หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4891

อย่างไรก็ตาม หนิงจื้อไม่ได้ใส่ใจ ดวงตาของเขาเป็นประกาย

“เราจะกลับออกมาได้ไหม ถ้าไปถึงอาณาจักรแดนสรวงแล้ว” เฉินผิงถาม

“ข้าไม่แน่ใจ ขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้า หากเจ้าเป็นราชาแห่งจักรวาล เจ้าย่อมเดินทางข้ามจักรวาลใดๆ ก็ได้ตามต้องการ หากได้ขึ้นเป็นเทพแห่งอาณาจักรแดนสรวง เจ้าย่อมเดินทางผ่านอาณาจักรต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้าหากยังแข็งแกร่งแค่นี้ แค่เอาชีวิตรอดในอาณาจักรแดนสรวงก็ลำบากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกลับออกมา”

ชายหนุ่มพูดตรงๆ แต่เป็นความจริง

เฉินผิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อเขามองชายหนุ่มและพูดว่า “ขอบคุณที่อยู่ชี้แนะเรา แล้วคุณเตรียมรางวัลไว้ให้ผมด้วยหรือเปล่า”

“พอเถอะ ข้าไม่มีอะไรจะให้หรอก ขนาดอาจารย์ยังไม่เคยให้อะไรดีๆ กับข้าเลย”

เมื่อชายหนุ่มพูดจบ เขาก็หายวับไปในทันที คงกลัวว่าเฉินผิงจะรีดไถเขา

เมื่อเห็นชายหนุ่มหายตัวไป เฉินผิงก็หัวเราะเบาๆ จากนั้นเมื่อมองไปยังแสงสีขาวที่เปิดเส้นทางข้างหน้า เขาก็เริ่มรู้สึกลังเล

เขาไม่แน่ใจว่าตอนนี้ควรจะขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงไปเลย หรือฝึกฝนต่อในอาณาจักรนิรันดร์อีกสักพัก จากนั้นค่อยขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงด้วยความสามารถของตัวเอง

เฉินผิงไม่แน่ใจว่าเขาจะกลับมาได้หรือไม่ หากเข้าไปในอาณาจักรแดนสรวงตอนนี้

มีอีกหลายคนที่เขายังไม่ได้บอกลา

ยิ่งกว่านั้น เขายังหาซูอวี่ฉีไม่พบเลย ซึ่งทำให้เขารู้สึกค้างคา

ขณะที่เฉินผิงกำลังเหม่อลอยจ้องมองแสงสีขาว หนิงจื้อก็ใช้สายตาส่งสัญญาณให้ซูอวี่ฉี

ทันใดนั้น ซูอวี่ฉีก็ฟันดาบใส่เฉินผิง

ดาบนั้นลุกเป็นไฟ และการลอบโจมตีทำให้เฉินผิงไม่ทันได้ตอบสนอง

เขาไม่นึกว่าเพื่อนร่วมเดินทางทั้งสองจะหันมาโจมตีกะทันหัน

หลังของเฉินผิงเกิดบาดแผลลึก ทำให้เลือดไหลออกมาทันที เขาซวนเซจนเกือบจะล้มลงไปกับพื้น

“คุณหนิงไจ้ พวกคุณทำอะไรกัน”

เฉินผิงมองหนิงจื้อด้วยสีหน้าสับสน

“เฉินผิง จะปล่อยให้แกขึ้นไปยังอาณาจักรแดนสรวงไม่ได้ ฉันจะฆ่าแก!”

หนิงจื้อคำราม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและเจตจำนงสังหาร

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว “แกคือหนิงจื้อใช่ไหม”

ตูม!

เฉินผิงโกรธจัด ร่างเกราะทองคำของเขาแผ่ปกคลุมร่างอย่างช้าๆ ขณะที่คลื่นพลังวิญญาณอันน่าสะพรึงกลัวไหลเวียนอยู่ภายใน

ซูอวี่ฉีใช้ดาบของเธอแทงไปข้างหน้าอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เฉินผิงสงบนิ่ง เฝ้าสังเกตการโจมตีของเธอเงียบๆ หลังจากนั้นกระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาก็ระเบิดแสงสีทอง

เสียงคำรามก้องกังวานของมังกรดังขึ้น มังกรทองปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเฉินผิง จากนั้นมันก็พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับลำแสงกระบี่ ตรงไปที่ซูอวี่ฉี

ลำแสงดาบของซูอวี่ฉีแตกสลายในทันที ทำให้เธอกระเด็นไปด้านหลัง

เฉินผิงพูดถูก แม้เขาจะบาดเจ็บ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

จังหวะที่ซูอวี่ฉีลอยไปด้านหลัง เฉินผิงก็กระโจนไปข้างหน้า สะบัดกระบี่พิฆาตมังกรอย่างรวดเร็ว

“ตาย...”

แม้คู่ต่อสู้ของเขาจะเป็นผู้หญิง เฉินผิงก็ไม่ได้ยั้งมือแต่อย่างใด

ในขณะที่กระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงกำลังจะผ่าซูอวี่ฉีออกเป็นสองส่วน หน้ากากของซูอวี่ฉีก็หลุดออกทันที

ใบหน้าที่เฉินผิงรู้จักดีปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา เป็นใบหน้าที่เขาไม่มีวันลืม

เฉินผิงตกตะลึง และกระบี่พิฆาตมังกรในมือเขาก็ชะงักในทันที