นจือหยานแนะนำ “คนแบบนี้ไม่ปกติ ยากจะคาดเดาได้”

หลังจากเงียบครู่หนึ่ง เฉินผิงก็ถามว่า “มีวิธีข้ามขั้นที่สี่และขึ้นไปที่ขั้นห้าโดยตรงไหม”

เสิ่นจือหยานส่ายหัว “ไม่มีทางอื่นแล้ว การขึ้นบันไดสวรรค์ต้องข้ามไปทีละขั้น”

“เอาเถอะ สถานการณ์เปลี่ยนก็ต้องเปลี่ยนแผนตาม เรามาหาทางข้ามขั้นที่ห้าก่อนดีกว่า แต่ด้วยความสามารถของคุณ ทำไมถึงได้ถูกสะกดพลังหนักขนาดนี้ ต้องหาทางฟื้นพลังให้คุณ ไม่อย่างนั้นแม้แต่ในอาณาจักรนิรันดร์ คุณอาจจะสู้ใครไม่ได้เลยและถูกฆ่าเอาง่ายๆ”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็หยิบถุงใส่ของที่เต็มไปด้วยผลึกเซียนออกมาแล้วโยนให้เสิ่นจือหยาน

หลังจากผ่านการต่อสู้ดุเดือดกับหมิงเฉา ฝ่ายเฉินผิงต้องประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ อย่างไรก็ตาม พวกเขายังได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า คนของสามพันธมิตร ตระกูลฮั่วและตำหนักซื่อหมิง ต่างก็มีทรัพยากรมากมาย

หลังจากรวบรวมทรัพยากรทั้งหมดแล้ว เฉินผิงก็ได้ผลึกเซียนทั้งสิ้นหนึ่งล้านชิ้น

“เฉินผิง ข้าไม่ได้อ่อนแออย่างที่เจ้าคิด พลังของข้าถูกสะกดเพราะอะไรก็ไม่รู้ ถ้าเราสู้กันตอนนี้ ก็ไม่รู้ว่าเจ้าจะเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้หรือเปล่า” เสิ่นจือหยานกล่าว

“จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ตอนนั้นผมอัดคุณปลิวในหมัดเดียว!” เฉินผิงไม่ยอมเชื่อ

เมื่อเฉินผิงออกมานอกห้องโถงใหญ่ เขาก็สังเกตเห็นว่าร่างเกราะทองคำมีรอยแตกร้าว

เห็นได้ชัดว่าเสิ่นจือหยานแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้

เสิ่นจือหยานเดินตามหลี่ชุนเฟิงออกไปจากห้องโถงใหญ่

“เฉินผิง เป็นอะไรหรือเปล่า” เสิ่นจือหยานถาม

“เสิ่นจือหยาน ตอนที่สู้กันเมื่อครู่คุณออมมือให้ผมใช่ไหม”

เฉินผิงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ในเวลาสั้นๆ ความสามารถของเสิ่นจือหยานเปลี่ยนไปอย่างมาก

“เจ้าเกือบฆ่าข้า อัดข้าจนฟกช้ำดำเขียว คิดเหรอว่าข้าจะออมมือให้เจ้า”

เสิ่นจือหยานทำหน้าอ่อนใจ เขาไม่ได้ตั้งใจออมมือ มันแค่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ใช่ว่าเขาจะปราณีเฉินผิง

ในขณะนั้น เฉินผิงไม่รู้เลยว่าเจ้าของบันไดสวรรค์ได้ช่วยเขาไว้