หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4918

สรุปบท ตอนที่ 4918 เราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน: หัตถ์เทวะราชันมังกร

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 4918 เราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน – หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บท ตอนที่ 4918 เราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน ของ หัตถ์เทวะราชันมังกร ในหมวดนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย อาร์ม อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

“แน่นอน ก็แค่เหรียญเซียนหนึ่งพันเหรียญ ไม่ต้องรีบร้อน ข้ามีเหรียญเซียนเยอะแยะ”

หูหม่าซือรีบหยิบถุงใส่ของจากมือเฉินผิง แล้วส่งเหรียญเซียนหนึ่งพันเหรียญให้เจ้าเบิ้ม

เจ้าเบิ้มตกตะลึงเมื่อเห็นเหรียญเซียนหนึ่งพันเหรียญ แล้วหันไปมองถุงใส่ของของหูหม่าซือ

ความโลภเป็นประกายในแววตาของเขา แต่ก็หายไปในพริบตา

“เอาล่ะ ในเมื่อจ่ายเงินแล้วก็รับของไปได้เลย”

เจ้าเบิ้มพาพวกเขากลับไปที่เวที

เขาเปิดกรงเหล็กและลากเด็กสาวทั้งสองออกมา

“พวกเจ้าพาสาวๆ ไปได้แล้ว แต่จำไว้ว่าต้องจับไว้เป็นนักโทษ เพราะมนุษย์ไม่มีสิทธิเดินทางในเมืองได้อย่างอิสระ มนุษย์เหล่านี้เป็นได้แค่ทาสเท่านั้น ถึงจะใช้ระบายอารมณ์เป็นครั้งคราวได้ ก็ไม่ควรทำให้ตั้งท้อง เพราะจะทำให้ความบริสุทธิ์ของสายเลือดเผ่าอสูรแปดเปื้อน”

“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าเอาอยู่”

พอพูดจบ หูหม่าซือก็จากไปพร้อมกับผู้หญิงทั้งสอง

เมื่อเห็นว่าเขาแทบรอไม่ไหว เฉินผิงก็ได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจ

หลังจากที่พวกเขาไปแล้ว ชายคนหนึ่งที่มีดวงตาเป็นประกายด้วยแสงสีน้ำเงินน่าขนลุกก็เดินไปหาเจ้าเบิ้ม

“เจ้าเบิ้ม พวกเขาจ่ายหนึ่งพันเหรียญเซียนจริงเหรอ”

“เป็นความจริง! แต่พวกเขามีมากกว่าหนึ่งพันเหรียญเซียน ข้าว่าในถุงใส่ของของพวกเขามีอย่างน้อยหนึ่งหมื่นเหรียญเซียน”

“หนึ่งหมื่นเหรียญเซียน?” ชายตาสีฟ้าอุทานด้วยความประหลาดใจ “ดูท่าคราวนี้เรารวยแน่”

“ช่วงนี้เมืองซือหนิวตื่นตัวมากกว่าปกติ พวกทหารลาดตระเวนถนนทุกสาย ทำให้เคลื่อนไหวได้ลำบาก อีกอย่างข้าได้ยินมาว่าสายลับจากเมืองเฟยหู่หลายคนแทรกซึมเข้ามาในหมู่พวกเราเพื่อวางแผนลอบสังหารเจ้าเมือง ลงมือตอนนี้คงไม่ฉลาด”

ตอนที่ 4918 เราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน 1

ตอนที่ 4918 เราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน 2

ตอนที่ 4918 เราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน 3

“พวกเจ้าสองคนมาจากไหน” ซิ่วรุ่ยถาม

พวกเธอเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียน ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าถูกกฎฟ้าดินพามายังอาณาจักรนี้

“พวกเราเป็นผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรทุกข์เข็ญ มาถึงที่นี่ได้เพราะกฎฟ้าดิน”

“พวกเราไม่รู้ว่าอาณาจักรแดนสรวงโหดร้ายถึงเพียงนี้ พอมาถึงก็โดนจับทันที”

หญิงสาวระบายความเศร้าออกมา ตอนอยู่ในอาณาจักรของตัวเอง พวกเธอทรงอำนาจราวราชินีที่ขึ้นปกครองอาณาจักรได้อย่างง่ายดาย

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ได้รับเลือกจากกฎฟ้าดินจะต้องมีฝีมือไม่ธรรมดา

แต่พอมาถึงอาณาจักรแดนสรวง พวกเธอที่เคยน่าเกรงขามกลับกลายเป็นนักโทษ ต่างกันราวฟ้ากับเหว

ผู้บำเพ็ญเพียรจากอาณาจักรต่างๆ เอาแต่พูดถึงความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรแดนสรวง แต่ไม่มีใครฉุกคิดว่าที่นี่โหดร้ายเพียงใด

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร