หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4897

ชายชราโบกมือปฏิเสธ “โอ้ แค่เรื่องเล็กน้อยน่ะ ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก แต่บันไดสวรรค์เป็นเพียงทางผ่านเท่านั้น ส่วนจะไปถึงอาณาจักรแดนสรวงได้ไหม หรือจะไปโผล่ตรงไหน เกรงว่าเรื่องนั้นข้าควบคุมไม่ได้ ดูจากพลังของเจ้าตอนนี้ การเข้าสู่อาณาจักรแดนสรวงโดยไม่มีรากฐานมั่นคงจะทำให้เจ้าเอาชีวิตรอดในอาณาจักรแดนสรวงได้ยาก”

สำหรับมือใหม่ที่เพิ่งไปถึงขั้นเซียน การเอาตัวรอดในอาณาจักรแดนสรวงไม่ง่ายอยู่แล้ว

“ขอบคุณที่เตือน ผู้อาวุโส” เฉินผิงตอบอย่างมั่นใจ “แต่ด้วยความแข็งแกร่งของผม ผมเอาชีวิตรอดในอาณาจักรแดนสรวงได้อยู่แล้ว แถมยังมีคุณหูหม่าซือข้างกาย ผมพร้อมยิ่งกว่าพร้อม หวังว่าคุณจะให้เขาขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงกับผมด้วย” เฉินผิงชี้หูหม่าซือที่ยืนอยู่ข้างเขา

สายตาของผู้เฒ่าหันไปมองหูหม่าซือ สีหน้าดูประหลาดใจแวบหนึ่ง “กระดูกเซียน เจ้ากลับชาติมาเกิดใหม่หรือ?”

หูหม่าซือพยักหน้า “ใช่ ข้ากลับมาเกิดใหม่ห้ารอบแล้ว แต่ความทรงจำของข้าเพิ่งจะเริ่มผุดขึ้นมาในชาตินี้”

ชายชราถอนหายใจ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเวทนาและสงสัย “กลับชาติมาเกิดห้าครั้ง... เจ้าทำผิดอะไรถึงต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้”

สำหรับเซียน แม้ว่าร่างกายจะถูกทำลายไปแล้ว พวกเขาก็มีความสามารถในการเปลี่ยนร่างผ่านวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา หรืออีกทางหนึ่งอาจจะถูกผนึกไว้ ซึ่งจะทำให้พลังของพวกเขาลดลงอย่างมาก

แต่ไม่มีเซียนคนใดยอมทนทุกข์ทรมานจากการกลับชาติมาเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า สำหรับพวกเขา การกลายเป็นมนุษย์แม้เพียงชาติเดียวก็นักหนามากแล้ว ความเปราะบางและข้อจำกัดของชีวิตมนุษย์เป็นสิ่งที่เหล่าเซียนไม่ต้องการเผชิญ

ถึงกระนั้น หูหม่าซือก็ยอมทนต่อความเจ็บปวดของการกลับชาติมาเกิด ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่มากถึงห้าชาติ

“รู้จักหยูเหว่ยหรือเปล่า” หูหม่าซือถาม น้ำเสียงของเขามีความสงสัย

“แน่นอน ข้ารู้จักนาง” ชายชราตอบ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความยำเกรงและความเศร้า “หยูเหว่ยเป็นเทพธิดาผู้สูงส่งและมีเสน่ห์ที่สุดในชั้นสิบสอง เซียนจากภพสูงๆ หลายคนลงมาเพื่อได้เห็นความงามของนางแม้เพียงเล็กน้อย แต่นางปฏิเสธพวกเขาทุกคน เทพธิดาผู้ครอบครองหัวใจหลายดวงรวมทั้งของข้าด้วย น่าเศร้าที่เมื่อหนึ่งพันปีก่อนมีคนวางยาและพรากความบริสุทธิ์ของนางไป หลังจากนั้นดูเหมือนว่านางจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ราวกับตกลงไปในความเสื่อมโทรม และตอนนี้ชื่อเสียงของนางแปดเปื้อน กลายเป็นมารร้ายชื่อกระฉ่อน เจ้าคนสารเลวที่กล้าทำลายความบริสุทธิ์ของหยูเหว่ยน่ารังเกียจเกินทน ในเวลานั้นเซียนและจ้าวมารจำนวนนับไม่ถ้วนลงมาเพื่อตามล่าเขา แม้ว่าหลายคนจะอิจฉาเขาในใจก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว เขาชนะใจเทพธิดาที่เคยครองใจทั้งโลกได้”

เมื่อไตร่ตรองคำพูดของหูหม่าซือ เฉินผิงก็รู้ว่าเขาพูดถูก

ใบหน้าของผู้เฒ่าบึ้งตึงด้วยความเหลือเชื่อระคนหงุดหงิด เขาโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์และตะคอก “ไป ออกไปได้แล้ว ถ้าพวกเจ้าไปแล้ว ข้าจะออกไปจากที่นี่ด้วย!”

เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าเทพธิดาที่เขาเชิดชูจะบำเพ็ญเพียรคู่กับชายอื่น

เฉินผิงและหูหม่าซือไม่รอช้า ก้าวเข้าสู่แสงสีขาว

ชั่วพริบตานั้น ผู้เฒ่าก็หายวับไปพร้อมกับบันไดสวรรค์ บันไดนั้นจะไม่ปรากฎในอาณาจักรนิรันดร์อีก