หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4916

“พวกเจ้าไปแลกเหรียญเซียนเถอะ ข้าไม่ได้จะเข้าไปด้วย” เจ้าเบิ้มกล่าว

เฉินผิงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพาหูหม่าซือและซิ่วรุ่ยเข้าไปข้างใน

เจ้าเบิ้มยังคงเฝ้าอยู่ข้างนอก เพื่อไม่ให้พวกเขาแอบหนีไปตอนที่เขาเผลอ

ขณะที่เดินเข้าไปในจวน พนักงานคนหนึ่งก็เข้ามาหา “พวกเจ้าสามคนมาจำนำหรือเอาของมาขาย”

“จะแลกเหรียญเซียนในจวนเก็บสมบัติได้ยังไง” เฉินผิงถาม

พนักงานกวาดตามองพวกเฉินผิงก่อนจะยิ้มน้อยๆ “พวกเจ้าสามคนเพิ่งมาถึงใช่ไหม กฎฟ้าดินพามาที่นี่”

เฉินผิงพยักหน้าโดยไม่พยายามปกปิดความจริง ถึงยังไงมันก็ไม่ใช่ความลับอยู่แล้ว

เขาเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนระดับหนึ่ง และทุกคนดูออกว่ากฎฟ้าดินพาเข้ามาที่นี่

“เราจะยึดตามราคาสินค้าเป็นหลัก เจ้าต้องนำสินค้าออกมา เราจะได้ประเมินมูลค่า”

“ถ้าเจ้าจงใจประเมินราคาต่ำเกินไป แล้วมันจะยุติธรรมได้ยังไง” หูหม่าซือถาม

“ไม่มีใครบังคับให้พวกเจ้าเอาของมาขาย ถ้าไม่พอใจก็ไม่ต้องขาย”

พนักงานหันหลังและกำลังจะเดินจากไป

“เดี๋ยวก่อน ผมไม่มีของมีค่าติดตัวเลย ช่วยประเมินราคาให้ได้ไหม”

เฉินผิงห้ามพนักงาน แล้วหยิบของที่ไม่ได้ใช้จำนวนหนึ่งออกมาจากถุงใส่ของอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

เขาใช้ผลึกเซียนส่วนใหญ่บำเพ็ญเพียรไปหมดแล้ว ทำให้เหลือเพียงของมีค่าเล็กน้อย มีแต่ของจิปาถะทั่วไป

“พวกคุณสองคน เอาของมีค่าออกมาให้หมด!” เฉินผิงเร่งหูหม่าซือและซิ่วรุ่ย

“ข้าอยู่ที่โลกมนุษย์มาตลอด ไม่มีของมีค่าหรอก” หูหม่าซือพึมพำขณะที่เขาเทข้าวของออกมาหมด ซึ่งมีแต่เศษผ้าเก่าๆ สองสามผืน

ซิ่วรุ่ยเทของทั้งหมดออกมาโดยไม่ลังเล แต่ก็ไม่มีของมีค่าเช่นกัน

พนักงานมองของพวกนั้นแล้วกลอกตา

“ของทั้งหมดรวมกันมีค่าไม่เกินห้าสิบเหรียญเซียนเท่านั้น”

“ที่นี่รับซื้อคนหรือเปล่า เราขายเขาให้คุณได้ไหม” เฉินผิงถามพร้อมชี้หูหม่าซือ

พนักงานมองหูหม่าซือแล้วยิ้มเยาะ “ถึงจะให้เปล่าๆ ข้าก็ไม่ต้องการ เอามาก็เลี้ยงเสียข้าวสุก!”

“เจ้าว่ายังไงนะ” หูหม่าซือระเบิดอารมณ์

ซิ่วรุ่ยรีบเข้ามาห้ามหูหม่าซือ “หูหม่าซือ ใจเย็นๆ เขาแค่พูดเล่น ถ้าเราก่อเรื่องที่นี่ คงไม่ได้ออกไปแน่”

ซิ่วรุ่ยรู้ว่าใครก็ตามที่ควบคุมจวนเก็บสมบัติในเมืองจะต้องมีอิทธิพลไม่ธรรมดา

เมื่อเห็นว่าหูหม่าซือเริ่มวิตก เฉินผิงจึงหันไปถามพนักงาน “แล้วถ้าเราเอาของจำนำไว้ที่นี่ แล้วค่อยกลับมาซื้อล่ะ”

“ได้ แต่ต้องซื้อคืนให้ทัน ถ้าไม่ได้กลับมาไถ่ของภายในเวลาที่กำหนด ของชิ้นนั้นก็จะตกเป็นของเรา!”

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง เฉินผิงก็ตัดสินใจหยิบตราประทับที่หนิวหลี่ให้เขาออกมา

เนื่องจากตราประทับนั้นหนิวหลี่มอบให้ จึงน่าจะมีมูลค่ามหาศาล เพราะยังไงเธอก็เป็นองค์หญิง