หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4891

อย่างไรก็ตาม หนิงจื้อไม่ได้ใส่ใจ ดวงตาของเขาเป็นประกาย

“เราจะกลับออกมาได้ไหม ถ้าไปถึงอาณาจักรแดนสรวงแล้ว” เฉินผิงถาม

“ข้าไม่แน่ใจ ขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้า หากเจ้าเป็นราชาแห่งจักรวาล เจ้าย่อมเดินทางข้ามจักรวาลใดๆ ก็ได้ตามต้องการ หากได้ขึ้นเป็นเทพแห่งอาณาจักรแดนสรวง เจ้าย่อมเดินทางผ่านอาณาจักรต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้าหากยังแข็งแกร่งแค่นี้ แค่เอาชีวิตรอดในอาณาจักรแดนสรวงก็ลำบากแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกลับออกมา”

ชายหนุ่มพูดตรงๆ แต่เป็นความจริง

เฉินผิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อเขามองชายหนุ่มและพูดว่า “ขอบคุณที่อยู่ชี้แนะเรา แล้วคุณเตรียมรางวัลไว้ให้ผมด้วยหรือเปล่า”

“พอเถอะ ข้าไม่มีอะไรจะให้หรอก ขนาดอาจารย์ยังไม่เคยให้อะไรดีๆ กับข้าเลย”

เมื่อชายหนุ่มพูดจบ เขาก็หายวับไปในทันที คงกลัวว่าเฉินผิงจะรีดไถเขา

เมื่อเห็นชายหนุ่มหายตัวไป เฉินผิงก็หัวเราะเบาๆ จากนั้นเมื่อมองไปยังแสงสีขาวที่เปิดเส้นทางข้างหน้า เขาก็เริ่มรู้สึกลังเล

เขาไม่แน่ใจว่าตอนนี้ควรจะขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงไปเลย หรือฝึกฝนต่อในอาณาจักรนิรันดร์อีกสักพัก จากนั้นค่อยขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงด้วยความสามารถของตัวเอง

เฉินผิงไม่แน่ใจว่าเขาจะกลับมาได้หรือไม่ หากเข้าไปในอาณาจักรแดนสรวงตอนนี้

มีอีกหลายคนที่เขายังไม่ได้บอกลา

ยิ่งกว่านั้น เขายังหาซูอวี่ฉีไม่พบเลย ซึ่งทำให้เขารู้สึกค้างคา