หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4917

ดวงตาของพนักงานเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “ไปเอาตราประทับนี้มาจากไหน”

น้ำเสียงสอดรู้ของเขาทำให้เฉินผิงชักหงุดหงิด

“เรื่องนั้นสำคัญตรงไหน แค่บอกมาว่าตราประทับนี้ใช้แลกเหรียญเซียนได้หรือเปล่าก็พอ” เฉินผิงถามอย่างเย็นชา

“ของเวลาประเดี๋ยว!” พนักงานยื่นตราประทับให้เฉินผิงแล้วรีบวิ่งไปด้านหลัง

ไม่นาน ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเทาก็ปรากฏตัวขึ้น ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มกว้าง “ข้าเป็นเจ้าของที่นี่ เข้ามาสิ”

เมื่อเห็นว่าเจ้าของร้านพูดจาสุภาพ เฉินผิงและอีกสองคนจึงตัดสินใจตามเข้าไปข้างใน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เฉินผิงเข้ามาในห้อง เขาก็สังเกตเห็นว่าวงแหวนอาคมรอบห้องเริ่มทำงาน

คิ้วของเฉินผิงขมวดด้วยความสงสัย และทันใดนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปคว้าตัวเจ้าของร้าน

การใช้วงแหวนอาคมกะทันหันเป็นสัญญาณชัดเจนว่าปัญหากำลังมา

ทันใดนั้นร่างของเจ้าของร้านก็หายไป พริบตานั้นก็ปรากฏตัวอีกครั้งด้านหลังพวกเฉินผิง

หูหม่าซือและซิ่วรุ่ยตอบสนองตามสัญชาตญาณ ทั้งคู่หันไปโจมตีเจ้าของร้านโดยไม่ลังเล

เจ้าของร้านกดฝ่ามือลง และรัศมีรุนแรงก็แผ่คลุมทั่วห้อง

เฉินผิงและหูหม่าซือรู้สึกราวกับว่ามีภูเขาพันลูกทับตัวพวกเขากะทันหัน จนขยับไม่ได้

“คิดจะทำอะไร” เฉินผิงถาม สายตาจับจ้องเจ้าของร้าน

“ตอบข้ามา ได้ตราประทับมาจากไหน”

ความสุภาพในน้ำเสียงของเจ้าของร้านหายไปแล้ว

“มีคนให้มา!”

“ใคร?”

“หนิวหลี่ องค์หญิงแห่งเมืองซือหนิวยังไงล่ะ”

ในขณะนั้นเฉินผิงรู้สึกเสียดายมาก แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีทางคืนคำได้

“สิบวัน” เจ้าของร้านกล่าว “ถ้ากลับมาไถ่ของไม่ทันเวลา ตราประทับจะตกเป็นของจวนเก็บสมบัติอย่างเป็นทางการ”

“เข้าใจแล้ว” เฉินผิงตอบพร้อมพยักหน้า ก่อนจะออกไปพร้อมกับหูหม่าซือและซิ่วรุ่ย

พอทั้งสามคนเดินจากไป ใบหน้าของพวกเขาก็อาบด้วยความสุข ทำให้เจ้าของร้านยิ้มน้อยๆ

“นายท่าน ท่านว่าคนพวกนั้นจะกลับมาไถ่ตราประทับคืนหรือเปล่า” พนักงานของร้านถาม

“พวกเขาไม่รู้ว่าตราประทับมีค่าแค่ไหน ถ้ารู้คงไม่เอามาจำนำง่ายๆ แบบนี้ ผู้มาเยือนที่นี่ผ่านกฎฟ้าดิน กลับครอบครองตราประทับขององค์หญิง... ชักจะจะน่าสนใจแล้วสิ”

เจ้าของร้านหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะหยิบกล่องไม้ลวดลายประณีตขึ้นมาและใส่ตราประทับลงไป

จากนั้นเขาก็เค้นแก่นโลหิตออกมา ปล่อยให้หยดลงบนกล่อง ทันใดนั้นแสงสีแดงน่าขนลุกก็เข้าปกคลุม

ในขณะเดียวกัน เมื่อพวกเฉินผิงออกจากจวนเก็บสมบัติ เจ้าเบิ้มยังคงรออยู่ข้างนอก เมื่อเห็นเฉินผิงออกมาก็ถามอย่างกระตือรือร้น “ได้เหรียญเซียนมาหรือเปล่า”