หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4898

ขณะที่เฉินผิงและหูหม่าซือถูกแสงเจิดจ้าบดบัง พวกเขาก็ถูกพลังมหาศาลเข้าครอบงำในทันที พลังนั้นจับตัวพวกเขาและพาเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ

เฉินผิงรู้สึกว่าแขนขาของเขาเกร็ง เขาขยับตัวไม่ได้เพราะถูกแรงกดดันสะกดไว้ พลังนั้นกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง ความแข็งแกร่งของเขา จิตของเขา ความสามารถในการบอกทิศทาง สัญชาตญาณของเขาพยายามต่อต้าน แต่ก็ไร้ผล

เขาเคยนึกไว้ว่าการเดินทางสู่อาณาจักรแดนสรวงจะเป็นสิ่งสูงส่ง และอาจสงบสุขด้วยซ้ำ เขาไม่คาดคิดว่ามันจะทรมานขนาดนี้ ราวกับว่าวิญญาณของเขาถูกฉีกเป็นชิ้นๆ และถูกสร้างขึ้นใหม่

ขณะที่เฉินผิงรู้สึกถึงความปั่นป่วนภายในตัวเขา โลกรอบตัวเขาก็ดูเหมือนจะหายไป ทั้งแสงและเสียงถูกพรากไป ทุกสิ่งทุกอย่างละลายหายไปในความว่างเปล่า

ราวกับว่าเขาลอยอยู่ในความว่างเปล่ากว้างใหญ่ ไม่มีความอบอุ่น ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีชีวิต เงียบสงัด สังผังถึงหูหม่าซือไม่ได้เลย

เฉินผิงมองไม่เห็นอะไรเลย ปราณสัมผัสของเขาก็ใช้ไม่ได้ แม้แต่เนตรส่องนภาของเขาก็ไม่มีประโยชน์ในมิติประหลาดแห่งนี้

เขาหลับตาลงเล็กน้อย พยายามทรงตัวให้มั่นคง รู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่ในความว่างเปล่าไร้ทิศทาง ลอยอยู่ในมิติที่อยู่เหนือกาลเวลา

เขาไม่รู้ว่าตัวเองลอยอยู่อย่างนั้นนานแค่ไหน จากนั้นบางอย่างก็เปลี่ยนแปลงกะทันหัน แรงกดดันเริ่มเข้ามาจากทุกทิศทาง ร่างกายของเขาคล้ายไหลเข้าสู่กระแสน้ำ เหมือนล่องลอยผ่านทางเดินที่มองไม่เห็น

แสงจางๆ ปรากฏขึ้น ทำลายความมืดมิดในที่สุด

ตูม!

จากนั้นก็เกิดเสียงดังลั่น พลังมหาศาลโถมเข้าใส่เขาเหมือนคลื่นยักษ์ สายตาของเฉินผิงพร่ามัว ภายในร่างเขาปั่นป่วนอย่างรุนแรง ราวกับว่าอวัยวะทั้งหมดถูกบีบอัดเข้าด้วยกัน

เฉินผิงอยากต่อต้าน อยากผลักมันออกไป แต่เขาไม่สามารถเรียกพลังออกมาได้เลย

เป็นการทรมานที่ไม่เหมือนอะไรที่เขาเคยพบเจอ จิตใจของเขารับรู้ แต่กลับติดอยู่ในร่างที่ไม่ยอมเชื่อฟัง

เมื่อแสงสีขาวสว่างจ้าสาดส่องเข้ามาในดวงตา เฉินผิงจึงลืมตาขึ้นได้ในที่สุด

เมื่อวิสัยทัศน์ของเฉินผิงค่อยๆ ชัดขึ้น ความตื่นเต้นก็พุ่งขึ้นภายในตัว เขาอยากเห็นแล้วว่าอาณาจักรแดนสรวง ดินแดนที่ผู้บำเพ็ญเพียรนับไม่ถ้วนใฝ่ฝันถึงจะเป็นอย่างไร

เขาสับสน นึกว่าจะไปโผล่ที่อาณาจักรแดนสรวง ทำไมฉันถึงอยู่ในกรง ฉันอยู่ที่ไหน

เฉินผิงพยายามดูดรัศมีรอบตัวเขา แต่ไม่มีร่องรอยของปราณเซียนหรือพลังวิญญาณ มีเพียงรัศมีมารเล็กน้อยในความมืด เฉินผิงไม่รู้จะทำอย่างไร

หลังจากตั้งสติได้ เฉินผิงก็ชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมาและฟันใส่ลูกกรงสุดแรง ตั้งใจที่จะฝ่าออกไปและหนีไปจากที่นี่

ฉันไม่ยอมติดอยู่ในนี้ตลอดไปแน่!

เคร้ง!

คมกระบี่ฟันกรงด้วยเสียงดังลั่น ประกายไฟกระเด็น ทว่ากรงไม่มีรอยขีดข่วน กลับกันแรงกระแทกสะท้อนกลับมาที่แขนของเฉินผิง ทำให้มือของเขาชาไปหมด