หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4883

อาคมฟ้าดินกำลังพังทลาย ทั่วทุกมุมในอาณาจักรนิรันดร์เกิดแสงสีทองพุ่งตรงขึ้นไปบนท้องฟ้า พวกเขาคือผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรแดนสรวงที่ติดอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์

แสงสีทองสาดส่องทั่วอาณาจักรนิรันดร์ราวกับดอกไม้ไฟ เฉินผิงจ้องมองแสงสีทองเหล่านี้ด้วยความประหลาดใจกับจำนวนผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรแดนสรวงที่ติดอยู่ในอาณาจักรนี้

ในถ้ำอันเงียบสงบ เหว่ยฉีและเจิ้นมัวยังคงจดจ่ออยู่กับกระดานหมากของพวกเขา เมื่อสัมผัสได้ถึงการพังทลายของอาคมฟ้าดิน ทั้งคู่ก็เผยรอยยิ้มบนใบหน้าที่หายไปนาน

“เหว่ยฉี เราเล่นหมากด้วยกันมาหลายปี ถึงเวลาแล้วที่จะตัดสินผู้ชนะและกลับบ้าน”

เจิ้นมัวพูดด้วยรอยยิ้ม

“กลับบ้านกันเถอะ... หลังจากถูกขังอยู่นานหลายปี ข้านึกว่าชีวิตนี้จะไม่มีวันได้กลับอีกแล้ว”

หลังจากเหว่ยฉีพูดจบ เขาก็วางตัวหมากลงช้าๆ

ทันใดนั้นเจิ้นมัวก็ชะงัก จากนั้นก็มองเหว่ยฉีด้วยความประหลาดใจ “เหว่ยฉี ทำไมจู่ๆ เจ้าถึงเอาชนะข้าได้ แล้วทำไมหมากกระดานนี้ถึงใช้เวลาเล่นหลายปีขนาดนี้”

“ถ้าไม่ได้ใช้เวลาหลายปีเล่นหมากกับเจ้า และถ้าเจ้าไม่ได้ใช้เวลาทั้งหมดนี้แข่งกับข้า เจ้าก็คงซึมจนไม่เป็นอันทำอะไร!”

เหว่ยฉีหัวเราะเบาๆ

หลังจากได้ยินอย่างนั้น เจิ้นมัวก็อดหัวเราะไม่ได้ “เหว่ยฉี ขอบคุณ...”